Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP1/443-309/13-6/MH
z 18 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2013 r. (data wpływu 22 kwietnia 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 czerwca 2013 r. (data wpływu 10 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie „odwrotnego obciążenia” nabywanych przez Wnioskodawcę opakowań –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie „odwrotnego obciążenia” nabywanych przez Wnioskodawcę opakowań oraz stawki podatku VAT dla nabywanych opakowań.

Wniosek uzupełniono w dniu 10 czerwca 2013 r. w zakresie doprecyzowania własnego stanowiska sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Firma Sp. z o.o. (…) zajmuje się regeneracją opakowań przemysłowych takich jak: beczki stalowe i plastikowe o pojemności 200 l oraz zbiorniki DPPL 1000 l, wykonane z polietylenu (potocznie nazywane mauzerami), ich odzyskaniem i recyclingiem.

Firma działa na podstawie decyzji nr … z dnia 29 grudnia 2006 r. w sprawie udzielenia pozwolenia na wytwarzanie odpadów z uwzględnieniem wymagań przewidzianych dla prowadzenia działalności w zakresie odzysku, zbierania i transportu odpadów niebezpiecznych i innych niż niebezpieczne, wydanej przez Wojewodę. Proces regeneracji opakowań polega na: myciu, suszeniu, wymianie części, naniesieniu nowej powłoki lakierniczej i teście szczelności. Po takim procesie opakowanie jest sprzedawane jako pełnowartościowe.

Firma skupuje z rynku powyższe opakowania po opróżnieniu z różnych zakładów produkcyjnych w dwojaki sposób:

1. jako towary handlowe (opróżnione opakowania),
2. oraz jako odpady opakowaniowe potwierdzone wystawieniem Karty Przekazania Odpadu wg poniższych kodów:
   • 15 01 10* - opakowania zawierające pozostałości substancji niebezpiecznych lub nimi zanieczyszczone,
   • 15 01 02 – opakowania z tworzyw sztucznych,
   • 15 01 04 – opakowania z metali,
   • 15 01 05 – opakowania wielomateriałowe.
   
   
   

Po zmianie przepisów o ustawie VAT z dnia 9 czerwca 2011 r. Firma wystąpił do Urzędu Statystycznego prośbą o wskazanie klasyfikacji PKWiU dla kodów odpadów 15 01 02, 15 01 04 i 15 01 05.

W odpowiedzi Urząd Statystyczny zakwalifikował powyższe opakowania do kodów PKWiU:

• PKWiU 25.91.1 – pojemniki metalowe;
  

• PKWiU 22.23.13.0 – zbiorniki, cysterny, kadzie i podobne pojemniki o pojemności > 300 l, z tworzyw sztucznych;
  

• PKWiU 22.22.1 – opakowania z tworzyw sztucznych.
  
  

Powyższa klasyfikacja nie koresponduje z klasyfikacją przedstawioną w załączniku nr 11 (wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dla celów podatkowych opakowania, nabywane przez Firmę na podstawie Kart Przekazania Odpadu, powinny być obłożone 23% stawką podatku VAT, czy powinny podlegać odwrotnemu obciążeniu?

Zdaniem Wnioskodawcy (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), opakowania dostarczane na podstawie Kart Przekazania Odpadów powinny być obłożone 23% stawką VAT. Można bowiem argumentować (i w tą stronę idą interpretacje z GUS), że odpadami w rozumieniu Załącznika nr 11 do ustawy o VAT (a więc odpadami, które można zakwalifikować do wymienionych tam grupowań PKWiU) są jedynie takie przedmioty/substancje, które nie nadają się do dalszej eksploatacji.

W opinii Wnioskodawcy nabycie przez Wnioskodawcę od kontrahentów wskazywanych opakowań objęte jest 23% stawką VAT. Kontrahent zobowiązany jest udokumentować czynność sprzedaży Wnioskodawcy opakowań fakturą VAT z doliczonym 23% podatkiem od towarów i usług.

