2013.05.16 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-170/12/MS
z 16 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2013 r. (data wpływu 25 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (j.t. Dz. U. z 2001 r., nr 142, poz. 1591 z póżn. zm.), zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Zadania własne Gminy obejmują m.in. utrzymanie czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych (art. 7 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o samorządzie gminnym). Analogicznie kwestię zadania własnego gminy, polegającego na utrzymaniu czystości i porządku reguluje art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996 nr 132 poz. 622, dalej: „ustawa o czystości”, zmieniona m.in. ustawą z dnia 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw - Dz.U. z 2011 r., nr 152, poz. 897).

Zgodnie z ustawą o czystości na rzecz Gminy będą uiszczane opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi (dalej: „Opłaty”, „Opłata”). Podstawą poboru opłat są regulacje publicznoprawne, czyli ww. ustawa o czystości, w tym art. 6h tej ustawy.

Zgodnie z ustawą o czystości - Gmina ma obowiązek zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na której zamieszkują mieszkańcy. Rada Gminy może, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, postanowić również o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają na nich odpady komunalne. W szczególności obowiązki Gminy w tym zakresie będą polegać na:

określeniu opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi,

poborze opłaty od mieszkańców.

Stawkę opłaty oraz zasady jej pobierania ustali rada Gminy w drodze uchwały (akt prawa miejscowego). Opłaty będą stanowić dochód Gminy, z którego Gmina będzie pokrywać koszty funkcjonowania systemu gospodarowania odpadami komunalnymi (art. 6r ustawy o czystości).

Właściciele nieruchomości będą mieli obowiązek składania deklaracji o wysokości opłaty. Jednocześnie wójt/burmistrz/prezydent miasta określi w drodze decyzji:

wysokość opłaty - w razie niezłożenia deklaracji przez właściciela nieruchomości albo w razie uzasadnionych wątpliwości co do danych zawartych w deklaracji,

wysokość zaległości z tytułu opłaty - w razie nieuiszczenia opłaty przez właściciela nieruchomości lub uiszczenia jej w wysokości niższej od należnej (art. 6p ustawy o czystości).

Z ustawy o czystości wynika, że w sprawach dotyczących opłat stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta (art. 6q ustawy o czystości).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w zakresie wykonywania zadań nałożonych na Gminę przepisami prawa wymienionymi w opisie stanu faktycznego i pobierania opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi, Gmina występuje w roli podatnika podatku od towarów i usług oraz czy ma obowiązek wykazywania pobranych opłat dla celów rozliczeń VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, gospodarowanie odpadami komunalnymi należy do zadań własnych Gminy, do wykonywania których została ona zobligowana przepisami prawa. Jednocześnie opłaty pobierane przez Gminę nie wynikają z umów cywilnoprawnych. Wobec powyższego należy uznać, że Gmina nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie wykonywania wskazanych czynności stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz nie ma obowiązku wykazywania pobranych opłat dla celów rozliczeń VAT.

Uzasadniając prezentowane stanowisko Gmina wskazała, iż stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, za podatników uznaje się osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei zgodnie z ust. 6 tego artykułu nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Gmina zaprezentowała następującą argumentację:

1. Opłaty poza zakresem ustawy VAT – wykładnia językowa przepisów.

Wykładnia literalna (językowa) art. 15 ust. 6 ustawy o VAT wskazuje, że nie podlegają podatkowi VAT czynności, które łącznie spełniają poniższe przesłanki:

wykonywane są przez organy władzy publicznej,
dotyczą sfery publicznoprawnej i jednocześnie dla ich realizacji zostały utworzone organy władzy publicznej,
nie są wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Gmina zaprezentowała argumenty wskazujące na wypełnienie poszczególnych przesłanek i potwierdzające wyłączenie opłat z zakresu VAT, wskazujące jednocześnie, iż Gmina nie będzie podatnikiem VAT z tytułu poboru opłat.

