INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. organu w dniu 30 grudnia 2011r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów – jest:

• prawidłowe w części dotyczącej uznania, że przekształcenie prawa wieczystego użytkowania w prawo własności na podstawie decyzji administracyjnej, a tym samym należna opłata pobrana z tego tytułu, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT,
• nieprawidłowe w części dotyczącej uznania, że należne odsetki nie podlegają podatkowi od towarów i usług.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2011r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności na podstawie decyzji administracyjnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Na podstawie art. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz. U. Nr 175, poz. 1459 ze zm.) Gmina jako właściciel nieruchomości gruntowych, dokonuje przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości zabudowanej lub przeznaczonej pod zabudowę na cele mieszkaniowe lub garaże na rzecz użytkownika wieczystego. Przekształceniu podlegają również nieruchomości rolne. Prawo użytkowania wieczystego ustanowione zostało przed dniem 1 maja 2004r. Przekształcenia Gmina dokonuje na rzecz osoby fizycznej w drodze decyzji administracyjnej wydanej przez Prezydenta Miasta, na podstawie złożonych wniosków. Decyzja administracyjna stanowi podstawę wpisu w księdze wieczystej.

Zgodnie z art. 4 ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości, Gmina pobiera od osoby fizycznej, na której rzecz prawo użytkowania wieczystego zostało przekształcone opłatę z tytułu tego przekształcenia. Wysokość opłat ustala Prezydent w decyzji o przekształceniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT czynności przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności dokonane w drodze decyzji przez organ samorządu terytorialnego oraz co ewentualnie stanowi podstawę opodatkowania (należna opłata czy należna opłata wraz z naliczonymi odsetkami)...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności na podstawie decyzji administracyjnej wydanej przez właściwy organ, mamy do czynienia jedynie ze zmianą formy prawnej faktycznego prawa do nieruchomości, gdyż nabycie prawa do nieruchomości następuje już z chwilą zawarcia umowy o ustanowieniu prawa wieczystego użytkowania. Nie można uznać tej czynności za nabycie nieruchomości, a co się z tym wiąże czynność ta nie powinna być obciążona podatkiem VAT, ponieważ dochodzi do niej obligatoryjnie. Jest to związane z treścią art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług z którego wynika, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych. Tak więc przekształcenie prawa wieczystego użytkowania w prawo własności na podstawie decyzji administracyjnej nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Także w przypadku opłaty rozłożonej na raty waloryzowanej wg stopy redyskonta nie należy obciążyć jej podatkiem VAT z uwagi na to, że odsetki wyliczane zgodnie z Ustawą o Gospodarce Nieruchomościami stanowią jedynie świadczenia uboczne z tytułu rozłożenia wyżej wymienionej opłaty na raty. Uznać więc należy, że ani należna opłata, ani należna opłata wraz z odsetkami nie stanowi podstawy opodatkowania, gdyż opłata z tytułu przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nie podlega podatkowi od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• prawidłowe w części dotyczącej uznania, że przekształcenie prawa wieczystego użytkowania w prawo własności na podstawie decyzji administracyjnej, a tym samym należna opłata pobrana z tego tytułu, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT,
• nieprawidłowe w części dotyczącej uznania, że należne odsetki nie podlegają podatkowi od towarów i usług.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177 poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie tego prawa.

Należy zauważyć, iż dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (tj. towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela.

W świetle art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego, bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Ten przepis, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 k.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel.

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 102, poz. 651 ze zm.), oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej zabudowanej następuje z równoczesną sprzedażą położonych na tej nieruchomości budynków i innych urządzeń.

Z powyższego wynika, że zabudowania znajdujące się na nieruchomości gruntowej oddanej w wieczyste użytkowanie stanowią odrębny przedmiot własności.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz. U. Nr 175, poz. 1459 ze zm.), osoby fizyczne będące w dniu wejścia w życie ustawy użytkownikami wieczystymi nieruchomości zabudowanych na cele mieszkaniowe lub zabudowanych garażami albo przeznaczonych pod tego rodzaju zabudowę oraz nieruchomości rolnych mogą wystąpić z żądaniem przekształcenia prawa użytkowania wieczystego tych nieruchomości w prawo własności.

Dalsze przepisy art. 1 wskazują również inne podmioty, które mogą wystąpić z żądaniem przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 cyt. ustawy, decyzję o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości wydaje:

1. starosta wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej – w przypadku nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, w tym również nieruchomości, w stosunku do których prawo własności Skarbu Państwa wykonują inne państwowe osoby prawne;
2. wójt, burmistrz, prezydent miasta, zarząd powiatu albo zarząd województwa – odpowiednio w przypadku nieruchomości stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego.
   