Opakowania te, z uwagi na ich charakterystykę i cechy (możliwość wielokrotnego używania do transportu i przechowywania różnych substancji, po dokonaniu potrzebnych czynności konserwacyjno-czyszczących) są normalnym (używanym) towarem handlowym, które w oparciu o klasyfikację PKWiU należy kwalifikować jako objęte kodami: 25.91.1 „Pojemniki metalowe”, 22.23.13.0 „Zbiorniki, cysterny, kadzie i podobne pojemniki o pojemności > 300 l, z tworzyw sztucznych” oraz 22.22.1 „Opakowania z tworzyw sztucznych”.

Takiej również klasyfikacji dokonał Urząd Statystyczny wskutek zadanego przez Wnioskodawcę pytania (pismo z dnia 12 października 2011 r. znak OKN-5672/KW-4151/2011 w załączeniu). W opinii Wnioskodawcy nabycie przez Wnioskodawcę od kontrahentów wskazywanych opakowań nie powinno podlegać „odwrotnemu obciążeniu”.

W ustawie VAT uregulowano tą kwestię w art. 17 ust. 1 pkt 7 oraz art. 17 ust. 2, art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy VAT zobowiązuje nabywcę do rozliczenia podatku od nabycia odpadów, natomiast art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadku wymienionych w ust. 1 pkt 7, zabrania dokonującemu dostawy towarów rozliczenia podatku należnego, czyli jego opodatkowania.

Powyżej wskazane przepisy odwołują się do Załącznika nr 11 ustawy VAT, w którym wskazano zamknięty katalog towarów (określony w odniesieniu do kodów PKWiU), których obrót podlega „odwrotnemu obciążeniu”.

Ponadto, mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

1. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,
2. dostawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,
3. dostawca nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w ar. 113 ust. 1 i 9 ustawy,
4. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
   
   

Zakładając spełnienie 4 powyższych punktów kluczowych do rozstrzygnięcia jest, czy nabywane przez Wnioskodawcę opakowania można zaliczyć do którejkolwiek z kategorii towarów (opadów) wymienionych w Załączniku nr 11 do ustawy VAT.

Pomimo wystawienia Karty Przekazania Odpadu (dla celów związanych z przepisami o ochronie środowiska), dla celów podatkowych opakowania nabywane kontrahentów nie stanowią odpadów, o których mowa w załączeniu nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług. Już samo przyporządkowanie danych towarów do określonego PKWiU rozstrzyga o dokonywaniu czynności z uwzględnieniem w fakturze 23% podatku VAT lub o konieczności dokonania „zwrotnego obciążenia”.

W opinii Wnioskodawcy samo przyporządkowanie danego towaru jako odpadu na podstawie przepisów o odpadach nie rozstrzyga, że należy dany towar kwalifikować jako towar objęty załącznikiem nr 11 do ustawy VAT. Sama ustawa VAT nie zawiera definicji „odpadu”. Tu pojawia konieczność spojrzenia szerszego na definicję odpadu. Definicja taka zawarta jest w art. 3 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. 2001 Nr 62,poz. 628 z późn. zm.) i dzieli odpady na inne niż niebezpieczne (ar. 3 ust. 1 ww. ustawy) oraz odpady niebezpieczne (art. 3 ust. 1 ww. ustawy).

Podstawowa definicja zawarta w powyższym przepisie brzmi: „Odpady oznaczają każdą substancję lub przedmiot należący do jednej z kategorii, określonych w załączniku nr 1 do ustawy, których posiadacz pozbywa się, zamierza pozbyć się lub do ich pozbycia jest obowiązany”. Zakres definicji jest bardzo szeroki i w zasadzie można powiedzieć, że prawie wszystko czego posiadacz pozbywa się alba zamierza pozbyć jest odpadem.

Przepisy o odpadach i o VAT nie korelują jednak ze sobą. Dla potrzeb podatkowych (VAT) rozstrzygające jest nie oznaczenie danego towaru jako „odpad” według przepisów o odpadach (i nadanie mu odpowiedniego kodu odpadu), a przyporządkowanie go do wskazanego w załączniku nr 11 zakresu określonego kodem PKWiU.

