2012.08.27 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-504/12/AL
z 27 sierpnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2012r. (data wpływu 14 maja 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji gdy Wnioskodawca nie posiada faktury zakupu towaru, a zakupy zostały dokonane od podmiotu nie będącego podatnikiem podatku od towarów i usług – jest prawidłowe,
opodatkowania nieodpłatnego wydania towaru, nabytego od podmiotu nie będącego podatnikiem podatku od towarów i usług – jest prawidłowe,
prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji gdy Wnioskodawca nie posiada faktury zakupu towaru, a zakupy zostały dokonane od podmiotu będącego podatnikiem podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe,
opodatkowania nieodpłatnego wydania towaru, nabytego od podmiotu będącego podatnikiem podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe,
obowiązku ewidencjonowania dokonywanych wydań przy zastosowaniu kas rejestrujących – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji gdy Wnioskodawca nie posiada faktury zakupu,
opodatkowania nieodpłatnego wydania prezentów,
obowiązku ewidencjonowania dokonywanych wydań przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 sierpnia 2012r. (data wpływu 20 sierpnia 2012r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-504/12/AL z dnia 7 sierpnia 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podmiotem wchodzącym w skład międzynarodowej grupy zajmującej się produkcją najwyższej jakości materiałów ogniotrwałych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca sprzedaje materiały ogniotrwałe, jak również wykonuje kompleksowe projekty w postaci wykładania pieców i linii odlewniczych materiałami ogniotrwałymi w zakładach kontrahentów (hutach stali, szkła, itp.).

Wnioskodawca przekazuje osobom reprezentującym kontrahentów (pracownikom, członkom zarządu, itd.) prezenty. Przekazywane prezenty mają różną postać - mogą to być drobne gadżety marketingowe, kalendarze, elektroniczne pamięci przenośne (pen drive), a także alkohol. Celem przekazywania prezentów jest nawiązanie oraz podtrzymanie właściwych relacji z kontrahentami, prowadzące do dokonywania na ich rzecz sprzedaży towarów i tym samym pozwalające na zwiększanie sprzedaży opodatkowanej VAT.

Wnioskodawca nie dysponuje fakturami dokumentującymi nabycie prezentów. Często zdarza się bowiem, że pracownicy Wnioskodawcy dokonują zakupu prezentów na rachunek Spółki na bieżąco w trakcie delegacji i nie otrzymują od sprzedawców faktur. Jest to element tego konkretnego stanu faktycznego. Przyczyny takiego stanu rzeczy są różne (sprzedawca może nie być podatnikiem VAT, pracownik Wnioskodawcy mógł nie zażądać faktury, itd.), natomiast konsekwencja jest jedna: Wnioskodawca nie ma faktury VAT dokumentującej zakup prezentów. Tym samym, Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia (z uwagi na brak faktury), więc wydanie nieodpłatne nie jest opodatkowane.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 16 sierpnia 2012r. Wnioskodawca wskazał, iż przekazuje osobom reprezentującym kontrahentów (pracownikom, członkom zarządu, itd.) prezenty. Przekazywane prezenty mają różną postać - mogą to być drobne gadżety marketingowe, kalendarze, elektroniczne pamięci przenośne (pendrive), a także alkohol. Celem przekazywania prezentów jest nawiązanie oraz podtrzymanie właściwych relacji z kontrahentami, prowadzące do dokonywania na ich rzecz sprzedaży towarów i tym samym pozwalające na zwiększanie sprzedaży opodatkowanej VAT.

Wnioskodawca nie dysponuje fakturami dokumentującymi nabycie prezentów. Często zdarza się bowiem, że pracownicy Wnioskodawcy dokonują zakupu prezentów na rachunek Spółki na bieżąco w trakcie delegacji i nie otrzymują od sprzedawców faktur. Jest to element tego konkretnego stanu faktycznego. Przyczyny takiego stanu rzeczy są różne (sprzedawca może nie być podatnikiem VAT, pracownik Wnioskodawcy mógł nie zażądać faktury, itd.), natomiast konsekwencja jest jedna: Spółka nie ma faktury VAT dokumentującej zakup prezentów.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Czy dokonywane przez Wnioskodawcę zakupy artykułów: drobnych gadżetów marketingowych, kalendarzy, elektronicznych pamięci przenośnych (pendrive), alkoholu, mają związek z wykonywaną przez Wnioskodawcę wyłącznie działalnością opodatkowaną - jaka, jeżeli również inna to należy wskazać jaka (zwolniona, niepodlegaiaca ustawie o podatku od towarów i usług)?” Wnioskodawca wskazał, iż cyt.: „ Zakupy te są związane wyłącznie z działalnością opodatkowaną. Działalnością tą jest sprzedaż wyrobów ogniotrwałych.”

Pod pojęciem drobnych gadżetów marketingowych Wnioskodawca rozumie różne inne niż wymienione we wniosku drobne prezenty. Są to: portfele, kurtki, torby, zestawy narzędzi, wskaźniki laserowe i karty pamięci (SD).