1.1. Organy władzy publicznej.

Termin „organy władzy publicznej” nie został zdefiniowany w ustawie o VAT. Według opinii Gminy, zgodnie z art. 16 ust. 2 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej samorząd terytorialny uczestniczy w sprawowaniu władzy publicznej. Przysługującą mu w ramach ustaw istotną część zadań publicznych samorząd wykonuje w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jednocześnie art. 163 Konstytucji stanowi, że samorząd terytorialny wykonuje zadania publiczne nie zastrzeżone dla organów innych władz publicznych. W oparciu m.in. o powyższe przepisy Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniu z dnia 25 maja 2010 r. (sygn. I FSK 852/09) doszedł do konkluzji, że organy samorządu terytorialnego są organami władzy publicznej - „(...) Konstytucja nie zawiera wprost definicji organu władzy publicznej, to jednak z jej treści da się wywieźć, że jednostki samorządu terytorialnego takie władztwo sprawują”.
W innym orzeczeniu NSA podzielił pogląd wyrażany w doktrynie, że „skoro ustawodawca posługuje się pojemnym zakresowo pojęciem organów władzy publicznej, to bez potrzeby definiowania takiego określenia, w zbiorze tym znajdą swe miejsce, tak organy państwowe, jak i organy samorządu terytorialnego (wszak te drugie mają także charakter publiczny). (...) Trafne jest przy tym stanowisko, że organy samorządu terytorialnego należy kwalifikować jako „organy władzy publicznej”, bez względu na to, czy wykonują zadania własne, czy z zakresu administracji rządowej (J. Kremis. Skutki prawne w zakresie odpowiedzialności odszkodowawczej państwa na tle wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Państwo i Prawo 2002/6/37)” (orzeczenie NSA z dnia 25 listopada 2011 r., sygn. I FSK 145/11).
Z kolei Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego w uzasadnieniu orzeczenia z dnia 18 listopada 2011 r. stwierdził: „Władzę ustawodawczą sprawują Sejm i Senat, władzę wykonawczą Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej i Rada Ministrów, a władzę sądowniczą sądy i trybunały”. Zasada ta choć nie odnosi się do samorządu terytorialnego, to nie pozbawia go możliwości władztwa publicznego wykonywanego w ramach ustaw. Jak wskazuje Trybunał Konstytucyjny - traktowanie zadania publicznego wyznaczonego przez ustawodawcę jako adresowanego wyłącznie do administracji rządowej byłoby wyrazem nie mającej oparcia w prawie pozytywnym tendencji do przeciwstawiania gminy państwu (wyrok TK z dnia 28 czerwca 1994 r.. sygn. K 14/93)” (sygn. III SA/GI 760/11, nieprawomocne).

Gmina w pełni podziela wyrażone powyżej stanowisko, że organy samorządu terytorialnego stanowią organy władzy publicznej.

1.2. Czynności ze sfery publicznoprawnej.

Obowiązek wykonania zadań własnych, w tym utrzymania czystości i porządku, został nałożony na Gminę regulacjami szczegółowo wskazanymi w stanie faktycznym tj.:

ustawą o samorządzie gminnym,

ustawą o czystości.

Gmina wskazała, iż zgodnie ze powołanymi regulacjami wójt/burmistrz/prezydent miasta wydaje decyzję w przypadku:

niezłożenia deklaracji przez właściciela nieruchomości albo w razie uzasadnionych wątpliwości co do danych zawartych w deklaracji,

nieuiszczenia opłaty lub uiszczenia opłaty w wysokości niższej od należnej.

Powyższe wskazuje, że opłata ma charakter daniny publicznoprawnej, opłata jest „narzucana” właścicielom nieruchomości, a w konsekwencji można stwierdzić, że w relacji z właścicielami nieruchomości Gminy występują w roli nadrzędnej.

Gmina może również wyegzekwować opłatę, w przypadku nieuiszczenia jej przez właściciela nieruchomości. W tym zakresie wójtowi/burmistrzowi/prezydentowi miasta przysługują uprawnienia organów podatkowych.

