INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2012 r. (data wpływu 5 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej oraz stawki amortyzacji środka trwałego (samochodu osobowego) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej oraz stawki amortyzacji środka trwałego (samochodu osobowego).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w miesiącu styczniu 2009 r. rozpoczął prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, polegającej na świadczeniu usług położniczych na określonym terenie. Nie składał zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług, i nie jest podatnikiem ww. podatku. W ramach działalności gospodarczej, przy wizytach u pacjentów, w urzędzie skarbowym i Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, przy załatwianiu różnego rodzaju formalności i dokonywaniu zakupów na potrzeby prowadzonej działalności, korzysta z samochodu osobowego marki Volkswagen Polo będącego jego własnością, wcześniej używanego do celów prywatnych.

W związku z powyższym w dniu 2 stycznia 2009 r. samochód ten został wprowadzony do ewidencji środków trwałych prowadzonej w ramach wyżej opisanej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca dysponuje fakturą zakupu ww. samochodu wystawioną w dniu 7 lutego 2007 r. na kwotę brutto w wysokości 34.040,00 zł (trzydzieści cztery tysiące czterdzieści złotych).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. W jaki sposób Wnioskodawca powinien ustalić wartość początkową samochodu osobowego, będącą podstawą do obliczania miesięcznych odpisów amortyzacyjnych... Czy zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, według ceny ich nabycia, czy też zgodnie z art. 22g ust. 8, wg własnej wyceny z uwzględnieniem cen rynkowych z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji oraz stanu i stopnia zużycia środków trwałych...
2. Czy prawidłowym sposobem amortyzowania samochodu w opisanym stanie faktycznym będzie dokonywanie miesięcznych odpisów amortyzacyjnych według zasad ustalonych w art. 22h. ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w wysokości ustalonej na podstawie wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych (załącznik nr 1 ww. ustawy), tj. począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym samochód wprowadzono do ewidencji środków trwałych, miesięcznie w wysokości 1/60 wartości początkowej, do końca miesiąca, w którym nastąpi zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z wartością początkową samochodu...

Zdaniem Wnioskodawcy (w zakresie pytania 1), do ustalenia wartości początkowej wprowadzonych do ewidencji środków trwałych składników majątkowych zakupionych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, należy zastosować zasadę opisaną w art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i przyjąć kwotę brutto z faktury dokumentującej zakup samochodu, tj. wartość 34.040,00 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy (w zakresie pytania 2), jedną z możliwych do zastosowania form amortyzowania samochodu osobowego używanego wcześniej do celów prywatnych jest dokonywanie jednakowych miesięcznych odpisów amortyzacyjnych w wysokości 1/60 wartości początkowej samochodu, tj. w wysokości 567,33 zł przez okres kolejnych 60 miesięcy, począwszy od miesiąca następnego po miesiącu wprowadzenia auta do ewidencji działalności gospodarczej, tj. począwszy od miesiąca lutego 2009 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawo wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części (...).

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Ograniczenie kwotowe odpisów amortyzacyjnych dot. samochodu osobowego wprowadza przepis art. 23 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Zgodnie bowiem z art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b. Sposób ustalenia tej wartości początkowej reguluje art. 22g ww. ustawy.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia. Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z zapisem art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Powyższy przepis przewiduje wprawdzie możliwość ustalenia wartości początkowej nabytego w drodze kupna środka trwałego na podstawie wyceny dokonanej przez podatnika, ale tylko w przypadku, gdy nie można ustalić jego ceny nabycia.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, Wnioskodawca od stycznia 2009 r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług położniczych na określonym terenie. Na potrzeby tej działalności wykorzystuje samochód osobowy zakupiony 7 lutego 2007 r., który w dniu 2 stycznia 2009 r. został wprowadzony do ewidencji środków trwałych prowadzonej w ramach wyżej opisanej działalności gospodarczej. Samochód ten nabyty został za określoną na fakturze zakupu cenę. W przedmiotowej sprawie nie mamy więc do czynienia z sytuacją, w której ustalenie ceny nabycia środka trwałego nie jest możliwe, gdyż cena zakupu powyższego środka trwałego jest wartością znaną.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, iż wartość początkową nabytego w drodze kupna samochodu osobowego, zgodnie z generalną zasadą określoną w art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, stanowi jego cena nabycia, w rozumieniu art. 22g ust. 3 ww. ustawy.

W przypadku gdy, jak wynika z wniosku w momencie zakupu tego samochodu nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku VAT (nie prowadził wówczas działalności gospodarczej), cena nabycia ww. środka trwałego obejmuje również ten podatek. W konsekwencji wartość początkową wskazanego we wniosku środka trwałego (samochodu osobowego) należało ustalić w wysokości wartości brutto zakupionego środka trwałego, wykazanej na fakturze dokumentującej jego zakup.

Odnosząc się natomiast do sposobu ustalenia stawki amortyzacyjnej dla przedmiotowego środka trwałego (samochodu osobowego) wskazać należy, iż w myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Stosownie do treści art. 22i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Z powyższego przepisu art. 22i ust. 1 ww. ustawy wynika zatem, iż odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych.

Reasumując, wartość początkową przedmiotowego samochodu osobowego stanowi jego cena nabycia, wynikająca z faktury VAT. Jeżeli Wnioskodawcy nie przysługiwało obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy w podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług wówczas wartość początkowa przedmiotowego samochodu osobowego winna być ustalona według ceny brutto wynikającej z faktury VAT. Tak ustalona wartość będzie podstawą do dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Na podstawie treści wniosku należy bowiem przyjąć, że wyłączenie z art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma zastosowania w sprawie, skoro wartość początkowa przedmiotowego samochodu nie przewyższa równowartości 20.000 euro, o której mowa w tym przepisie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.