   

W myśl art. 3 ust. 2 ww. ustawy o przekształceniu (…) prawo użytkowania wieczystego przekształca się w prawo własności nieruchomości z dniem, w którym decyzja, o której mowa w ust. 1 stała się ostateczna. Decyzja ta stanowi podstawę wpisu do księgi wieczystej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Gmina jako właściciel nieruchomości gruntowych, dokonuje na rzecz użytkownika wieczystego przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości zabudowanej lub przeznaczonej pod zabudowę na cele mieszkaniowe lub garaże. Przekształceniu podlegają również nieruchomości rolne. Prawo użytkowania wieczystego ustanowione zostało przed dniem 1 maja 2004r. Przekształcenia Gmina dokonuje na rzecz osoby fizycznej w drodze decyzji administracyjnej wydanej przez Prezydenta Miasta, na podstawie złożonych wniosków. Decyzja administracyjna stanowi podstawę wpisu w księdze wieczystej.

Gmina pobiera od osoby fizycznej, na której rzecz prawo użytkowania wieczystego zostało przekształcone opłatę z tytułu tego przekształcenia. Wysokość opłat ustala Prezydent w decyzji o przekształceniu.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zauważyć, że przeniesienie prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel nastąpiło w chwili ustanowienia na rzecz użytkowników (osób fizycznych) prawa użytkowania wieczystego nieruchomości – przed dniem 1 maja 2004r.

Art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Okoliczności faktyczne przedmiotowej sprawy świadczą, że przeniesienie na użytkownika wieczystego prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel nastąpiło już w chwili ustanowienia na jego rzecz prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, a więc przed dniem 1 maja 2004r. Przy czym do dnia 1 maja 2004r., czynność ustanowienia użytkowania wieczystego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Planowane przez Wnioskodawcę przekształcenie prawa użytkowania wieczystego przedmiotowych nieruchomości gruntowych w prawo własności nie może być zatem traktowane jako ponowna dostawa tych samych nieruchomości, bowiem nie została spełniona dyspozycja art. 7 ust. 1 ustawy, tj. w opisanej transakcji nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przekształcenie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości na rzecz obecnego użytkownika wieczystego, w prawo własności nieruchomości stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na „władztwo rzeczy”, które obecny użytkownik wieczysty już uzyskał przed dniem 1 maja 2004r. i nie może być traktowana jako sprzedaż tego samego towaru.

Reasumując, przekształcenie prawa użytkowania wieczystego przedmiotowych nieruchomości gruntowych w prawo własności nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem towarów i usług i pozostaje poza zakresem tej ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż przekształcenie prawa wieczystego użytkowania w prawo własności na podstawie decyzji administracyjnej, a tym samym opłata za to przekształcenie, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, należało uznać za prawidłowe.

Natomiast w kwestii określenia skutków podatkowych czynności rozłożenia na raty opłaty z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości należy stwierdzić, iż w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W związku z powyższym do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia, beneficjenta danej czynności i występowanie bezpośredniego związku między usługą i otrzymywanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym.

W świetle powyższego należy przyjąć, że w opisanej we wniosku sytuacji spełnione zostały przesłanki dla uznania czynności związanej z rozłożeniem na raty opłaty za przekształcenie prawa wieczystego użytkowania w prawo własności po wydaniu nieruchomości za świadczenie usługi finansowej. Wnioskodawcę należy uznać za świadczącego usługę a beneficjentem usługi jest użytkownik wieczysty, na rzecz którego dokonywane jest przekształcenie prawa wieczystego użytkowania w prawo własności, za wynagrodzeniem w postaci odsetek.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości osoba, na rzecz której zostało przekształcone prawo użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości, jest obowiązana do uiszczenia dotychczasowemu właścicielowi opłaty z tytułu tego przekształcenia, z zastrzeżeniem art. 5.

W myśl art. 4 ust. 2 cyt. ustawy w decyzji, o której mowa w art. 3 ust. 1, właściwy organ ustala opłatę z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności. Do ustalenia tej opłaty stosuje się odpowiednio przepisy art. 67 ust. 3a i art. 69 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004r. Nr 261, poz. 2603, z późn. zm.).

Stosownie natomiast do przepisu art. 4 ust 3 i 4 cyt. ustawy opłatę, o której mowa w ust. 1, rozkłada się, na wniosek użytkownika wieczystego, na raty, na czas nie krótszy niż 10 lat i nie dłuższy niż 20 lat, chyba że wnioskodawca wystąpi o okres krótszy niż 10 lat.

Nieuiszczona część opłaty, rozłożonej na raty zgodnie z ust. 3, podlega oprocentowaniu przy zastosowaniu stopy procentowej równej stopie redyskonta weksli stosowanej przez Narodowy Bank Polski.

Kwestią opodatkowania odsetek z tytułu odroczonego terminu płatności zajmował się Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu C-281/91.

