INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2011r. (data wpływu 2 stycznia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania odpłatnego udostępnienia nieruchomości OSiR-owi oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakupy związane z tym udostępnieniem – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2012r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania odpłatnego udostępnienia nieruchomości OSiR-owi oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakupy związane z tym udostępnieniem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Gmina oddała w 2010r. do użytkowania i przejęła do ewidencji środków trwałych halę sportową i szereg innych związanych z nią środków trwałych. Wszystkie te środki trwałe znajdują się na gruntach będących w użytkowaniu wieczystym Gminy. Zostały one utworzone w wyniku inwestycji, natomiast ponoszone w jej ramach wydatki były w większości udokumentowane fakturami VAT, podobnie jak wydatki poniesione w ramach ulepszenia hali już po wprowadzeniu jej do ewidencji środków trwałych. Pierwsza ze wspomnianych faktur została wystawiona w dniu 6 lipca 2007r., ostatnia – w dniu 31 sierpnia 2010r.

W latach 2007-2010 Gmina przeprowadziła inwestycję, polegającą na budowie hali sportowej i innych środków trwałych związanych z tą halą. Inwestycja została przeprowadzona w celu prowadzenia w tym obiekcie działalności sportowo-wychowawczej oraz odpłatnej dzierżawy dla podmiotów gospodarczych, za pośrednictwem gminnej jednostki organizacyjnej – Ośrodka Sportu i Rekreacji w B. (OSIR). W związku z tym, dnia 10 maja 2010r. zawarto aneks do umowy użyczenia, mocą którego oddano halę w bezpłatne używanie OSiR-owi. Następnie w dniu 24 maja 2010r. Prezydent Miasta wydał decyzję o ustanowieniu trwałego zarządu OSiR-owi na wspomnianej nieruchomości. OSiR rozpoczął wykonywanie przy pomocy inwestycji działalność sportowo-wychowawczą, stanowiącą zadanie publiczne Gminy (zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym) oraz działalność komercyjną, niestanowiacą zadania publicznego, polegającą na dzierżawie nieruchomości dla podmiotów gospodarczych. Z tytułu trwałego zarządu OSiR jest zobowiązany do uiszczenia Gminie opłaty rocznej do dnia 31 marca każdego roku. Zarówno Gmina, jak i OSiR są zarejestrowanymi podatnikami od towarów i usług. Gmina do tej pory nie skorzystała z prawa odliczenia od podatku faktur zakupów składających się na wspomnianą inwestycję.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Wnioskodawca prosi o wskazanie zakresu i sposobu opodatkowania podatkiem od towarów i usług przedstawionego odpłatnego udostępnienia nieruchomości OSiR-owi oraz wskazanie zakresu i sposobu realizacji prawa do odliczenia podatku zawartego we wspomnianych fakturach, dokumentujących zakupy związane z tym udostępnieniem...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 oraz ust. 6 ustawy o VAT, gmina w zakresie, w jakim realizuje zadania nałożone odrębnymi przepisami prawa dla których została powołana, tj. szeroko rozumianych zadań publicznych, nie występuje w roli podatnika VAT. Regulacja art. 15 ust. 6 ustawy o VAT stanowi bowiem implementację art. 13 ust 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. Należy jednak wskazać, że zgodnie z dyspozycją art. 13 Dyrektywy VAT w przypadku, gdy lokalne organy władzy podejmują działalność lub dokonują transakcji są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. Pozycja Gminy w niniejszej sprawie jest z pewnością mniej konkurencyjna aniżeli pozycja spółek prawa handlowego w identycznej sytuacji. Wobec tego, przekazanie inwestycji w trwały zarząd winno być traktowane jako czynność opodatkowana, w związku z którą przysługuje Gminie Bytom prawo do odliczenia podatku naliczonego. Następnie należy podnieść, że prawo do odliczenia przysługiwać będzie także, gdy wydatki inwestycyjne zostały dokonane przez podmiot inny niż ten, który dokonuje czynności opodatkowanych. Zasada neutralności VAT wymaga bowiem, aby przyznać prawo do odliczenia podatku naliczonego również w sytuacji, w której czynności opodatkowane będą wykonywane przez inny podmiot niż ten, który dokonał zakupów – jeżeli nabyte składniki będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W konkluzji trzeba stwierdzić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje Gminie, ponieważ podatek ten wynika z zakupów towarów, które zgodnie z zamiarem Gminy miały być wykorzystane do dokonywania czynności opodatkowanych związanych z prowadzoną przez OSiR działalnością gospodarczą. Tym samym nie ma wątpliwości, że Gmina jest podatnikiem VAT w zakresie, w jakim świadczy usługi opodatkowane tą działalnością (za pośrednictwem OSIR-u), tj. usługi odpłatnej dzierżawy na zasadach komercyjnych. W związku z tą działalnością Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Przeciwny wniosek byłby sprzeczny z zasadą neutralności VAT: zakupy inwestycyjne obciążone podatkiem VAT oraz wykorzystywane do opodatkowanej działalności gospodarczej nie dawałaby prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., a od 26 sierpnia 2011r. t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 6 wyżej cytowanej ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Należy zaznaczyć, że jednostki samorządu terytorialnego takie jak gminy, powiaty czy województwa, są innymi niż organy władzy publicznej, uczestnikami sektora finansów publicznych, zatem nie korzystają z wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, lecz są objęte zwolnieniem z § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.).

W dniu zdarzenia opisanego we wniosku, kwestia ta była uregulowana w § 12 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 ze zm.).

Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, m.in. sprawy z zakresu:

• ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym),
• kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym),
• utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym).
  
  

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Gmina B. oddała do użytkowania i przyjęła do ewidencji środków trwałych halę sportową i szereg innych związanych z nią środków trwałych. Wszystkie te środki trwałe znajdują się na gruntach będących w użytkowaniu wieczystym Gminy. Zostały one utworzone w efekcie inwestycji przeprowadzonej w latach 2007-2010. Ponoszone w jej ramach wydatki były w większości udokumentowane fakturami VAT, podobnie jak wydatki poniesione w ramach ulepszenia hali już po wprowadzeniu jej do ewidencji środków trwałych. Pierwsza ze wspomnianych faktur została wystawiona 6 lipca 2007r., ostatnia 31 sierpnia 2010r.

Cała inwestycja została przeprowadzona w celu prowadzenia w obiekcie działalności sportowo-wychowawczej oraz odpłatnej dzierżawy dla podmiotów gospodarczych za pośrednictwem gminnej jednostki samorządowej – Ośrodka Sportu i Rekreacji w B. (dalej OSiR). W związku z tym dnia 10 maja 2010r. zawarto aneks do umowy użyczenia z dnia 2 lipca 2007r., mocą którego oddano wspomnianą halę w bezpłatne używanie OSiR-owi. W dniu 24 maja 2010r. została wydana decyzja Prezydenta Miasta B. o ustanowieniu trwałego, odpłatnego zarządu OSiR na wspomnianej nieruchomości. OSiR rozpoczął w nieruchomości i będzie prowadził w kolejnych latach działalność sportowo-wychowawczą, realizując tym samym jedno z zadań publicznych Gminy (zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym) oraz odpłatne, opodatkowane podatkiem od towarów i usług dzierżawy dla podmiotów gospodarczych, które nie stanowią żadnego zadania publicznego Gminy. Z tytułu trwałego zarządu OSiR jest zobowiązany do uiszczania Gminie opłaty rocznej do dnia 31 marca każdego roku. Zarówno Gmina B., jak i OSiR są zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług. Gmina do tej pory nie skorzystała z prawa odliczenia podatku z faktur zakupów składających się na wspomnianą inwestycję.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów, na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Zagadnienie dotyczące instytucji trwałego zarządu regulują przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2004r. Nr 261, poz. 2603 ze zm., obecnie t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 102, poz. 651 ze zm.).

Zgodnie z art. 18 ww. ustawy, nieruchomości mogą być oddawane jednostkom organizacyjnym w trwały zarząd, najem i dzierżawę oraz użyczane na cele związane z ich działalnością. Przez jednostkę organizacyjną, o której mowa w cyt. wyżej przepisie – w myśl art. 4 pkt 10 powołanej ustawy, należy rozumieć państwową lub samorządową jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej.

W myśl przepisu art. 45 ust. 1 cyt. ustawy, trwały zarząd na rzecz jednostki organizacyjnej ustanawia właściwy organ, w drodze decyzji. Z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz odrębnych ustaw, organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, a organami reprezentującymi jednostki samorządu terytorialnego są ich organy wykonawcze (art. 11 ust. 1 ww. ustawy).

W komentarzu do ustawy o gospodarce nieruchomościami wskazano, że: „Trwały zarząd jest prawem niezbywalnym. Podlega ochronie prawnej i jest instytucją prawa administracyjnego powodującą powstanie stosunku prawnego pomiędzy osobą prawną prawa publicznego a jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej. Wobec powyższego Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego, przyznając trwałemu zarządcy określone uprawnienia w stosunku do nieruchomości, są zobligowane uregulować prawa i obowiązki związane z gospodarowaniem mieniem publicznym. Chodzi tu przede wszystkim o zakres odpowiedzialności jednostki organizacyjnej wobec organu wykonawczego reprezentującego właściciela oraz uprawnienia tej jednostki w stosunku do posiadanej nieruchomości. Ponieważ tych stosunków nie można regulować przepisami prawa cywilnego, ustawodawca postanowił, że ustanowienie na rzecz jednostki organizacyjnej trwałego zarządu odbywać się będzie w drodze decyzji administracyjnej wydawanej przez upoważnione właściwe organy, tj. w odniesieniu do nieruchomości Skarbu Państwa – starostę, zaś jednostek samorządu terytorialnego odpowiednio wójta, burmistrza, prezydenta miasta, zarząd powiatu lub zarząd województwa. Natomiast upoważnienie ustawowe do oddania nieruchomości Skarbu Państwa w trwały zarząd na rzecz jednostek organizacyjnych wymienionych w art. 60 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy posiada wyłącznie minister właściwy do spraw administracji publicznej” – Michał Horoszko w: „Gospodarka nieruchomościami. Komentarz”, red. dr Dariusz Pęchorzewski, C.H. Beck 2009r.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie Prezydent Miasta oddając jednostce samorządowej (OSiR) na podstawie decyzji administracyjnej w trwały zarząd ww. nieruchomość (halę sportową i szereg innych związanych z nią środków trwałych) działa jako organ reprezentujący jednostkę samorządu terytorialnego w sprawach z zakresu gospodarowania mieniem samorządowym. Gospodarka nieruchomościami należy do zadań własnych gminy wymienionych w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.

W związku z tym, że oddanie nieruchomości w trwały zarząd za odpłatnością jest świadczeniem na rzecz innego podmiotu i nie jest dostawą towaru należy uznać, że jest ono świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT.

W konsekwencji powyższego, odpłatne przekazanie nieruchomości stanowiącej przedmiot własności lub przedmiot użytkowania wieczystego jednostki samorządu terytorialnego w trwały zarząd na podstawie decyzji administracyjnej podlega opodatkowaniu, ale korzysta ze zwolnienia (§ 13 ust. 1 pkt 12 cyt. wyżej rozporządzenia i odpowiednio § 12 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia).

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r. kwotę podatku naliczonego stanowi z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Z wniosku wynika, że zarówno Gmina, jak i OSiR są zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług. Ośrodek Sportu i Rekreacji w przedmiotowej nieruchomości dokonuje odpłatnie, opodatkowanej podatkiem od towarów i usług dzierżawy na rzecz podmiotów gospodarczych.

Z opisu stanu faktycznego sprawy wynika zatem, że przedmiotowa nieruchomość nie będzie generowała dla Wnioskodawcy obrotu (sprzedaży) opodatkowanego podatkiem VAT, a tym samym towary i usługi zakupione w ramach realizacji ww. inwestycji nie będą w jakimkolwiek zakresie związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT wykonywanymi przez Wnioskodawcę bowiem to OSiR (odrębny podatnik podatku VAT), a nie Gmina dokonuje sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT usług najmu w przedmiotowej nieruchomości na rzecz podmiotów gospodarczych.

W konsekwencji z uwagi na niespełnienie przez Wnioskodawcę podstawowej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z ww. inwestycją a tym samym dokonania korekt deklaracji w celu skorzystania z tego prawa.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia przedstawionego stanu faktycznego.

Dodatkowo należy podkreślić, iż niniejsza interpretacja traci swą aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi –Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.