INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia z dnia 9 sierpnia 2011 r. (data wpływu 11 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 31 października 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad naliczania podatku w obrocie złomem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad naliczania podatku w obrocie złomem.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zamierza wprowadzić system zarządzania jakością spełniający wymogi rozporządzenia Rady (UE) Nr 333/2011 z dnia 31 marca 2011 r., ustanawiającego kryteria określające kiedy pewne rodzaje złomu przestają być odpadami na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE oraz przy spełnieniu innych warunków unormowanych art. 3 ww. rozporządzenia Rady zamierza uzyskiwać i przemieszczać do innego posiadacza złom żelaza i stali, który przestaje być odpadem. Spółka jako dokonująca dostawy, jest podatnikiem zgodnie z art. 15 ustawy o VAT, nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Wątpliwość podatnika budzi jedynie to, czy złom, który przestał być odpadem w rozumieniu ww. rozporządzenia Rady jest towarem wymienionym w załączniku nr 11 do ustawy o VAT. Ponadto w uzupełnieniu do wniosku Spółka wskazuje, iż złom, którego dotyczy zapytanie, jest sklasyfikowany w grupowaniu w PKWiU 38.11.58.0 „odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal”, co nie rodzi wątpliwości podatnika w zakresie stosowania procedury „odwrotnego obciążenia” w odniesieniu do złomu stanowiącego odpad.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dostawa złomu, który przestał być odpadem w rozumieniu rozporządzenia Rady (UE) Nr 333/2011 z dnia 31 marca 2011 r., ustanawiającego kryteria określające kiedy pewne rodzaje złomu przestają być odpadami na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE podlega mechanizmowi odwrotnego obciążenia...

W ocenie Spółki, złom który przestał być odpadem powinien być traktowany jako surowiec wtórny, wobec czego przy jego dostawie należy stosować mechanizm odwrotnego obciążenia. Rozporządzenia Rady (UE) Nr 333/2011 z dnia 31 marca 2011 r., ustanawiające kryteria określające kiedy pewne rodzaje złomu przestają być odpadami na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE, mające bezpośrednie zastosowanie, bez potrzeby implementacji, wprowadza do polskiego systemu prawego nowe pojęcie - złom, który nie jest odpadem. W tej sytuacji, po wejściu w życie ww. rozporządzenia Rady, w niektórych sytuacjach złom będzie traktowany odpad, a w niektórych nie. Zdaniem Spółki takie rozróżnienie nie wpływa jednak na zasadę stosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia zarówno do dostawy złomu będącego odpadem, jak i złomu, który takim odpadem przestał być. Wynika to z faktu, iż załącznik 11 do ustawy o VAT w pozycji 8 posługuje się sformułowaniem „wyłącznie odpady i złom”. Użycie spójnika „i” świadczy w ocenie podatnika o tym, że załącznik ten obejmuje również złom, nie będący odpadem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2011 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Załącznik nr 11 określający wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, obejmuje:

1. ex 24.10.14.0 – granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali – wyłącznie wlewki lub gęsi zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymywane przez przetopienie i odlaniedrobniutkich odpadów lub złomu,
2. ex 24.45.30.0 – pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali – wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych,
3. 28.11.51.0 – odpady szklane,
4. 38.11.54.0 – pozostałe odpady gumowe,
5. 38.11.55.0 – odpady z tworzyw sztucznych,
6. 38.11.58.0 – odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal,
7. 38.12.27 – odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne,
8. ex 38.32.29.0 – surowce wtórne z pozostałych metali – wyłącznie odpady i złom.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 (art. 17 ust. 7 ustawy).

Ze złożonego wniosku wynika, że Spółka zamierza uzyskiwać i przemieszczać do innego posiadacza złom żelaza i stali, który przestaje być odpadem. Spółka jako dokonująca dostawy, jest podatnikiem zgodnie z art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Spółka wskazuje, iż złom, którego dotyczy zapytanie, jest sklasyfikowany w grupowaniu w PKWiU 38.11.58.0 „odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal”.

Odnosząc zatem wskazane regulacje prawne do opisanego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że o ile planowana przez Spółkę dostawa złomu żelaza i stali, będzie dokonywana na rzecz podatników, o którym mowa w art. 15 ustawy, to zastosowanie znajdzie norma prawna przewidziana w art. 17 ust. 1 pkt 7 i art. 17 ust. 2 ustawy o podatku od towar i usług, a zatem obowiązek podatkowy zostanie przeniesiony na nabywcę, bowiem Spółka będąca podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy jako dostawca nie będzie opodatkowywała przedmiotowej sprzedaży dokonywanej na rzecz innych podatników VAT czynnych (przy założeniu, że zbywany złom, jak wskazuje Spółka, mieści się w grupowaniu PKWiU 38.11.58.0 i tym samym w pozycji 6 załącznika nr 11).

Jednocześnie podkreślić należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Spółkę we wniosku klasyfikacji towarów do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Minister Finansów nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego, w związku z czym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o grupowania wskazane w złożonym wniosku. Zgodnie bowiem z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.