Jak wynika z orzeczenia C-281/91 (Muys’en De Winter’s Bouwn-en Annemingsbedrijf BV vs. Staatssecretaris van Financien) w przypadku gdy termin płatności został odroczony do momentu dokonania dostawy lub wykonania usługi (czyli do momentu powstania obowiązku podatkowego) wówczas odsetki związane z faktem odroczenia powinny składać się na podstawę opodatkowania. Podstawą opodatkowania – ustaloną na moment powstania obowiązku podatkowego – jest bowiem wszystko to (a więc także i odsetki) co podatnik ma otrzymać w związku z wykonaniem świadczenia.

Jeśli natomiast odroczenie płatności udzielane jest od momentu następującego po powstaniu obowiązku podatkowego, czynność tę należy potraktować jako usługę finansową. W tej sytuacji odsetki nie wchodzą do podstawy opodatkowania głównego świadczenia lecz są traktowane jako odrębna usługa odroczenia płatności – jako usługa finansowa.

TSUE w wydanym rozstrzygnięciu stwierdził, że artykuł 13 część B litera d numer 1 Szóstej Dyrektywy należy interpretować tak, że dostawca towarów lub usługodawca przyznający klientowi prawo do odroczenia płatności za oprocentowaniem, przyznaje zasadniczo kredyt zwolniony z podatku w myśl tego przepisu. Jeśli dostawca towarów lub usługodawca przyznaje jednakże klientowi do chwili dostawy prawo do odroczenia płatności w zamian za zapłatę odsetek, odsetki te nie stanowią wynagrodzenia za kredyt, są jednakże elementem świadczenia wzajemnego otrzymanego za dostawę towarów albo usługi w myśl art. 11 część A ust. 1 litera a Szóstej Dyrektywy.

Ponadto Trybunał uznał, że odsetki naliczone po momencie dokonania dostawy lub wykonania usługi nie powiększają podstawy opodatkowania, lecz stanowią wynagrodzenie za zwolnioną od podatku usługę finansową.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zauważyć, iż w przedmiotowej sprawie odsetki pobierane przez Wnioskodawcę są ściśle związane z uzyskaniem korzyści przez wpłacającego w postaci rozłożenia na raty zapłaty należnej kwoty – opłaty z tytułu przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości. Rozłożenie na raty opłaty wraz z naliczeniem odsetek następuje już po wydaniu nieruchomości, bowiem obecni użytkownicy rozporządzają nieruchomościami od nabycia prawa użytkowania wieczystego.

Tym samym pobierane przez Wnioskodawcę odsetki będą wynagrodzeniem za ww. świadczenie wykonywane na rzecz nabywców przedmiotowych nieruchomości.

W związku z powyższym należy uznać, iż mamy do czynienia – w świetle regulacji zawartych w powołanym wyżej art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – z odpłatnym świadczeniem usług finansowych przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT – dodanego do tej ustawy od dnia 1 stycznia 2011r. – w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie zatem z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W myśl art. 43 ust. 15 ww. ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Z kolei stosownie do zapisu ust. 16 ww. artykułu, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 41, nie ma zastosowania do usług dotyczących praw i udziałów odzwierciedlających:

1. tytuł prawny do towarów;
2. tytuł własności nieruchomości;
3. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości;
4. udziały i inne tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części;
5. prawa majątkowe, których instrumentami bazowymi są towary, mierniki i limity wielkości produkcji oraz uprawnienia do emisji zanieczyszczeń, i które mogą być zrealizowane poprzez dostawę towarów lub świadczenie usług innych niż zwolnione z podatku.
   
   

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i ust. 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W odniesieniu do powyższego należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania wyłączenie ze zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 15 ww. ustawy a znajdzie zastosowanie natomiast zwolnienie od podatku dla świadczonej usługi finansowej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Zatem odsetki, które będzie otrzymywał Wnioskodawca z tytułu rozłożenia należnej kwoty na raty będą stanowiły obrót zwolniony od podatku od towarów i usług na podstawie ww. przepisu.

Jak wcześniej stwierdzono, przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości gruntowej na rzecz użytkownika wieczystego w przedmiotowej sprawie nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem towarów i usług i pozostaje poza zakresem tej ustawy, zatem kwestia prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT dla potrzeb przedmiotowej transakcji jest bezprzedmiotowa, ponieważ opłata należna z tytułu przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości nie stanowi obrotu w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Natomiast w przypadku rozłożenia przedmiotowej opłaty na raty podstawą opodatkowania będą jedynie odsetki, które będzie otrzymywał Wnioskodawca z tego tytułu, stanowiące obrót zwolniony od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko Wnioskodawcy, że odsetki nie stanowią podstawy opodatkowania, gdyż opłata z tytułu przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nie podlega podatkowi od towarów i usług, należało uznać za nieprawidłowe.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

• prawidłowe w części dotyczącej uznania, że przekształcenie prawa wieczystego użytkowania w prawo własności na podstawie decyzji administracyjnej, a tym samym należna opłata pobrana z tego tytułu, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT,
• nieprawidłowe w części dotyczącej uznania, że należne odsetki nie stanowią podstawy opodatkowania, gdyż opłata z tytułu przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nie podlega podatkowi od towarów i usług.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.