Według Gminy, należy również wziąć pod uwagę, że pobierane opłaty stanowią dochód gminy, a dochód ten służy realizacji celów publicznych tj. pokrywaniu kosztów funkcjonowania systemu gospodarowania odpadami komunalnymi.

Wskazane wyżej czynniki dowodzą, że opłaty dotyczą czynności ze sfery publicznoprawnej, dla realizacji których organy władzy publicznej zostały utworzone. W konsekwencji opłata ma charakter opłaty publicznoprawnej. Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 10 grudnia 2002 r. (sygn. akt P 6/02) wskazał, że opłaty publicznoprawne oprócz tego, że są „świadczeniami odpłatnymi, są także - jak podatki — świadczeniami pieniężnymi, powszechnymi, bezzwrotnymi, ustalanymi jednostronnie przez państwo. Z tej racji, że są jedną z form pozyskiwania dochodów budżetu państwa lub budżetów samorządu terytorialnego, powinny być odprowadzane, o ile regulacje szczególne nie stanowią inaczej, do budżetów jednostek samorządowych. Jako dochody publiczne, przymusowe mogą być pobrane w drodze egzekucji administracyjnej. Opłaty publiczne pobierane są zawsze w związku z określonym, konkretnym działaniem organów państwa (samorządu terytorialnego)”. Wskazane orzeczenie dotyczyło co prawda opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych, niemniej jednak ze względu na analogiczny w swej naturze charakter tych opłat w stosunku do opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi, w opinii Gminy, zawarte w orzeczeniu konkluzje mogą mieć zastosowanie w stanie faktycznym opisanym w niniejszym wniosku.

Ponadto w doktrynie podatkowo-prawnej wskazuje się, że do opłat publicznoprawnych obok m.in. opłat za czynności urzędowe organów państwowych, opłat targowych, opłat eksploatacyjnych zalicza się właśnie opłaty związane z gospodarką odpadami (Dowgier R., Etel L, Kosikowski Ci, Pietrasz P., Popławski M., Presnarowicz S., „Ordynacja podatkowa. Komentarz” LEX 2011 r.).

Zatem w doktrynie wyraźnie wskazuje się, że opłaty związane z gospodarowaniem odpadami dotyczą czynności ze sfery publicznoprawnej i zaliczane są do opłat publicznoprawnych.

1.3. Umowy cywilnoprawne.

Gmina podkreśliła również, że uprawnienie Gminy do pobierania opłat:

wynika z ustawy o czystości oraz aktu prawa miejscowego (rada Gminy w drodze uchwały ustali stawkę opłaty oraz zasady jej pobierania),
nie wynika z umów cywilnoprawnych zawartych z właścicielami nieruchomości.

Ponadto, Gmina stoi na stanowisku, iż wskazane w stanie faktycznym opłaty, których obowiązek wniesienia wynika z przepisów o charakterze publicznoprawnym są opłatami publicznoprawnymi niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT także z innych powodów. W szczególności opłaty te cechuje brak właściwych dla stosunków cywilnoprawnych przymiotów tj. ekwiwalentności, umownego charakteru i dobrowolności świadczenia.

Gminy są bowiem zobowiązane do zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy w oparciu o art. 6c ust. 1 ustawy o czystości. Z kolei właściciele nieruchomości zobowiązani są do uiszczania opłaty w oparciu o art. 6h ustawy o czystości. Właściciele nieruchomości będą zobowiązani do uiszczania opłat nawet w przypadku, gdy w rzeczywistości nie będą pozbywali się śmieci za pośrednictwem systemu gospodarowania odpadami komunalnymi zorganizowanego przez Gminę. Powyższe wskazuje, że opłaty nie mają umownego charakteru i nie wiążą się z dobrowolnością ani ekwiwalentnością świadczenia.

W tej sytuacji, według Gminy opłata za gospodarowanie odpadami nie jest więc wynagrodzeniem za świadczoną usługę, lecz opłatą publicznoprawną (daniną publiczną).

