INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2011r. (data wpływu 20 października 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług sprawowania opieki dziennej nad dziećmi w wieku do lat 3 wraz z wyżywieniem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług sprawowania opieki dziennej nad dziećmi w wieku do lat 3 wraz z wyżywieniem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od dnia 20 września 2010r., Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą będąc zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca świadczy usługi opieki dziennej nad dziećmi (PKWiU 88.91). Opieka nad dziećmi rozpoczęła się w miesiącu lipcu i sierpniu 2011r., i świadczona była bez wyżywienia.

Z miesiącem wrześniem 2011r., podstawowym trzonem prowadzonej działalności usługowej jest dzienna opieka wychowawczo opiekuńcza oraz edukacyjna nad dziećmi w wieku do lat 3 sprawowana na zasadach określonych w ustawie z dnia 4 lutego 2011r., o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3. Obecnie opieką objęte jest ok. 16 dzieci wszystkich w wieku poniżej 3 lat.

Nie jest to działalność prowadzona w formach i na zasadach określonych w przepisach o systemie oświaty, ani w przepisach o pomocy społecznej.

W ramach świadczonej opieki Wnioskodawca zapewnia dzieciom bezpieczny zorganizowany pobyt w odpowiednio wyposażonym lokalu w tym całodzienne wyżywienie – co dopuszcza ustawa z dnia 4 lutego 2011r. o opiece nad dziećmi w wieku do 3 lat (art. 22 i art. 23) – korzystając z usług cateringu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaka stawką podatku od towarów i usług opodatkować usługi dziennej opieki nad dziećmi w wieku do lat 3...

Czy zapewnienie wyżywienia poprzez catering jest objęte usługą opieki nad dziećmi do lat 3 – skoro dopuszcza to wspomniana ustawa z dnia 4 lutego 2011r. – i czy tym samym podlega zwolnieniu, o którym mowa w art. 43 ust. 1 ptu...

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do usług świadczonych na rzecz dzieci do ukończenia 3 roku życia Wnioskodawca działa jako podmiot, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. b ustawy o ptu.

W związku z powyższym usługi takie powinny być zwolnione z podatku, także w zakresie wyżywienia. Wyżywienie jest tutaj świadczeniem niezbędnym do właściwego wykonywania usługi opieki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 tej ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, o czym stanowi art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienia od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną, wykonywane:

1. w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej oraz w przepisach o systemie oświaty,
2. przez podmioty sprawujące opiekę nad dziećmi w wieku do 3 lat.
   
   

Jak stanowi art. 43 ust. 17 ww. ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.) zwalnia się od podatku usługi ściśle związane z usługami w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy.

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 19, 20, 24, 25 i 26, stosuje się do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe (§ 13 ust. 8 ww. rozporządzenia).

W myśl § 13 ust. 9 ww. rozporządzenia zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 19, 20, 24, 25 i 26, stosuje się do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, pod warunkiem że:

1. są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 19, 20, 24 i 25 oraz art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy, lub
2. ich głównym celem nie jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca świadczy usługi opieki dziennej nad dziećmi (PKWiU 88.91).

Opieka nad dziećmi rozpoczęła się w miesiącu lipcu i sierpniu 2011r., i świadczona była bez wyżywienia. Z miesiącem wrześniem 2011r., podstawowym trzonem prowadzonej działalności usługowej jest dzienna opieka wychowawczo opiekuńcza oraz edukacyjna nad dziećmi w wieku do lat 3 sprawowana na zasadach określonych w ustawie z dnia 4 lutego 2011r., o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3. W ramach świadczonej opieki Wnioskodawca zapewnia dzieciom bezpieczny zorganizowany pobyt w odpowiednio wyposażonym lokalu w tym całodzienne wyżywienie – korzystając z usług cateringu.

Nie jest to działalność prowadzona w formach i na zasadach określonych w przepisach o systemie oświaty, ani w przepisach o pomocy społecznej.

Zgodnie z przepisami wskazanej przez Wnioskodawcę ustawy z dnia 4 lutego 2011r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. Nr 45, poz. 235 ze zm.) ustawa ta, w myśl art. 1, określa:

1. zasady organizowania i funkcjonowania opieki nad dziećmi w wieku do lat 3;
2. warunki świadczonych usług;
3. kwalifikacje osób sprawujących opiekę;
4. zasady finansowania opieki;
5. nadzór nad warunkami i jakością sprawowanej opieki.
   
   

Opieka nad dziećmi w wieku do lat 3 może być organizowana w formie żłobka lub klubu dziecięcego, a także sprawowana przez dziennego opiekuna oraz nianię. W ramach opieki realizowane są funkcje: opiekuńcza, wychowawcza oraz edukacyjna (art. 2 ust. 1 i 2 ww. ustawy).

Odnosząc przytoczone regulacje prawne do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż świadcząc usługi dziennej opieki wychowawczo-opiekuńczej oraz edukacyjnej, jako podmiot sprawujący opiekę nad dziećmi w wieku do lat 3, Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia od podatku, na podstawie w art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. b ustawy o VAT.

Ponadto usługi wyżywienia, jako niezbędne do wykonania usługi podstawowej wykonywanej przez Wnioskodawcę, przy założeniu że nie stanowią źródła dodatkowego dochodu poprzez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia, korzystają również ze zwolnienia od podatku.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy zauważyć, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.