Na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Czy zakup towarów, o których mowa we wniosku, jest niezbędny w celu prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy?” Wnioskodawca wskazał, iż cyt.: „Zakup towarów, o których mowa we wniosku, jest przydatny do prowadzenia działalności gospodarczej. Wręczanie prezentów powoduje zacieśnianie relacji i stwarza przyjazną atmosferę współpracy. Obdarowani przedstawiciele kontrahentów są bardziej skłonni do zawierania kontraktów lub też przyjmowania w toku negocjacji korzystniejszych dla Spółki warunków kontraktów. Dzięki temu Spółka maksymalizuje sprzedaż opodatkowaną VAT.”

Na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Czy w momencie zakupu artykułów Wnioskodawca wie, że nabyte towary, przekazane zostaną później nieodpłatnie jako prezenty kontrahentom Wnioskodawcy?” Wnioskodawca wskazał, cyt.: „Tak”.

Prezenty, o których mowa we wniosku, nie stanowią drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek. Spółka wprawdzie wydaje również drukowane materiały reklamowo-informacyjne oraz prezenty o małej wartości, jednak nie są one objęte wnioskiem. Jak wyżej wskazano, Spółka wprawdzie wydaje również kontrahentom prezenty o małej wartości (poniżej 10 zł), jednak jest to sytuacja nieobjęta wnioskiem.

Na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Czy łączna wartość towarów przekazywana jednej osobie przekracza/nie przekracza w roku podatkowym kwoty 100 zł?” Wnioskodawca wskazał, iż cyt.: „ Zwykle przekracza, nie zawsze. Okoliczność ta jednak jest bez znaczenia prawnopodatkowego, ponieważ Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości osób obdarowanych. Na pytanie tut. organu cyt.: „Czy Wnioskodawca prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości osób, którym przekazuje towary?” Wnioskodawca wskazał, cyt.: „Nie”.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż zakupy w przypadku, gdy nie ma faktur VAT dokumentujących zakup, są czynione ze środków Wnioskodawcy. Przypadek, w którym nie ma faktur VAT dokumentujących zakup, jest stosunkowo rzadki i dotyczy przede wszystkim alkoholu. Każdy przedstawiciel handlowy na początku swojej pracy otrzymuje zaliczkę na zakup tego rodzaju zachęt marketingowych i później wykorzystuje tę zaliczkę na zakup prezentów dla kontrahentów w sytuacjach nagłych, gdy wymaga tego sytuacja. Wynika to ze specyfiki branży hutniczej i przemysłu ciężkiego, na rzecz którego sprzedaje swoje wyroby Spółka. Zakup w takich przypadkach i brak faktury nie wynikają z polecenia Wnioskodawcy, nie jest to jednak również działanie na własną rękę. Po prostu, w toku negocjacji brakuje niekiedy tylko drobnej zachęty do sfinalizowania kontraktu. Na takie cele jest właśnie przeznaczona zaliczka dla przedstawicieli handlowych. Udają się oni w takich przypadkach do najbliższego sklepu lub sprzedawcy i nabywają prezent (którym może być alkohol).

W niektórych, wyjątkowych przypadkach, gdy zaliczka przedstawiciela handlowego została już przez niego wcześniej wykorzystana, może się też zdarzyć, że nabywa on prezent z własnych środków pieniężnych. Wówczas Spółka zwraca mu ten wydatek na podstawie stosownego oświadczenia o poniesieniu wydatku.

Na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „ Dlaczego pracownicy, dokonujący zakupów prezentów na rachunek Wnioskodawcy nie żądają od sprzedawców, będących podatnikami podatku VAT, wystawienia faktur VAT na Wnioskodawcę i dlaczego sprzedawcy tępo nie uczynili skoro jako podatnicy podatku VAT są do tego zobowiązani (w sytuacji sprzedaży osobie prawnej)?” Wnioskodawca wskazał, iż cyt.: „Na pytanie o powód, dla którego sprzedawcy nie wystawili faktur VAT, mogliby odpowiedzieć przede wszystkim sprzedawcy. Spółka nie może w sposób wiążący podać powodów, które kierowały innym podmiotem niż Wnioskodawca w jego postępowaniu. Spółka może tylko przypuszczać, że powodem tego były okoliczności dokonania zakupu - związane z sytuacją, w której w bieżącej chwili, w celu sfinalizowania transakcji, należy kupić prezent dla kontrahenta. Dlatego też pracownicy, dokonujący zakupów prezentów na rachunek Wnioskodawcy, nie żądali w opisanym przypadku faktur od sprzedawców, a ci ich nie wystawiali. Mogło być również tak, że nawet gdy pracownik Spółki powrócił po pewnym czasie do sprzedawcy po fakturę, ten odmówił jej wystawienia powołując się na upływ czasu (wielu sprzedawców wywiesza przy kasie informację, że fakturę wystawiają tylko do siedmiu dni od daty sprzedaży). Jak podała Spółka we wniosku, część sprzedawców mogła również nie być zarejestrowanymi podatnikami VAT ze względu na nieprzekroczenie limitu obrotów.