W opinii Wnioskodawcy nabywane przez niego towary nie są objęte zakresem przedmiotowym załącznika 11 do ustawy VAT, dlatego do ich nabycia nie może być zastosowana procedura „zwrotnego obciążenia”. Odpady, o których mowa w załączniku nr 11 (i do tego wniosku zmierzają wydawane przez Izby Skarbowe interpretacje) to jedynie takie przedmioty/substancje, które nie nadają się do dalszej eksploatacji. Nabywane przez Wnioskodawcę opakowania są z punktu widzenia ustawy VAT normalnymi, używanymi towarami handlowymi, które po oczyszczeniu i ewentualnej naprawie podlegają dalszej odsprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług - PKWiU (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2013 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Natomiast, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, w brzmieniu od 1 kwietnia 2013 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.
   
   

W załączniku nr 11 stanowiącym Wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, zostały wymienione następujące towary:

• w poz. 1 – PKWiU ex 24.10.14.0 - Granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali – wyłącznie wlewki lub gęsi zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu,
  

• w poz. 2 – PKWiU ex 24.45.30.0 - Pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali – wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych,
  

• w poz. 3 – PKWiU 38.11.51.0 - Odpady szklane,
  

• w poz. 4 – PKWiU 38.11.54.0 - Pozostałe odpady gumowe,
  

• w poz. 5 – PKWiU 38.11.55.0 - Odpady z tworzyw sztucznych,
  

• w poz. 6 – PKWiU 38.11.58.0 - Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal,
  

• w poz. 7 – PKWiU 38.12.27 - Odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne,
  

• w poz. 8 – PKWiU ex 38.32.29.0 - Surowce wtórne z pozostałych metali – wyłącznie odpady i złom.
  
  

W świetle art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów, które są wymienione w załączniku nr 11 do ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zajmuje się regeneracją opakowań przemysłowych takich jak: beczki stalowe i plastikowe o pojemności 200 l oraz zbiorniki DPPL 1000 l, wykonane z polietylenu (potocznie nazywane mauzerami), ich odzyskaniem i recyclingiem. Proces regeneracji opakowań polega na: myciu, suszeniu, wymianie części, naniesieniu nowej powłoki lakierniczej i teście szczelności. Po takim procesie opakowanie jest sprzedawane jako pełnowartościowe.

Urząd Statystyczny zakwalifikował powyższe opakowania do kodów PKWiU:

• PKWiU 25.91.1 – pojemniki metalowe;
  

• PKWiU 22.23.13.0 – zbiorniki, cysterny, kadzie i podobne pojemniki o pojemności większej 300 l, z tworzyw sztucznych;
  

• PKWiU 22.22.1 – opakowania z tworzyw sztucznych.
  
  

W tym miejscu wskazać należy, iż powołane w niniejszej interpretacji indywidualnej regulacje wprowadzają mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego dokonywana jest dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy. W takim przypadku transakcję opodatkowuje nabywający.

Z uwagi na fakt, iż towary będące przedmiotem wniosku, sklasyfikowane w PKWiU 25.91.1, 22.23.13.0 oraz 22.22.1 nie zostały wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, nie znajdzie zastosowania norma zawarta w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, tj. mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia. W konsekwencji, obowiązek podatkowy nie zostaje w tym przypadku przeniesiony na nabywcę, a podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego z tytułu dostawy tych towarów jest sprzedający.

Reasumując, nabywane przez Wnioskodawcę opakowania na podstawie Kart Przekazania Odpadu, których grupowania PKWiU nie zostały wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, nie podlegają „odwrotnemu obciążeniu”.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie zaistniałego stanu faktycznego i własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zaistniałego zdarzenia, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodne z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy organ pragnie w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Należy zwrócić uwagę, iż istotą wydawania interpretacji indywidualnych jest dokonywanie wykładni konkretnych przepisów prawa podatkowego w powiązaniu z dokładnie określonym stanem faktycznym lub zdarzeniem przyszłym, poprzez ocenę przedstawionego we wniosku stanowiska Wnioskodawcy. Udzielając odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku, tut. Organ przyjął jako element stanu faktycznego symbole PKWiU sprzedawanych towarów wskazanych przez Wnioskodawcę.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej „odwrotnego obciążenia” nabywanych przez Wnioskodawcę opakowań. Natomiast wniosek w części dotyczącej stawki podatku VAT dla nabywanych opakowań, został załatwiony rozstrzygnięciem nr IPTPP1/443-309/13-7/MH.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.