INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 01.07.2011 r. (data wpływu 04.07.2011 r.) uzupełnione pismem z dnia 01.08.2011 r. (data wpływu 02.08.2011 r.) na wezwanie Nr IPPB1/415-596/11-2/JB z dnia 21.07.2011 r. (data nadania 21.07.2011 r., data odbioru 26.07.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, wydatków ponoszonych w okresie zawieszenia działalności gospodarczej z tytułu leasingu operacyjnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.07.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, wydatków ponoszonych w okresie zawieszenia działalności gospodarczej z tytułu leasingu operacyjnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca z dniem 01.06.2011 r. zawiesił działalność gospodarczą, prowadzoną od 01.05.2007 r. (na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej), ze względu na konieczność wynikającą z wymogów ustaw dla pracowników sfery budżetowej. Zgodnie z wymogami nowej ustawy VAT Wnioskodawca zarejestrował 28.01.2011 r. umowy leasingu operacyjnego samochodów wykorzystywanych w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Pomimo zawieszenia działalności gospodarczej na Wnioskodawcy spoczywa obowiązek dokonywania zapłaty za czynsz (długoterminowy charakter umów). Ich zerwanie związane by było z koniecznością zapłaty wysokich kar umownych. Czynsze leasingowe to koszty pośrednie, które Wnioskodawca ponosił i które ponosić będzie w związku z działalnością gospodarczą (zarówno prowadzoną, jak i w okresie zawieszenia). Z tego powodu Wnioskodawca zamierza rozliczać je na dotychczasowych zasadach, jako koszty uzyskania przychodów gospodarczo uzasadnione i ponoszone w celu zachowania zabezpieczenia źródła przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy Wnioskodawca posiada prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących rat leasingowych w okresie zawieszenia działalności gospodarczej...
2. Czy wydatki ponoszone z tytułu rat leasingowych w okresie zawieszenia działalności gospodarczej Wnioskodawca może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów...
   
   

Odpowiedź na pytanie drugie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. odpowiedź na pytanie pierwsze w zakresie podatku od towarów i usług zostanie udzielona w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zdaniem Wnioskodawcy przedsiębiorca ma obowiązek w okresie zawieszenia wykonania działalności gospodarczej regulować zobowiązania powstałe przed datą jego zawieszenia. Wnioskodawca uważa, że przysługuje mu prawo rozliczania tego typu wydatków, tj. czynsz za leasing w kosztach uzyskania przychodów, w okresie zawieszenia działalności gospodarczej, umów zawartych w okresie przed zawieszeniem (umowy typu długoterminowego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. u. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, zgodnie z ust. 1 pkt 1 są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, bądź też określonych w ust. 3f, czy też 3g, w terminach wskazanych w ustępie 6 i 6b ww. ustawy.

Zgodnie z art. 44 ust. 10 ww. ustawy podatnik o którym mowa w ust. 1 pkt 1 (osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14), który na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej zawiesił wykonywanie działalności gospodarczej, jest zwolniony, w zakresie tej działalności, z obowiązków wynikających z ust. 1 pkt 1, ust. 3, 3f, 3g, 6 i 6b za okres objęty zawieszeniem. Natomiast zgodnie z art. 44 ust. 13 cytowanej ustawy, po okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej podatnicy, o których mowa w ust. 10 i 11, wpłacają zaliczki według zasad, o których mowa w ust. 3, 3f, 3g, 6 i 6b. Przepis cytowanego art. 44 ust. 10 ustawy odnosi się wyłącznie do sytuacji zawieszenia działalności dokonanego zgodnie z przepisami o swobodzie działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 14a ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. z 2007r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.), przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 1 miesiąca do 24 miesięcy.

W myśl art. 14a ust. 3 ww. ustawy, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 14a ust. 4 ww. ustawy, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca:

1. ma prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
2. ma prawo przyjmować należności lub obowiązek regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej,
3. ma prawo zbywać własne środki trwałe i wyposażenie,
4. ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej,
5. wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa,
6. ma prawo osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej,
7. może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą.
   
   

Aby podatnik był zwolniony z obowiązku zapłaty zaliczek na podatek dochodowy, w okresie zawieszenia działalności gospodarczej nie może on wykonywać działalności gospodarczej, tj. usług będących przedmiotem tejże działalności. Może jednak wykonywać czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przyjmować należności lub regulować zobowiązania powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności.

Jednakże, zwolnienie z obowiązku uiszczania zaliczek nie zwalnia z obowiązku prowadzenia w sposób prawidłowy stosownej ewidencji księgowej i ujmowania w niej tych zdarzeń gospodarczych, które podatnik zgodnie z zapisami ustawy o swobodzie działalności gospodarczej ma prawo dokonywać w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej.

Kwestię kosztów uzyskania przychodów należy rozpatrywać w oparciu o ogólną zasadę dotyczącą kosztów uzyskania przychodów zawartą w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zarachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust.1 ustawy,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów oparta jest więc na swoistej klauzuli generalnej, zgodnie z którą podatnik ma możliwość odliczania dla celów podatkowych wszelkich kosztów, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu.

Zatem generalną zasadą prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest ścisłe powiązanie kosztów ponoszonych przez podatnika z celem osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go bezpośrednio realizować lub co najmniej winny go zakładać jako realny.

Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (doprowadzić do zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu). Tym samym, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od obiektywnej, rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten spowoduje zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu jakim jest w rozpatrywanym przypadku pozarolnicza działalność gospodarcza. Należy jednak pamiętać o tym, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczność, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów obciąża podatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, Wnioskodawca w dniu 01.06.2011 r. zawiesił działalność gospodarczą. W okresie zawieszenia tej działalności ponosi wydatki związane z leasingiem operacyjnym samochodów wykorzystywanych w tej działalności zgodnie z umowami zawartymi przed zawieszeniem działalności gospodarczej (raty czynszu)

Reasumując, biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż wydatki dotyczące rat leasingowych ponoszone przez Wnioskodawcę w okresie zawieszenia działalności gospodarczej mogą być uwzględnione przy ustaleniu dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, tj. stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile zawarte umowy leasingu spełniają wszystkie wymogi, o których mowa w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku ze zwolnieniem z obowiązku uiszczania zaliczek w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej wynikającym z art. 44 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, rozliczenie powyższych kosztów nastąpi w zeznaniu rocznym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.