Reasumując, w analizowanym przypadku zostały spełnione wszystkie przesłanki wskazujące, że w zakresie wykonywania wskazanych czynności oraz pobierania opłat (stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT) Gmina nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług oraz nie ma ona obowiązku ujmowania pobranych opłat w rozliczeniach z tytułu podatku VAT.

2. Opłaty poza zakresem Ustawy o VAT- orzecznictwo europejskie.

Kwestia występowania organów władzy w roli podatników podatku od towarów i usług była niejednokrotnie przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dawniej Europejski Trybunał Sprawiedliwości; dalej: „ETS”).

Na przykład w orzeczeniu z dnia 25 lipca 1991 r. (sprawa C - 202/90) ETS odniósł się do art. 4 ust. 5 akapit 1 szóstej dyrektywy (obecnie art. 13 ust. 1 akapit 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. We wskazanym orzeczeniu ETS uznał, że „aby przepis ten mógł zostać zastosowany muszą zostać spełnione łącznie dwie przesłanki, to znaczy działalność musi być wykonywana przez podmiot prawa publicznego i musi być ona wykonywana jako organ władzy publicznej”. Wskazane orzeczenie dotyczyło co prawda należności poborców podatkowych powoływanych przez hiszpański samorząd lokalny, niemniej jednak zawarte w nim konkluzje, w ocenie Gminy, mogą mieć zastosowanie w stanie faktycznym opisanym w niniejszym wniosku.

Dodatkowo, w orzeczeniu z dnia 14 grudnia 2000 r. (sprawa C - 446/98) ETS skonkludował, że „działalnością wykonywaną w charakterze organu władzy publicznej w rozumieniu tego przepisu jest działalność wykonywana przez podmioty prawa publicznego w ramach właściwego dla nich reżimu prawnego, z wyłączeniem tej działalności, która jest wykonywana przez nich na tych samych warunkach prawnych, co prywatni przedsiębiorcy”. Wskazane orzeczenie dotyczyło opłat pobieranych za miejsca parkingowe. Niemniej jednak, ze względu na analogiczny w swej naturze charakter tych opłat w stosunku do opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi, w ocenie Gminy, zawarte w orzeczeniu konkluzje mogą mieć zastosowanie w stanie faktycznym opisanym w niniejszym wniosku.

Jednocześnie, w orzeczeniu z dnia 16 września 2008 r. (sprawa C - 288/07) ETS doszedł do wniosku, że „odstępstwo to (od zasady powszechności opodatkowania VAT- przyp. Gminy) przewiduje głównie działalność wykonywaną przez podmioty prawa publicznego działające w charakterze organów władzy publicznej, która będąc działalnością gospodarczą, jest ściśle związana z wykonywaniem prerogatyw władztwa publicznego. W tych okolicznościach nieopodatkowanie podatkiem VAT tych podmiotów z tytułu tej działalności najprawdopodobniej nie ma skutku antykonkurencyjnego, ponieważ działalność ta jest prowadzona przez sektor publiczny na zasadzie wyłączności lub quasi wyłączności”.

Podobnie jak w przypadku poprzedniego orzeczenia, wskazany wyrok również dotyczył opłat pobieranych za miejsca parkingowe.

W ocenie Gminy spełnia ona przesłanki wskazane przez ETS w powyższym zakresie. Jak Gmina wykazała w punkcie 1 uzasadnienia niniejszego wniosku, w analizowanym przypadku:

Gmina występuje w roli podmiotu działającego w oparciu o regulacje publicznoprawne, tj. w ramach właściwego dla tych podmiotów reżimu prawnego (ustawa o samorządzie gminnym i ustawa o czystości) oraz

Gmina jako organ samorządu terytorialnego jest zaliczana do grupy organów władzy publicznej.

Dodatkowo, działalność Gminy w analizowanym zakresie jest prowadzona na zasadzie wyłączności i w konsekwencji nie narusza zasady konkurencyjności.