Spółka pragnie jedynie zaznaczyć, że - jak słusznie wskazał to organ wydający interpretację w wezwaniu - składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego. Stan faktyczny został jednak przedstawiony dokładnie, a pytania zmierzające do ustalenia nie stanu faktycznego, ale powodów jego zaistnienia wykraczają poza zasady ustalania stanu faktycznego dla potrzeb wydania wniosku o interpretację.

Spółka nie dysponuje fakturami i nie ma w konsekwencji prawa do odliczenia, tak jak podała we wniosku. Jest to element stanu faktycznego, którego powody są nierelewantne prawnie. Powody te nawet nie mogą być ustalone przez Spółkę, ponieważ leżą po stronie innego podmiotu.”

Na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „ Należy wyszczególnić wszystkie przyczyny niewystawiania faktur VAT przez sprzedawców, u których pracownicy Wnioskodawcy dokonują zakupu towarów bez używania sformułowań „itd.” Takie sformułowanie sugeruje, iż istnieją jeszcze inne przyczyny, których Wnioskodawca nie ujawnił w treści wniosku, do czego był zobowiązany? Wnioskodawca winien bowiem wyczerpująco przedstawić opis stanu faktycznego” Wnioskodawca wskazał, iż przedstawił stan faktyczny w omawianym zakresie wyczerpująco: Spółka nie otrzymała faktur VAT od sprzedawców i nie przysługiwało jej w konsekwencji prawo do odliczenia. To, czego żąda organ wydający interpretację (wszystkie przyczyny niewystawiania faktur VAT przez sprzedawców) nie jest elementem stanu faktycznego, ale żądaniem podania powodów jego zaistnienia, co wykracza poza uprawnienia wynikające z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej. W dodatku organ wydający interpretację żąda podania przyczyn, dla których sprzedawcy (a więc inny podmiot niż Spółka) nie wystawiają faktur. Spółka nie może podać w sposób pełny motywów, którymi kierują się inne podmioty niż Spółka w swoim postępowaniu - po prostu nie ma wiedzy w tym zakresie. Żądanie organu wydającego interpretację jest zatem nie tylko sprzeczne z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, ale również niewykonalne.

Element motywu kierującego sprzedawcami jest nierelewantny prawnie, jak wcześniej podkreślała to Spółka. Organ wydający interpretację powinien ją wydać w granicach przedstawionego stanu faktycznego, bez wykraczania poza ten stan i żądania wskazania motywów jego zaistnienia, zwłaszcza gdy te motywy dotyczą podmiotów innych niż Wnioskodawca, tj. w tym przypadku kontrahentów Spółki. Jak wskazał NSA w wyroku z 7 stycznia 2009r. (sygn. II FSK 1408/07), na podstawie przepisów rozdz. 1 Działu II Ordynacji podatkowej organy podatkowe nie są uprawnione do ustalania i dowodowego weryfikowania stanu faktycznego dochodzonej przez wnioskodawcę interpretacji prawa podatkowego. Podobnie, jak wskazuje WSA w Szczecinie w wyroku z 12 maja 2011r. (sygn. I SA/Sz 133/11), organ w postępowaniu interpretacyjnym nie może oceniać stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, może tylko interpretować przepis prawa podatkowego. Ocena stanu faktycznego rodzi konieczność przeprowadzenia postępowania dowodowego, które jest domeną innego rodzaju procedury (wymiarowej lub kontrolnej). Tymczasem, na gruncie przepisów art. 14b § 1 i art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, to przepis prawa, a nie stan faktyczny jest przedmiotem interpretacji. W niniejszej sprawie Spółka wnosi właśnie o interpretację przepisów VAT, a nie o ocenę stanu faktycznego i powodów jego zaistnienia.

Również NSA w wyroku z 13 lipca 2010r. (sygn. II FSK 320/09) podkreślił, że udzielając pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, właściwy organ nie wkracza w sferę ustaleń faktycznych, przyjmując stan określony we wniosku podmiotu występującego o interpretację. Sąd uznał, że nie można opierać się na spekulacjach i swobodnych ustaleniach dotyczących możliwości takiego lub innego postępowania podatnika, abstrahując od problemu wykładni przepisu prawa materialnego.

W niniejszej sprawie zaś stan faktyczny jest taki, że Spółka nie otrzymała faktur VAT od sprzedawców i nie przysługiwało jej w konsekwencji prawo do odliczenia VAT naliczonego.

Opisany stan faktyczny występuje rzadko i dotyczy przypadków, w których zakup jest dokonywany przez przedstawicieli handlowych (w imieniu i na rachunek Spółki) ze względu na okoliczności chwili, takie jak np. zawarcie transakcji z podmiotem z branży hutniczej, gdzie ze względu na specyfikę branży i tradycję wręczenie odpowiedniego prezentu pozwala na podtrzymanie relacji i ułatwia negocjacje handlowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji, w której Spółka (pracownicy Spółki) dokonuje zakupu prezentów, ale nie posiada faktury zakupu, Spółka słusznie uważa że nie przysługuje jej prawo do odliczenia, a w konsekwencji wydanie prezentów nie podlega VAT i nie powstaje obowiązek ewidencjonowania dokonywanych wydań przy zastosowaniu kasy rejestrującej?

Zdaniem Wnioskodawcy w świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Posiadanie faktury jest tym samym koniecznym i niezbędnym elementem istnienia prawa do odliczenia, wynikającym wprost z przepisów.

Spółka nie dysponuje fakturami dokumentującymi nabycie prezentów. Bezpośrednią konsekwencją tego elementu stanu faktycznego jest brak prawa do odliczenia w przypadku takich zakupów. Wnioskodawca pragnie podkreślić, że okoliczność ta (brak faktury) jest elementem stanu faktycznego.

Oczywiście Wnioskodawca wie, że w trybie interpretacyjnym organ wydający interpretację nie jest ani zobowiązany, ani uprawniony do ustalania i dowodowego weryfikowania stanu faktycznego dochodzonej przez Wnioskodawcę interpretacji prawa podatkowego, a sama interpretacja powinna być wydana i wiąże tylko w granicach stanu faktycznego opisanego we wniosku. Jednocześnie Spółka ma świadomość, że komentarz i uwagi dotyczące przyczyn lub okoliczności zaistnienia danego stanu faktycznego są poza zakresem postępowania interpretacyjnego.

Skoro zatem Wnioskodawca, wskutek braku faktury, nie ma prawa do odliczenia VAT, nie ma także obowiązku opodatkowania wydania nieodpłatnego prezentów. Art. 7 ust 2 ustawy o VAT wyraźnie stanowi bowiem, że przez opodatkowaną dostawę towarów rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, ale tylko jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów. Tym samym, jeżeli podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów w ogóle (z uwagi na brak faktury), wprost z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT wynika, że wydanie nieodpłatne tych towarów nie jest opodatkowane VAT.

Dalszą konsekwencją tej sytuacji jest brak konieczności rejestracji wskazanego wyżej nieodpłatnego wydania na kasie fiskalnej. Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nteprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W przedstawionym stanie faktycznym nie dochodzi w ogóle do sprzedaży (nie ma czynności opodatkowanej), a skoro tak - nie istnieje obowiązek rejestrowania na kasie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

prawidłowe w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji gdy Wnioskodawca nie posiada faktury zakupu towaru, a zakupy zostały dokonane od podmiotu nie będącego podatnikiem podatku od towarów i usług,
prawidłowe w zakresie opodatkowania nieodpłatnego wydania towaru, nabytego od podmiotu nie będącego podatnikiem podatku od towarów i usług,
nieprawidłowe w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji gdy Wnioskodawca nie posiada faktury zakupu towaru, a zakupy zostały dokonane od podmiotu będącego podatnikiem podatku od towarów i usług,
nieprawidłowe w zakresie opodatkowania nieodpłatnego wydania towaru, nabytego od podmiotu będącego podatnikiem podatku od towarów i usług,
prawidłowe w zakresie obowiązku ewidencjonowania dokonywanych wydań przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, wynika, iż w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do postanowień art. 86 ust. 2 ww. ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi:

suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

z tytułu nabycia towarów i usług,
potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

w przypadku importu towarów - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej, z zastrzeżeniem pkt 5;
zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;
kwota podatku należnego z tytułu:

świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca,
dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca,
wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

kwota podatku należnego z tytułu importu towarów - w przypadkach, o których mowa w art. 33a;
różnica podatku, o której mowa w art. 29 ust. 18 i art. 37.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje co do zasady w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W świetle powyższych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek nabyć z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

W tym miejscu należy ponadto podkreślić, iż zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast jak stanowi art. 106 ust. 7 ustawy o VAT w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Natomiast jak stanowi § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360) zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Natomiast w myśl § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawki podatku;
sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca, będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży materiałów ogniotrwałych, jak również wykonuje kompleksowe projekty w postaci wykładania pieców i linii odlewniczych materiałami ogniotrwałymi w zakładach kontrahentów. Wnioskodawca przekazuje osobom reprezentującym kontrahentów (pracownikom, członkom zarządu, itd.) prezenty. Przekazywane prezenty mają różną postać - mogą to być gadżety marketingowe takie jak portfele, kurtki, torby, zestawy narzędzi, wskaźniki laserowe i karty pamięci (SD) jak również , kalendarze, elektroniczne pamięci przenośne (pen drive), a także alkohol. Celem przekazywania prezentów jest nawiązanie oraz podtrzymanie właściwych relacji z kontrahentami, prowadzące do dokonywania na ich rzecz sprzedaży towarów i tym samym pozwalające na zwiększanie sprzedaży opodatkowanej VAT.

