INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2012 r. (data wpływu 18 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 29 lutego 2012 r. Wnioskodawczyni zawarła z mężem, w formie pisemnej, umowę pożyczki na podstawie, której mąż pożyczył Jej ze swojego majątku odrębnego kwotę xxx zł. W umowie pożyczki znalazł się zapis, iż pieniądze pochodzące z pożyczki Wnioskodawczyni przeznaczy na inwestycje w spółce cywilnej, którą zawarła z mężem. Umowa została wykonana w dniu jej zawarcia. Kwota pożyczki została wypłacona Wnioskodawczyni przelewem bankowym, bezpośrednio na rachunek bankowy spółki cywilnej, którą założyła z mężem. Deklarację na podatek od czynności cywilnoprawnych, dotyczącą zawarcia umowy pożyczki Wnioskodawczyni złożyła do Urzędu Skarbowego (listem poleconym) w terminie 14 dni od dnia zawarcia pożyczki. Kwota pożyczki będzie zwracana przez Wnioskodawczynię w miesięcznych ratach, nie niższych niż kwota określona w umowie, począwszy od czerwca 2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy udzielenie Wnioskodawczyni przez męża pożyczki, w przedstawionym wyżej stanie faktycznym, podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych...

Zdaniem Wnioskodawczyni, udzielenie Jej przez męża pożyczki nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do postanowień art. 9 pkt 10 lit. b) zwolnione od podatku od czynności cywilnoprawnych są pożyczki udzielane w formie pieniężnej na podstawie umowy zawartej między osobami, o których mowa w art. 4a ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn. (Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768), w wysokości przekraczającej kwotę, określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, pod warunkiem:

• złożenia deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych właściwemu organowi podatkowemu w terminie 14 dni od daty dokonania czynności,

• udokumentowania otrzymania przez biorącego pożyczkę pieniędzy na rachunek bankowy, albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym.
  
  

W przypadku Wnioskodawczyni, zostały spełnione ustawowe wymogi zwolnienia od podatku, gdyż zalicza się do kręgu osób wskazanych w art. 4a ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn oraz złożyła deklarację podatkową w wymaganym terminie.

Udzielona Wnioskodawczyni przez męża pożyczka nie może być kwalifikowana jako zmiana umowy spółki cywilnej, gdyż nie była to pożyczka udzielona spółce, lecz Jej osobiście.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.), podatkowi temu podlegają umowy pożyczki.

Elementami przedmiotowo istotnymi określonej w art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) umowy pożyczki są: obowiązek pożyczkodawcy przeniesienia na własność pożyczkobiorcy określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku oraz obowiązek pożyczkobiorcy zwrotu tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Umowa pożyczki ma charakter zobowiązujący, a zatem do jej skutecznego zawarcia wystarczające jest zgodne oświadczenie woli pożyczkodawcy i pożyczkobiorcy. Strony umowy mogą dowolnie określić moment przekazania przedmiotu pożyczki.

Czynności cywilnoprawne, zawarte w katalogu zamkniętym, określonym w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podlegają omawianemu podatkowi od czynności cywilnoprawnych o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 cytowanej ustawy.

Zgodnie z powyższym artykułem czynności cywilnoprawne podlegają omawianemu podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili jej zawarcia przedmiot, znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa została zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Ponadto umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, także jeśli jej przedmiot w chwili zawarcia umowy znajduje się za granicą oraz nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. Zgodnie natomiast z art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy ciąży przy umowie pożyczki – na biorącym pożyczkę. Podstawę opodatkowania w takim przypadku, według art. 6 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, stanowi kwota lub wartość pożyczki. Stawka podatku od umowy pożyczki, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy, wynosi 2%.

Jednakże zgodnie z art. 9 pkt 10 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zwalnia się od podatku pożyczki udzielane w formie pieniężnej na podstawie umowy zawartej między osobami, o których mowa w art. 4a ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.), w wysokości przekraczającej kwotę, określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, pod warunkiem:

• złożenia deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych właściwemu organowi podatkowemu w terminie 14 dni od daty dokonania czynności,

• udokumentowania otrzymania przez biorącego pożyczkę pieniędzy na rachunek bankowy, albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo - kredytową lub przekazem pocztowym.
  
  

Zgodnie z art. 4a ust. 1 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn, zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę.

Według art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9.637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej. W myśl art. 14 ust. 2 ww. ustawy, zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe. Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 29 lutego 2012 r. Wnioskodawczyni zawarła z mężem, w formie pisemnej, umowę pożyczki na podstawie, której mąż pożyczył Jej ze swojego majątku odrębnego kwotę xxx zł. W umowie pożyczki znalazł się zapis, iż pieniądze pochodzące z pożyczki Wnioskodawczyni przeznaczy na inwestycje w spółce cywilnej, którą zawarła z mężem. Umowa została wykonana w dniu jej zawarcia. Kwota pożyczki została wypłacona Wnioskodawczyni przelewem bankowym, bezpośrednio na rachunek bankowy spółki cywilnej, którą założyła z mężem. Deklarację na podatek od czynności cywilnoprawnych, dotyczącą zawarcia umowy pożyczki Wnioskodawczyni złożyła do Urzędu Skarbowego (listem poleconym) w terminie 14 dni od dnia zawarcia pożyczki. Kwota pożyczki będzie zwracana przez Wnioskodawczynię w miesięcznych ratach, nie niższych niż kwota określona w umowie, począwszy od czerwca 2012 r.

Stosownie do treści art. 864 K.c., za zobowiązania spółki cywilnej wspólnicy odpowiedzialni są solidarnie. Jak stanowi art. 865 § 1 K.c., każdy wspólnik jest uprawniony i zobowiązany do prowadzenia spraw spółki. W związku z tym, spółka cywilna nie posiada osobowości prawnej i każdy ze wspólników jest solidarnie odpowiedzialny za jej zobowiązania.

Reasumując, należy stwierdzić, iż w opisanym we wniosku stanie faktycznym, złożenie przez Wnioskodawczynię deklaracji w terminie 14 dni od dnia zawarcia z mężem umowy pożyczki oraz przekazanie pożyczki na rachunek bankowy spółki cywilnej, oznacza zachowanie ustawowych warunków zwolnienia podatkowego zawartego w art. 9 pkt 10 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W związku z tym, umowa pożyczki korzysta ze zwolnienia określonego w tym przepisie i stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.