Zdaniem Gminy, w świetle orzecznictwa ETS należy zatem uznać, że Gmina w zakresie działalności dotyczącej gospodarowania odpadami komunalnym oraz pobierania opłat, nie występuje w roli podatnika podatku od towarów i usług

3. Opłaty poza zakresem Ustawy o VAT- orzecznictwo krajowych sądów administracyjnych.

WSA w Rzeszowie w orzeczeniu z 13 listopada 2012 r. (sygn. I SA/Rz 968/12) odnosząc się to traktowania na gruncie VAT opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi wyraźnie zaznaczył, że „W Konstytucji RP termin organ władzy publicznej” można odnaleźć w art. 7, 163, 228, 238 i 239. Ustawodawca posługuje się także pojęciem szeroko rozumianego „władztwa publicznego”. Jednakże wyrażeń tych nigdzie nie definiuje. Pomimo, że konstytucja nie zawiera wprost definicji „władzy publicznej”, to jednak z jej treści da się wywieść, że jednostka samorządu terytorialnego takie władztwo sprawuje. W art. 16 ust. 2 Konstytucji ustawodawca wskazał, że samorząd terytorialny uczestniczy w sprawowaniu władzy publicznej. Przysługującą mu w ramach ustaw istotną część zadań publicznych samorząd terytorialny wykonuje w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Z kolei w art. 163 Konstytucji wskazano, że samorząd terytorialny wykonuje zadania publiczne niezastrzeżone przez Konstytucję lub ustawy dla organów innych władz publicznych. Powyższe wprost dowodzi, że ustawodawca powierzył samorządowi terytorialnemu wykonywanie zadań administracji publicznej niezastrzeżonych do kompetencji innych organów Władzy państwowej. (...) Z powyższych względów należy stwierdzić, że pobieranie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi jest czynnością mieszczącą się w sferze publicznoprawnej, w wykonywaniu której, gmina występuje w roli organu władzy publicznej. Dlatego też spełnione zostały obie przesłanki aby stwierdzić, że w rozpoznawanym zakresie gmina nie jest podatnikiem VAT, zatem w stawce opłaty za gospodarowanie odpadów komunalnych nie uwzględnia się kwoty podatku VAT.” W związku z identycznym stanem faktycznym, jak przedstawiony w niniejszym wniosku, w opinii Gminy, ponad wszelką wątpliwość, powyższe orzeczenie znajdzie zastosowanie w niniejszym przypadku.

Należy dodatkowo wskazać, iż kwestia występowania organów władzy w roli podatników podatku od towarów i usług była również przedmiotem rozważań krajowych sądów administracyjnych. W orzeczeniu NSA z dnia 26 lutego 2009 r. (sygn. I FSK 1906/07) sąd ten wskazał, że „zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT bowiem nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Oznacza to, jak słusznie wskazały organy oraz Sąd I instancji, iż organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach - gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań (a contrario z pierwszej części art. 15 ust. 6) oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych (wniosek z art. 15 ust 6 in fme)”. Wskazane orzeczenie dotyczyło co prawda czynności zamiany nieruchomości, niemniej zawarte w nim konkluzje, w ocenie Gminy, mogą mieć zastosowanie w stanie faktycznym opisanym w niniejszym wniosku.

Podobnie WSA w Białymstoku w orzeczeniu z dnia 23 lutego 2011 r. (sygn. I SA/Bk 615/10) - orzeczenie podtrzymane wyrokiem NSA z dnia 10 kwietnia 2012 r., sygn. (I FSK 953/11 - NSA): „W orzecznictwie sądowoadministracyjnym zauważyć można pogląd, zgodnie z którym gmina w zakresie, w jakim realizuje swoje zadania z zakresu władzy publicznej, będzie spełniała przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 6 u.p.t.u., wyłączające wspomniane organy spod statusu (...) Powyższy pogląd akceptuje również skład orzekający w sprawie. Tym samym organy władzy publicznej, w tym jednostki samorządu terytorialnego, jak i urzędy obsługujące te organy nie będą uznawane za podatników VAT w zakresie czynności, które mieszczą się w ramach zadań publicznych, dla realizacji których zostały one powołane, pod warunkiem, iż czynności te nie będą wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych”. Wskazane orzeczenie dotyczyło kwestii opodatkowania odszkodowania za nieruchomości przejęte z mocy prawa przez Skarb Państwa pod drogi publiczne. Niemniej, zdaniem Gminy, zawarte w nim konkluzje mogą mieć zastosowanie w stanie faktycznym opisanym w niniejszym wniosku.

Z kolei NSA w orzeczeniu z dnia 25 maja 2010 r. (sygn. I FSK 761/09) odwołał się do orzecznictwa ETS w przedmiotowym zakresie. „Europejski Trybunał Sprawiedliwości, co zresztą było już w sprawie przez obie strony sporu podnoszone, dokonując wykładni tego przepisu wielokrotnie wskazywał, że dla zastosowania art. 4(5) konieczne jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek - działalność musi być wykonywana przez podmiot prawa publicznego i musi być ona wykonywana w celu sprawowania władzy publicznej. (...) gmina, w zakresie w jakim realizuje swoje zadania z zakresu władzy publicznej, będzie spełniała obie przesłanki wskazane w art. 15 ust. 6 u.p.t.u”. Wskazane orzeczenie dotyczyło co prawda opłat pobieranych za parkowanie w strefie płatnego parkowania, niemniej ze względu na analogiczny w swej naturze charakter tych opłat w stosunku do opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi, w opinii Gminy, zawarte w orzeczeniu konkluzje mogą mieć zastosowanie w stanie faktycznym opisanym w niniejszym wniosku.

Biorąc pod uwagę argumenty wyrażone przez Gminę w poprzednich punktach należy uznać, że również w świetle orzecznictwa sądów administracyjnych, Gmina w zakresie działalności dotyczącej gospodarowania odpadami komunalnym oraz pobierania Opłat nie występuje w roli podatnika podatku od towarów i usług.

4. Opłaty poza zakresem Ustawy o VAT- interpretacje indywidualne.

Stanowisko Gminy znajduje również potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach podatkowych. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 15 stycznia 2013 r. o sygn. IPTPP1/443-862/12-2/AK, zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, twierdzącego, iż w zakresie pobieranych przez gminę opłat - nie wynikających z umów cywilnoprawnych - za gospodarowanie odpadami komunalnymi, które należy do zadań własnych gminy, „Gmina nie jest podatnikiem od towarów i usług w zakresie wykonywania wskazanych czynności stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy (o VAT) oraz nie ma obowiązku wykazywania pobranych opłat dla celów rozliczeń VAT”.

Podobne stanowiska organy podatkowe zajmowały w odniesieniu do innych zadań własnych Gminy, wynikających z przepisów prawa. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 27 listopada 2009 r. o sygn. IBPP1/443-1143/09/EA jednoznacznie uznał, iż w zakresie wydawania dowodów osobistych i pobierania z tego tytułu opłat gmina „działa jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 Ustawy o VAT. Z uwagi na fakt. iż ww. czynności zostały zlecone na gruncie ustawy szczególnej, zatem zlecenie to nie ma charakteru cywilnoprawnego, do wykonywanych przedmiotowych czynności nie będzie miało zastosowania wyłączenie zawarte w końcowej części powołanego art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do tych czynności”.

Analogiczne stanowisko Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zawarł w stosunku do wnoszenia opłat z tytułu udostępniania danych meldunkowych stwierdzając, iż „organ udostępniający za opłatą dane meldunkowe podmiotom, które wykażą interes prawny lub faktyczny, w ramach zadania z zakresu administracji rządowej zleconego przez organ władzy publicznej działa również jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Z uwagi na fakt, iż ww. czynności zostały zlecone na gruncie ustawy szczególnej, zatem zlecenie to nie ma charakteru cywilnoprawnego, do wykonywanych przedmiotowych czynności nie będzie miało zastosowania wyłączenie zawarte w końcowej części powołanego art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, Tym samym Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do tych czynności, zatem nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT”.

Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi: „wykonywane przez (...) organ władzy publicznej czynności, polegające na wydawaniu dziennika budowy, praw jazdy, kart pojazdu, dowodów rejestracyjnych i tablic rejestracyjnych oraz pozwoleń czasowych, kart wędkarskich, oraz wyszukiwaniu informacji o środowisku i wykonywaniu wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego należą do kategorii spraw z zakresu administracji publicznej, które zostały nałożone stosownymi przepisami prawa. (...) organ władzy publicznej, w zakresie w jakim realizuje zadania z zakresu administracji rządowej, nałożone odrębnymi przepisami prawa, objęty jest regulacją przepisu art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług” (interpretacja indywidualna z dnia 11 sierpnia 2011 r. sygn. IPTPP3/443-37/11-2/IB).Wskazana interpretacja dotyczyła co prawda opłat pobieranych za m.in. wydawanie praw jazdy, kart pojazdu, dowodów rejestracyjnych, tablic rejestracyjnych i kart wędkarskich, niemniej jednak w ocenie Gminy, zawarte w interpretacji konkluzje mogą mieć zastosowanie w stanie faktycznym opisanym w niniejszym wniosku.

Takie samo stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 6 czerwca 2011 r. (sygn. ITPP1/443-333/11/KM) w odniesieniu m.in. do izolowania osób nietrzeźwych „Wnioskodawca realizując zadania z zakresu administracji państwowej, nałożone określonymi powyżej przepisami, wpisuje się w dyspozycję normy zawartej w art. 15 ust. 6 ustawy. Czynności te mają charakter publicznoprawny, a nie cywilnoprawny, a wysokość opłat za ich świadczenie jest ściśle określona w przepisach prawa. Zatem w powyższym zakresie Wnioskodawca nie występuje jako podatnik podatku od towarów i usług”. Wskazana interpretacja dotyczyła co prawda opłat pobieranych m.in. za izolowanie osób nietrzeźwych oraz sprawowanie opieki medycznej nad pacjentami, niemniej w opinii Gminy zawarte w interpretacji konkluzje mogą mieć zastosowanie w stanie faktycznym opisanym w niniejszym wniosku.

Należy zauważyć, że opłaty opisane w stanie faktycznym będą wpłacane na rachunek Gminy z tytułu czynności analogicznych w swej naturze do czynności wskazanych w powyższych interpretacjach indywidualnych, tj. również zleconych na mocy ustaw szczególnych. Zdaniem Gminy, biorąc również pod uwagę wskazane wyżej indywidualne interpretacje podatkowe, Gmina w zakresie gospodarowania odpadami komunalnymi oraz pobierania opłat, nie może występować jako podatnik VAT.

Reasumując, czynności podejmowane przez Gminę w zakresie gospodarowania odpadami komunalnym oraz pobierania Opłat są czynnościami podejmowanymi w oparciu o regulacje publicznoprawne, tj. ustawę o czystości, nakładające na Gminę obowiązek podejmowania przedmiotowych czynności. Gmina podejmuje działania jako organ władzy publicznej, sprawując w tym zakresie władztwo publiczne. Działania Gminy nie mają charakteru cywilnoprawnego (opłaty nie mają umownego charakteru i nie wiążą się z dobrowolnością ani ekwiwalentnością świadczenia). Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie TSUE/ETS oraz krajowych sądów administracyjnych. Podobne poglądy zostały również wyrażone we wskazanych indywidualnych interpretacjach podatkowych. W konsekwencji, Gmina stoi na stanowisku, że nie jest ona podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie wykonywania wskazanych czynności stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz nie ma obowiązku wykazywania pobranych opłat dla celów rozliczeń VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin