INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wniesionym w dniu 6.08.2012 r. (data wpływu 8.08.2012 r.) uzupełnione pismem z dnia 22.10.2012 r. (data wpływu 25.10.2012 r.) nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 16.10.2012 r. sygn. IPPP2/443-754/12-2/JW o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego w związku ze sprzedażą używanego samochodu osobowego stanowiącego środek trwały – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8.08.2012 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego w związku ze sprzedażą używanego samochodu osobowego stanowiącego środek trwały.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 23.10.2012 r. na wezwanie tut. Organu z dnia 16.10.2012 r. nr IPPP2/443-754/12-2/JW skutecznie doręczonym w dniu 18.10. 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie architektury, polegającą na opracowywaniu projektów technologicznych oraz sprawowaniu funkcji kierownika budowy. Wnioskodawca nie jest zarejestrowany do VAT, na podstawie art. 113 ustawy o VAT, Strona korzysta ze zwolnienia, ponieważ wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła w poprzednim, ani bieżącym roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Wnioskodawca sprzedaż dokumentuje wystawianymi rachunkami.

Dnia 6.04.2012 roku rachunkiem X Wnioskodawca sprzedał samochód osobowy będący środkiem trwałym, który został zakupiony 27.03.2008 roku na FV marża.

W dniu 17.04.2012 roku Wnioskodawca wystawił kolejny rachunek nr Y dokumentujący opracowanie projektu technologicznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy sprzedaż samochodu osobowego będącego środkiem trwałym, używanego powyżej 1/2 roku, od którego nie odliczono podatku VAT, powoduje utratę prawa do zwolnienia z VAT ...

Czy utrata prawa następuje z dniem sprzedaży samochodu osobowego, czy z dniem dokonania kolejnej sprzedaży opodatkowanej tj. wystawienia rachunku nr Y z 17.04.2012 roku ...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Po przeanalizowaniu obowiązujących przepisów Wnioskodawca uważa, że sprzedaż samochodu będącego środkiem trwałym, używanego powyżej 1/2 roku, od którego nie odliczono podatku VAT nie powoduje utraty prawa do zwolnienia z VAT ponieważ:

1. do limitu 150 000 zł nie wlicza się środków trwałych podlegających amortyzacji zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy o VAT;
2. sprzedany samochód nie był towarem opodatkowanym podatkiem akcyzowym wymienionym w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b;
3. sprzedaż samochodu osobowego nie jest wymieniona w art. 8 ustawy o akcyzie jako towar podlegający akcyzie;
4. sprzedaż samochodu osobowego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, o którym mowa w art. 100 ustawy o akcyzie.
   
   

Ad. 2

Jeżeli sprzedaż samochodu osobowego będącego środkiem trwałym, używanego powyżej 1/2 roku, od którego nie odliczono podatku VAT powoduje utratę prawa do zwolnienia z VAT, to utrata tego prawa powinna następować z dniem dokonania sprzedaży opodatkowanej tj. wystawienia rachunku nr 5/2012 z 17.04.2012 roku, ponieważ sprzedaż ww. samochodu korzysta ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, a sam fakt sprzedaży nie obliguje do dokonania rejestracji jako podatnik VAT czynny, bowiem zwalnia go z tego obowiązku art. 96 ust. 3 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Ad. 1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W świetle art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5.

Art. 113 ust. 5 ustawy stanowi, iż jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (…).

Jak wynika z art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Na mocy art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
   3. nowych środków transportu,
   4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;
2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Mając na uwadze art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy, stwierdzić należy, iż podatnicy dokonujący dostawy towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, niezależnie od wielkości obrotów.

Oznacza to, że podatnicy dokonujący dostaw tych towarów, nawet w przypadku obrotów nieprzekraczających kwoty limitu określonej w art. 113 ust. 1 ustawy, są podatnikami tego podatku i stosownie do zapisu art. 96 ust. 1 ustawy, obowiązani są przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 ustawy, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług.

Zatem, w myśl powołanych wyżej przepisów ze zwolnienia od podatku mogą korzystać podatnicy, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł - zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Ponadto do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku oraz odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji. Jednakże pomimo spełnienia przez podatnika tych wymagań utrata zwolnienia następuje, również kiedy podatnicy dokonują dostawy towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 43 ust. 2 ustawy, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie architektury, polegającą na opracowywaniu projektów technologicznych oraz sprawowaniu funkcji kierownika budowy. Wnioskodawca nie jest zarejestrowany dla celów VAT, na podstawie art. 113 ustawy o VAT, Strona korzysta ze zwolnienia, bowiem wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła w poprzednim, ani bieżącym roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Wnioskodawca sprzedaż dokumentuje wystawianymi rachunkami. W dniu 6.04.2012 roku Wnioskodawca sprzedał samochód osobowy będący środkiem trwałym, wystawiając rachunek numer X. Przedmiotowy samochód osobowy został zakupiony w dniu 27.03.2008 roku na fakturę VAT marża. W dniu 17.04.2012 roku Wnioskodawca wystawił kolejny rachunek numer Y dokumentujący opracowanie projektu technologicznego.

W przedstawionych okolicznościach przedmiotem dostawy był samochód osobowy będący środkiem trwałym, który Wnioskodawca użytkował ponad pół roku, co kwalifikuje do uznania tego samochodu za towar używany w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy. Niemniej jednak w przedmiotowej sprawie należy mieć przede wszystkim na względzie art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług w powiązaniu z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t. j. Dz. U. z 2011 Nr 108, poz. 626 ze zm.), zgodnie z którym ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Wnioskodawca sprzedawał samochód osobowy, który to towar – mając na uwadze literalne brzmienie art. 1 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym - podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. W takim przypadku podmiot dokonujący sprzedaży samochodu osobowego traci zwolnienie podmiotowe pomimo, że na kolejnym etapie obrotu nie wystąpi obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym.

Zatem mając na uwadze wskazany wyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług oraz przedstawione we wniosku okoliczności stwierdzić należy, że w związku z dokonaną sprzedażą samochodu osobowego, używanego powyżej 1/2 roku, który stanowi towar opodatkowany podatkiem akcyzowym w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, Wnioskodawca utracił zwolnienie określone w art. 113 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Ad. 2

Stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Na mocy art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako „podatnika VAT czynnego” lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”.

Stosownie do art. 96 ust. 5 ustawy, jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni – do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

1. przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży towaru lub usługi, innych niż zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-13 oraz art. 82 ust. 3, w przypadku rozpoczęcia dokonywania tej sprzedaży;
2. przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa;
3. przed początkiem miesiąca, w którym podatnik rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 oraz w art. 113 ust. 1, w przypadku rezygnacji z tego zwolnienia;
4. przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9.
   
   

Przepis ustępu 4 stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca korzystający ze zwolnienia podmiotowego zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, w dniu 6.04.2012 roku sprzedał samochód osobowy będący środkiem trwałym, w związku z tym Wnioskodawca powziął wątpliwość czy utrata prawa następuje z dniem sprzedaży samochodu osobowego, czy z dniem dokonania kolejnej sprzedaży opodatkowanej.

W przedstawionych okolicznościach czynnością, z powodu której Wnioskodawca utracił zwolnienie, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy jest dostawa przedmiotowego samochodu.

W konsekwencji powyższego oraz obowiązujących przepisów Wnioskodawca był zobowiązany zgodnie z art. 96 ust. 5 pkt 2 ustawy do dokonania rejestracji jako czynny podatnik podatku VAT przed dniem dostawy przedmiotowego samochodu osobowego będącego środkiem trwałym. Zatem przedmiotowa dostawa winna być realizowana przez Wnioskodawcę jako podatnika VAT i tym samym winna być udokumentowana fakturą VAT.

Art. 106 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W związku z tym, co zostało uzasadnione we wcześniejszej części przedmiotowego rozstrzygnięcia oraz zgodnie z wyżej cytowanym art. 106 ust. 1 ustawy, Wnioskodawca przy dokonaniu również kolejnej usługi tj. w zakresie opracowania projektu technologicznego, winien wystawić fakturę VAT z właściwą stawką podatku.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.