Wnioskodawca nie dysponuje fakturami dokumentującymi nabycie prezentów. Zdarza się bowiem, że pracownicy Wnioskodawcy dokonują zakupu prezentów na rachunek Spółki na bieżąco w trakcie delegacji i nie otrzymują od sprzedawców faktur. Jest to element tego konkretnego stanu faktycznego. Przyczyny takiego stanu rzeczy są różne: sprzedawca może nie być podatnikiem VAT, pracownik Wnioskodawcy mógł nie zażądać faktury, sprzedawca odmówił wystawienia faktury VAT powołując się na upływ czasu, jaki upłynął od momentu zakupu towaru przez pracownika Wnioskodawcy do momentu żądania wystawienia faktury (wielu sprzedawców wywiesza przy kasie informację, że fakturę wystawiają tylko do siedmiu dni od daty sprzedaży).

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, iż zakupy w przypadku, gdy nie ma faktur VAT dokumentujących zakup, są czynione ze środków Wnioskodawcy. Przypadek, w którym nie ma faktur VAT dokumentujących zakup, jest stosunkowo rzadki i dotyczy przede wszystkim alkoholu. Każdy przedstawiciel handlowy na początku swojej pracy otrzymuje zaliczkę na zakup tego rodzaju zachęt marketingowych i później wykorzystuje tę zaliczkę na zakup prezentów dla kontrahentów w sytuacjach nagłych, gdy wymaga tego sytuacja. Wynika to ze specyfiki branży hutniczej i przemysłu ciężkiego, na rzecz którego sprzedaje swoje wyroby Spółka. Zakup w takich przypadkach i brak faktury nie wynikają z polecenia Wnioskodawcy, nie jest to jednak również działanie na własną rękę. W toku negocjacji brakuje niekiedy tylko drobnej zachęty do sfinalizowania kontraktu. Na takie cele jest właśnie przeznaczona zaliczka dla przedstawicieli handlowych. Udają się oni w takich przypadkach do najbliższego sklepu lub sprzedawcy i nabywają prezent (którym może być alkohol).

W niektórych, wyjątkowych przypadkach, gdy zaliczka przedstawiciela handlowego została już przez niego wcześniej wykorzystana, może się też zdarzyć, że nabywa on prezent z własnych środków pieniężnych. Wówczas Wnioskodawca zwraca mu ten wydatek na podstawie stosownego oświadczenia o poniesieniu wydatku.

Dokonywane przez Wnioskodawcę zakupy są związane wyłącznie z działalnością opodatkowaną - sprzedażą wyrobów ogniotrwałych.

Zakup towarów, o których mowa we wniosku, jest przydatny do prowadzenia działalności gospodarczej. Wręczanie prezentów powoduje zacieśnianie relacji i stwarza przyjazną atmosferę współpracy. Obdarowani przedstawiciele kontrahentów są bardziej skłonni do zawierania kontraktów lub też przyjmowania w toku negocjacji korzystniejszych dla Spółki warunków kontraktów. Dzięki temu Spółka maksymalizuje sprzedaż opodatkowaną VAT.

Wnioskodawca wskazał, iż w momencie zakupu artykułów Wnioskodawca wie, że nabyte towary, przekazane zostaną później nieodpłatnie jako prezenty kontrahentom Wnioskodawcy.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż prezenty, o których mowa we wniosku, nie stanowią drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

A zatem w przedstawionym stanie faktycznym występują dwa przypadki. Pierwszy – gdzie Wnioskodawca nie dysponuje fakturą VAT zakupu, gdyż zakup jest dokonany od podmiotu niebędącego czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, a zatem od podmiotu nieuprawnionego do wystawiania faktur VAT.

Drugi przypadek gdzie Wnioskodawca dokonuje zakupu towarów od podmiotu zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, a zatem podmiotu zobowiązanego do dokumentowania fakturą sprzedaży innemu podmiotowi gospodarczemu – podatnikowi podatku VAT, jednakże z określonych we wniosku przyczyn zakupu w konsekwencji nieudokumentowanego fakturą VAT.

A zatem, żeby w ogóle można było mówić o kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego, podmiot uprawniony do dokonania odliczenia musi być podatnikiem podatku od towarów i usług. Takim jest Wnioskodawca. Jednocześnie musi istnieć podmiot, który byłby uprawniony do wystawienia faktury VAT, z wykazanym na nim podatkiem, z której to faktury Wnioskodawca mógłby dokonać odliczenia podatku naliczonego, (pod warunkiem, że zakupy będą związane z czynnościami opodatkowanymi Wnioskodawcy).

Jak bowiem wynika ze wskazanego wyżej przepisu art. 86 ust. 2 ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach VAT otrzymanych przez podatnika.

Skoro zatem Wnioskodawca nie mógł otrzymać faktur VAT dokumentujących zakupu towarów, będących przedmiotem wniosku, przekazanych później kontrahentom (osobom reprezentującym kontrahentów), bowiem podmiot, od którego Wnioskodawca dokonał zakupu nie jest uprawniony do dokumentowania sprzedaży fakturą VAT, gdyż nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, zatem nie można w tym przypadku mówić o prawie (możliwości) odliczenia podatku naliczonego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupami towarów, o których mowa we wniosku, nabytych uprzednio od podmiotów nie będących podatnikami podatku od towarów i usług, a następnie przekazanych nieodpłatnie osobom reprezentującym kontrahentów Wnioskodawcy - uznać należy za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 7 ust. 2 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Przepis art. 7 ust. 3 ustawy o VAT stanowi, iż przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy o VAT przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Jak wynika z art. 7 ust. 7 ustawy o VAT przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Z przytoczonego brzmienia ww. przepisów wynika, że obecnie dla opodatkowania nieodpłatnych przekazań towarów bez znaczenia jest okoliczność na jakie cele (związane czy inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem) przekazywane są przez podatnika towary należące do jego przedsiębiorstwa (co stanowi dostosowanie polskich przepisów do stanowiska zajętego przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-48/97 pomiędzy Kuwait Petroleum (GB) Ltd. A Commissioners of Customs and Excise).

Od dnia 1 kwietnia 2011r. nieodpłatne przekazywanie towarów lub zużycie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, co do zasady, w każdym przypadku, gdy podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Wyjątek od tej zasady dotyczy nieodpłatne przekazywanych przez podatników drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego, pracownicy zakupują od podmiotów nie będących podatnikami podatku VAT czynnymi, na rachunek Wnioskodawcy towary, które później Wnioskodawca przekazuje osobom reprezentującym kontrahentów jako prezenty.

Powyższe przekazanie ma na celu nawiązanie oraz podtrzymanie przez Wnioskodawcę właściwych relacji z kontrahentami.

Jednocześnie jak wywiódł tut. organ Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. towarów przekazywanych później osobom reprezentującym kontrahentów jako prezenty.

Skoro zatem nie został spełniony jeden z warunków, koniecznych do uznania nieodpłatnego przekazania towarów jako odpłatną dostawę, bowiem Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów od podmiotów nie będących czynnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług, zatem ww. nieodpłatnego przekazania towarów nie można uznać za dostawę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż nie ma on obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego przekazania prezentów osobom reprezentującym kontrahentów Wnioskodawcy, w sytuacji gdy towary te nabyte są uprzednio od podmiotów nie będących czynnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku VAT, a więc od podmiotów nieuprawnionych do dokumentowania sprzedaży tychże towarów fakturą VAT, uznać należy za prawidłowe.

Jak wynika z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Jak wynika z delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy o VAT Minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa. (…).

W załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930) określony został katalog czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, w którym załączniku pod poz. 44 wyszczególnione zostały czynności wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 5 i ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy.

Ponieważ jednak, jak wykazano powyżej czynności nieodpłatnego przekazania prezentów osobom reprezentującym kontrahentów Wnioskodawcy nie można uznać, na mocy art. 7 ust. 2 ustawy o VAT za odpłatną dostawę podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, czyli w przedmiotowej sprawie nie wystąpi dostawa towarów, zatem przepis art. 111 ust. 1 ustawy o VAT nie znajdzie w tym przypadku zastosowania.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż w przypadku nieodpłatnego przekazania osobom reprezentującym kontrahentów Wnioskodawcy ww. towarów, nabytych uprzednio od podmiotów nie będących czynnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług, nie dochodzi do sprzedaży opodatkowanej (nie ma czynności opodatkowanej), zatem nie istnieje obowiązek rejestrowania sprzedaży na kasie rejestrującej – uznać należy za prawidłowe.

Ponadto jak wynika z przedstawionego opisu stanu faktycznego Wnioskodawca dokonuje zakupu towarów takich jak: gadżety marketingowe to jest: portfele, kurtki, torby, zestawy narzędzi, wskaźniki laserowe i karty pamięci (SD) jak również: kalendarze, elektroniczne pamięci przenośne (pen drive) oraz alkohol. Zakupów dokonują pracownicy Wnioskodawcy, ze środków finansowych Wnioskodawcy, za zgodą i wiedzą Wnioskodawcy. Zakupy te dokonywane są przez Wnioskodawcę od podmiotów będących czynnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku VAT. Jednakże zakupy te nie są dokumentowane fakturami VAT, gdyż pracownicy Wnioskodawcy takich faktur nie pobrali od sprzedawców.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego, w oparciu o wskazane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji zakupu towarów przekazanych jako prezenty.

W tym miejscu trzeba podkreślić, iż należy rozróżnić kwestię przysługiwania prawa do odliczenia podatku naliczonego, od samej czynności dokonania lub też niedokonania odliczenia tego podatku.

To, iż Wnioskodawca nie dokonał odliczenia kwoty podatku naliczonego, bowiem nie był w posiadaniu faktur VAT dokumentujących ww. zakupy, nie oznacza, iż z mocy prawa nie przysługiwało takie prawo.

Tut. organ stwierdza, iż brak posiadania faktury VAT, z uwagi na fakt, iż pracownik Wnioskodawcy ich nie zażądał lub sprzedawca odmówił jej wystawienia, bo pracownik podatnika zgłosił się do sprzedawcy za późno to jest po upływie 7 dni od dnia dokonania zakupu, nie zmienia faktu, że Wnioskodawca winien był, jako podatnik podatku od towarów i usług zażądać od sprzedawcy wystawienia faktury VAT dokumentującej czynione zakupy, a sprzedawca, będąc zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, był obowiązany wystawić Wnioskodawcy fakturę VAT.

Jak wynika z cyt. z art. 106 ust. 4 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa ww. ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2 osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej.

Skoro zakupy były dokonywane przez pracowników Wnioskodawcy na rachunek Wnioskodawcy (zarówno z zaliczek wypłacanych przez Wnioskodawcę lub też kwot zwracanych pracownikom w późniejszych terminach), tj. były dokonane od podatników VAT przez podatnika VAT, zatem zakupy te winny być udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę.

Ustawa o podatku od towarów i usług obowiązuje wszystkich podatników tego podatku, jeśli zatem z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że sprzedawca jest obowiązany do wystawienia faktury, to nabywca będący osobą prawną i podatnikiem podatku VAT powinien również umożliwić sprzedawcy dopełnienie tego obowiązku poprzez zakomunikowanie w momencie zakupu, że jest to sprzedaż na rzecz osoby prawnej będącej podatnikiem VAT.

Należy zatem jeszcze raz podkreślić, że nie można utożsamiać prawa do odliczenia podatku naliczonego, które powstaje z mocy samego prawa, od zrealizowania tego prawa przez podatnika. Faktura VAT jest zatem wyłącznie dokumentem uprawniającym i umożliwiającym realizację prawa, które powstało z mocy przepisów.

System podatku od towarów i usług oparty jest na metodzie opodatkowanie – odliczenie, zatem prawo do odliczenia podatku naliczonego, którego nie można mylić z faktycznym jego odliczeniem bądź nie, jest elementem konstrukcji podatku VAT i wynika z przepisów prawa, a nie z decyzji podatnika. Tym samym podatnik nie może uznawać, że nie miał prawa do odliczenia podatku tylko dlatego, że w wyniku własnego zaniedbania i nieprawidłowego działania nie pobrał faktury VAT. Tak więc ustalenie przyczyn powstania takiego, a nie innego stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie ma istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Jeśli bowiem transakcji dokonano pomiędzy dwoma czynnymi podatnikami podatku VAT i jednocześnie przepisy nie zabraniają wprost odliczenia od konkretnych towarów, to prawo do odliczenia powstało z mocy prawa, nawet jeśli Wnioskodawca nie pobrał faktury VAT. Brak faktury jedynie uniemożliwia Wnioskodawcy skorzystanie z tego prawa, ale to nie oznacza, że ono nie powstało.

Zgodnie z art. 167 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. L 347, s. 1 ze zm.) Prawo do odliczenia powstaje w momencie, gdy podatek, który podlega odliczeniu, staje się wymagalny. Natomiast z art. 168 lit. a ww. Dyrektywy wynika, że jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić, VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika.

Jednocześnie art. 178 lit. a Dyrektywy stanowi, że w celu skorzystania z prawa do odliczenia, podatnik musi posiadać fakturę sporządzoną zgodnie ze wskazanymi przepisami.

Podsumowując, brak faktury VAT, w przypadku transakcji pomiędzy dwoma czynnymi podatnikami VAT, powoduje jedynie brak możliwości skorzystania z prawa do odliczenia, ale nie oznacza, że prawo do odliczenia nie powstało.

Ponieważ, dokonywane przez Wnioskodawcę zakupy są związane wyłącznie z działalnością opodatkowaną - sprzedażą wyrobów ogniotrwałych i jak wskazał Wnioskodawca są przydatne do prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem wręczanie prezentów powoduje zacieśnianie relacji i stwarza przyjazną atmosferę współpracy, a obdarowani przedstawiciele kontrahentów są bardziej skłonni do zawierania kontraktów lub też przyjmowania w toku negocjacji korzystniejszych dla Spółki warunków kontraktów i dzięki temu Spółka maksymalizuje sprzedaż opodatkowaną VAT, zatem Wnioskodawca nabył prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w zakresie w jakim towary te są związane pośrednio z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością opodatkowaną.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zakupów towarów przekazanych w celach marketingowych uznać należało za nieprawidłowe.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca dokonuje nieodpłatnego przekazania ww. towarów osobom reprezentującym kontrahentów Wnioskodawcy. W momencie zakupu Wnioskodawca wie, że towary te będą przekazane tym osobom.

W niniejszym przypadku również nie może być mowy o przekazaniu tychże towarów na cele osobiste podatnika bowiem zakup i przekazanie tychże towarów w celach: zacieśnianiu relacji pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentem, stwarzania przyjaznej atmosfery współpracy, negocjacji korzystnych warunków kontraktów a tym samym maksymalizacji sprzedaży opodatkowanej Wnioskodawcy w sposób pośredni mają związek z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy.

Tym samym nie znajdzie tu zastosowanie przepis art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednakże zastosowanie w niniejszej sprawie znajdzie przepis art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, bowiem przekazanie ww. towarów osobom reprezentującym kontrahentów uznać należy za darowiznę ww. towaru.

Ponieważ przy nabyciu ww. towarów Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jednocześnie ww. przekazanie uznać należy jako darowiznę towaru, zatem w tym przypadku zastosowanie znajdzie przepis art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT i ww. nieodpłatna darowizna towarów będzie stanowiła dostawę towarów opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

W tym przypadku, na podstawie art. 106 ust. 7 ustawy o VAT Wnioskodawca zobowiązany jest udokumentować ww. dostawę towaru fakturą wewnętrzną.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy ww. zakresie uznać należy za nieprawidłowe.

Ponieważ w poz. 44 cyt. załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, wykluczono czynności wymienione w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, zatem ww. nieodpłatna darowizna towarów nie podlega ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż darowizna ww. towarów nie podlega ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej – uznać należy za prawidłowe.

Jednakże należy nadmienić, iż fakt braku konieczności ewidencjonowania ww. darowizny pracownikom reprezentującym kontrahentów nie wynika z faktu, iż w ogóle nie wystąpi sprzedaż (jak stwierdza Wnioskodawca we własnym stanowisku), lecz z faktu, że wystąpi czynność opodatkowana podatkiem VAT, lecz zgodnie z cyt. wyżej przepisami czynność ta jest zwolniona z konieczności jej ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Jednocześnie odnosząc się do stwierdzenia Wnioskodawcy, iż organ bezpodstawnie wezwał go do wyszczególnienia wszystkich przyczyn niewystawiania faktur VAT przez sprzedawców, bowiem to czego żąda organ wydający interpretację (wszystkie przyczyny niewystawiania faktur VAT przez sprzedawców) nie jest elementem stanu faktycznego, ale żądaniem podania powodów jego zaistnienia, co wykracza poza uprawnienia wynikające z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, stwierdzić należy, iż cyt. przepis art. 14 b§ 3 Ordynacji podatkowej wyraźnie zobowiązuje Wnioskodawcę do wyczerpującego przedstawienia opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Skoro Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego sam wskazał, iż jedną z przyczyn niewystawienia faktur VAT przez sprzedawców jest to, iż pracownik Wnioskodawcy mógł nie zażądać faktury i jednocześnie użył sformułowania itd. powyższe sugerowało istnienie innych przyczyn niewystawienia tychże faktur przez sprzedawców. Powyższe zobowiązało tut. organ do wezwania Wnioskodawcy o ich uściślenie.

Wnioskodawca stwierdza również, iż na gruncie art. 14b § 1 i art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej to przepis prawa, a nie stan faktyczny jest przedmiotem interpretacji. Należy zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że organ wydaje interpretację indywidualną w zakresie prawidłowości stosowania przez Wnioskodawcę przepisów prawa podatkowego.

Jednakże taka interpretacja nie może być oderwana od konkretnego zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, lecz musi być w nim osadzona.

Jednocześnie to wyłącznie organ podatkowy, a nie Wnioskodawca decyduje o tym czy stan faktyczny jest wystarczająco przedstawiony aby wydać interpretację i jeśli uzna, że nie to jest zobowiązany wezwać Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, co tez miało miejsce w przedmiotowej sprawie.

Ponadto należy jeszcze raz podkreślić, że system podatku od towarów i usług oparty jest na metodzie opodatkowanie - odliczenie i jak już wcześniej wskazano, w myśl art. 106 ustawy o VAT, transakcje pomiędzy dwoma podatnikami podatku VAT należy dokumentować fakturą VAT, a nie paragonem z kasy fiskalnej. Prawo do odliczenia podatku naliczonego (którego nie można mylić z faktycznym jego odliczeniem bądź nie) jest elementem konstrukcji podatku VAT i wynika z przepisów prawa, a nie z decyzji podatnika. Tym samym podatnik nie może uznawać, że nie miał prawa do odliczenia podatku tylko dlatego, że w wyniku własnego zaniedbania i nieprawidłowego działania nie pobrał faktury VAT. Tak więc ustalenie przyczyn powstania takiego a nie innego stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie ma istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy.

Końcowo należy również dodać, że zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy o VAT zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym. Tak więc podmiot dokonujący sprzedaży alkoholu nie ma prawa do zwolnienia od podatku VAT z uwagi na nieprzekroczenie limitu obrotów.

Tak więc wyczerpujące przedstawienie opisu stanu faktycznego rzutuje na prawidłową ocenę stanowiska Wnioskodawcy dokonywaną przez organ podatkowy.

A zatem wezwanie Wnioskodawcy w ww. zakresie nie wykraczało poza ramy określone art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa.

Niniejszą interpretację wydano przy założeniu (jak wskazał Wnioskodawca we wniosku), że przekazywane osobom reprezentującym kontrahentów prezenty nie stanowią drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin