2013.04.05 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-38/13/ESz
z 5 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z ostatecznym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 czerwca 2012 r. sygn. akt II FSK 2433/10 oraz prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 08 listopada 2012 r. sygn. akt I SA/Rz 795/12, wniosku z dnia 23 listopada 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 30 listopada 2009 r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości ujęcia przez Wnioskodawcę w kosztach uzyskania przychodów, kosztów wynikających z zastosowania jednorazowej amortyzacji przez spółkę komandytową (której jest On wspólnikiem) – proporcjonalnie do udziałów w zysku spółki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2009 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości ujęcia przez Wnioskodawcę w kosztach uzyskania przychodów, kosztów wynikających z zastosowania jednorazowej amortyzacji przez spółkę komandytową (której jest On wspólnikiem) – proporcjonalnie do udziałów w zysku spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od 1998 r. Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. W 2008 r. działalność gospodarczą rozpoczęła nowa spółka komandytowa, której udziałowcem został Wnioskodawca jako jej komandytariusz. Posiada w niej 88% udziałów. Oprócz Wnioskodawcy udziałowcami spółki są również: osoba fizyczna w roli komandytariusza oraz osoba prawna - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (w której również jest On udziałowcem) w roli komplementariusza.

W 2008 r. spółka komandytowa zakupiła środki trwałe i skorzystała z prawa do jednorazowej amortyzacji na podstawie art. 22 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak wynika z art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce nie będącej osobą prawną określa się u każdego podatnika proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku. Powyższe zasady stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących tych kosztów, zwolnień, ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku. Tak więc za 2008 r. Wnioskodawca miał 88% udziału m.in. w kosztach wynikających z zastosowania jednorazowej amortyzacji środków trwałych zakupionych i ewidencjonowanych przez spółkę komandytową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jako komandytariusz spółki komandytowej miał prawo do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów, kosztów - wynikających z zastosowania jednorazowej amortyzacji przez spółkę komandytową – proporcjonalnie do udziałów w zysku spółki (czyli 88% tych kosztów)?

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozpatrywać w stosunku do spółki, a nie poszczególnych jej wspólników. Zgodnie z ustawą o rachunkowości spółka komandytowa ma obowiązek prowadzić księgi rachunkowe. To spółka nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Wysokość dochodów wspólników (strat), podstawy opodatkowania i wysokość należnego podatku dochodowego z tytułu udziału w takiej spółce ustala się w oparciu o księgi rachunkowe prowadzone przez spółkę. Nie ma możliwości prowadzenia ksiąg rachunkowych u każdego ze wspólników odrębnie. Oznacza to, że wszystkie przychody i koszty dotyczące działalności spółki komandytowej, w tym koszt uzyskania przychodu w wysokości naliczonej amortyzacji, będą określane proporcjonalnie do udziału wspólnika. Skoro z prawa do jednorazowej amortyzacji może także skorzystać "mały podatnik", a kryterium zaliczenia podmiotu do małego podatnika należy badać w stosunku do spółki a nie poszczególnych jej wspólników, to lepsze preferencje miałyby te podmioty, które w niewielkim zakresie prowadziły działalność gospodarczą w roku poprzedzającym zastosowanie jednorazowej amortyzacji niż te, które nie prowadziły jej wcale. W ocenie Wnioskodawcy miał on prawo do udziału w kosztach uzyskania przychodów wynikających z zastosowania jednorazowej amortyzacji środków trwałych przez spółkę komandytową, proporcjonalnie do posiadanych udziałów w spółce komandytowej pomimo tego, że w chwili kiedy działalność gospodarczą rozpoczynała spółka komandytowa, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok rozpoczęcia przez nią działalności prowadził samodzielnie działalność gospodarczą.

W dniu 15 lutego 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPBI/1/415-1018/09/ESZ, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji zakupionych środków trwałych za nieprawidłowe. W interpretacji tej wskazano, iż zarówno przychody, jak i koszty podatkowe ewidencjonowane są przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, dlatego też kryteria umożliwiające dokonywanie jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, na podstawie art. 22k ust. 7 ww. ustawy, należy badać w stosunku do każdego podmiotu, który tego odpisu chce dokonać. W przedmiotowej sprawie podmiotem tym jest Spółka komandytowa, a nie jej wspólnicy. Skoro odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od składników majątku, które dany podmiot (w tym przypadku spółka komandytowa) uznał za środki trwałe, to nie jest możliwe różnicowanie zasad dokonywania odpisów amortyzacyjnych od danego środka trwałego w stosunku do poszczególnych wspólników spółki. Zatem wyłączenie zawarte w art. 22k ust. 11 ww. ustawy dotyczy spółki, a nie poszczególnych jej wspólników. Jak wskazano wyżej, z możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji, o której mowa w art. 22k ust. 7 ww. ustawy, mogą skorzystać nie tylko mali podatnicy, ale również podatnicy rozpoczynający działalność gospodarczą.

Zatem w 2008 r. Spółka ta mogła skorzystać z prawa do jednorazowej amortyzacji, jedynie jako podmiot „rozpoczynający działalność gospodarczą”, a nie jako tzw. „mały podatnik”. Jednakże, aby mogła skorzystać z tego prawa, jako podmiot „rozpoczynający działalność gospodarczą”, nie mogła wypełniać przesłanek określonych w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak wynika z treści złożonego wniosku, w roku rozpoczęcia przez Wnioskodawcę prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki komandytowej (tj. w 2008 r.), prowadził On również pozarolniczą działalność gospodarczą samodzielnie (od 1998 r.). Wypełnił więc przesłankę, o której mowa w art. 22k ust. 11 ww. ustawy, wykluczającą możliwość skorzystania z tzw. jednorazowej amortyzacji.

Pismem z dnia 28 lutego 2010 r. wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi pismem z dnia 09 kwietnia 2010 r. Znak: IBPBI/1/415/W-24/10/ESZ odmawiając zmiany ww. interpretacji.

Pismem z dnia 11 maja 2010 r. wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Pismem z dnia 11 czerwca 2010 r. Znak: IBPBI/1/4160-23/10/ESZ, IBRP/007-197/10, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie. W wyniku rozpatrzenia ww. skargi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 22 lipca 2010 r. sygn. akt I SA/Rz 372/10 skargę oddalił. W wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej, wniesionej przez Wnioskodawcę, Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 20 czerwca 2012 r. Sygn. akt II FSK 2433/10 uchylił zaskarżony wyrok w całości oraz przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Rzeszowie. W uzasadnieniu NSA wskazał m.in., iż „zgodzić się należy z zarzutem naruszenia art. 22k ust. 7 i 11 u.p.d.o.f. poprzez ich błędną wykładnię i przyjęcie - tak jak uczynił to sąd I instancji za organem interpretacyjnym - że aby spółka komandytowa mogła zaewidencjonować jednorazową amortyzację w księgach rachunkowych, każdy z jej wspólników powinien spełnić przesłanki wyrażone w art. 22k ust. 7 u.p.d.o.f. /lub art. 16k ust. 7 u.p.d.o.p. str. 5 uzasadnienia zaskarżonego wyroku/. Tym bardziej za błędny należy uznać wniosek, że wyłączenie, o którym mowa w art. 22k ust. 11 u.p.d.o.f., dotyczy w omawianej sprawie spółki, a nie poszczególnych wspólników /str.3 uzasadnienia wyroku/. Słusznie autor skargi kasacyjnej zauważył, że za dopuszczeniem zróżnicowania zasad dokonywania odpisów amortyzacyjnych w stosunku do poszczególnych wspólników przemawia art. 1 u.p.d.o.f., który określa zakres jej stosowania. W świetle przywołanego przepisu, na gruncie u.p.d.o.f. podatnikami są tylko i wyłącznie osoby fizyczne. Skoro zatem ustawodawca wyraźnie wskazuje, że adresatami art. 22k ust. 7 i 11 u.p.d.o.f. są podatnicy - osoby fizyczne, nie może mieć on zastosowania do spółki komandytowej. Podkreślić należy również, że spółki osobowe nie są podatnikami podatku dochodowego; zarówno podatku od osób prawnych, jak fizycznych i dla obu tych podatków pozostają transparentne. W świetle art. 8 ust.1 u.p.d.o.f. opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wspólnicy spółek osobowych i to wspólnicy, a nie spółka, osiągają przychód i ponoszą koszty. Tym samym stanowisko skarżącego, że koszty uzyskania przychodów podlegają proporcjonalnemu i odrębnemu rozliczeniu u każdego wspólnika osobno uznać należy za trafne. Podkreślenia wymaga, że o ile spółka osobowa dokonuje zapisów amortyzacyjnych w księgach rachunkowych, to ich skutki w sferze prawa podatkowego - w tym przypadku możliwość dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego - dotyczyć będą każdego ze wspólników osobno, jako podatników podatku dochodowego. Innymi słowy: to, czy wspólnik spółki osobowej może dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, o którym jest mowa w art. 22k ust. 7 u.p.d.o.f., zależeć będzie od tego, czy sam - niezależnie od pozostałych wspólników - spełnia przesłanki wyrażone w art. 22k ust. 7 i 11 u.p.d.o.f.

Odrębnym problemem są natomiast wątpliwości, co do wykładni art. 22k ust. 11 u.p.d.o.f. w zakresie możliwości dokonania wspomnianego odpisu przez podatnika, który - jak w niniejszej sprawie - prowadził indywidualnie działalność od 1998 r. Zdaniem skarżącego, fakt prowadzenia przez wspólnika indywidualnej działalności gospodarczej w roku rozpoczęcia działalności przez spółkę osobową, a także w okresie dwóch lat poprzedzających jej zawieszenie nie daje podstaw do zastosowania art. 22k ust. 11 u.p.d.o.f. /str. 4 skargi kasacyjnej/. Jednak wbrew temu, co podniesiono w skardze kasacyjnej, wykładnia literalna art. 22k ust. 11 u.p.d.o.f. nie daje podstaw do przyjęcia takiego wniosku. W tym aspekcie nie można zgodzić się z zarzutem skargi kasacyjnej. Wspomniany przepis dotyczy dwóch sytuacji: gdy podatnik rozpoczynając działalność gospodarczą prowadzi równocześnie działalność w innej formie albo rozpoczynając działalność gospodarczą co prawda nie prowadzi równolegle działalności w innej formie, ale prowadził ją wcześniej, w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok rozpoczęcia obecnej działalności. Użycie czasownika „prowadził" /czas przeszły/ nie zmienia znaczenia tego przepisu: wciąż dotyczy on podatników, którzy, rozpoczynając prowadzenie działalności gospodarczej, w roku jej rozpoczęcia prowadzili już działalność gospodarczą. Zwrócić uwagę należy też na brak konsekwencji autora skargi kasacyjnej odnośnie użycia w art. 22k ust. 7 u.p.d.o.f. pojęcia „podatnicy", a w art. 22k ust. 11 u.p.d.o.f. „podatnik". Przeprowadzając wywód na temat możliwości zróżnicowania zasad dokonywania odpisów amortyzacyjnych wśród poszczególnych wspólników stwierdził on, że użycie liczby mnogiej i pojedynczej przez ustawodawcę można rozumieć w różny sposób i nie ma ono większego znaczenia dla interpretowanych przepisów. Uznając możliwość dokonania odpisu amortyzacyjnego przez wspólnika prowadzącego działalność gospodarczą przyznał jednak temu rozróżnieniu znaczenie prawne. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego rozróżnienie to jest pozorne, wobec czego nie powinno być brane pod uwagę dla celów rozstrzygnięcia sprawy”.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, wyrokiem z dnia 08 listopada 2012 r. sygn. akt I SA/Rz 795/12, uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną, podzielając w całości argumentację zawartą w ww. wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego. Prawomocny wyrok, wraz z aktami sprawy wpłynął do tut. Biura w dniu 14 stycznia 2013 r.

Mając na uwadze powyższe orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie oraz treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.), który stanowi, iż ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 23 listopada 2009 r. stwierdza, iż w świetle stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w 2008 r., przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości ujęcia przez Wnioskodawcę w kosztach uzyskania przychodów, kosztów wynikających z zastosowania jednorazowej amortyzacji przez spółkę komandytową (której jest On wspólnikiem), proporcjonalnie do udziałów w zysku spółki – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm., w brzmieniu obowiązującym w 2008 r., dalej „updof”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Natomiast zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 22k ust. 11 ww. ustawy, przepis powyższy nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.

Zatem z możliwości jednorazowej amortyzacji, co do zasady, mogą skorzystać mali podatnicy lub podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej.

Zgodnie z oceną prawną wynikającą z wydanych w przedmiotowej sprawie wyroków sądów administracyjnych, przepis art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określając zakres stosowania tej ustawy, dopuszcza zróżnicowanie zasad dokonywania odpisów amortyzacyjnych w stosunku do poszczególnych wspólników. Zgodnie bowiem z tym przepisem, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych.

W świetle tego przepisu, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnikami są tylko i wyłącznie osoby fizyczne. Skoro zatem ustawodawca wyraźnie wskazuje, że adresatami art. 22k ust. 7 i 11 ww. ustawy są podatnicy (osoby fizyczne), to nie może mieć on zastosowania do spółki osobowej (spółki komandytowej). Wskazać przy tym należy, iż spółki osobowe nie są podatnikami podatku dochodowego (zarówno podatku dochodowego od osób prawnych, jak podatku dochodowego od osób fizycznych) i dla obu tych podatków pozostają transparentne.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają natomiast wspólnicy spółek osobowych i to wspólnicy, a nie spółka osiągają przychód i ponoszą koszty. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat,
ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki nie będącej osobą prawną.

(art. 8 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W związku z powyższym, w przypadku prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w formie spółki osobowej, koszty uzyskania przychodów związanych z tą działalnością podlegają proporcjonalnemu i odrębnemu rozliczeniu u każdego wspólnika osobno.

Podkreślenia wymaga również fakt, iż o ile spółka osobowa (spółka komandytowa) dokonuje odpisów amortyzacyjnych w księgach rachunkowych, to ich skutki w sferze prawa podatkowego - w tym przypadku możliwość dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego - dotyczyć będą każdego ze wspólników osobno, jako podatników podatku dochodowego. Możliwość dokonania jednorazowej amortyzacji przez wspólnika spółki osobowej zależeć będzie więc od tego, czy on sam (niezależnie od pozostałych wspólników) spełnia przesłanki (w przypadku wspólników będących osobami fizycznymi) wyrażone w art. 22k ust. 7 i 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka komandytowa, której wspólnikiem jest Wnioskodawca, powstała w 2008 r., co oznacza że w tym też roku była podmiotem „rozpoczynającym prowadzenie działalności gospodarczej”. Ponadto w 2008 r. zakupiła środki trwałe oraz dokonała ich jednorazowej amortyzacji, na podstawie art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto w roku rozpoczęcia przez Wnioskodawcę prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki komandytowej (tj. w 2008 r.), prowadził On również pozarolniczą działalność gospodarczą samodzielnie (od 1998 r.).

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż w przypadku rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki komandytowej, której wspólnikami oprócz osób fizycznych jest osoba prawna, z możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji zakupionych środków trwałych, na podstawie art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (odpowiednio art. 16k ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., w brzmieniu obowiązującym w 2008 r., dalej „updop”), może skorzystać każdy wspólnik tej spółki osobno (a nie spółka) jeżeli spełni on warunki określone w ww. przepisach oraz w stosunku do niego (niezależnie od pozostałych wspólników), nie będzie miała zastosowania przesłanka wyrażona w art. 22k ust. 11 ww. ustawy (a w stosunku do wspólnika będącego osobą prawną w art. 16k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Odrębną kwestią jest natomiast wykładania art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionych środków trwałych przez będącego osobą fizyczną wspólnika spółki komandytowej, który jak wskazano we wniosku, w trakcie rozpoczęcia działalności gospodarczej w formie tej spółki prowadził również od 1998 r. jednoosobowo działalność gospodarczą.

Zgodnie bowiem z oceną prawną wynikającą z wydanych w przedmiotowej sprawie wyroków sądów administracyjnych, treść art. 22k ust. 11 ww. ustawy dotyczy dwóch sytuacji:

gdy podatnik rozpoczynając działalność gospodarczą prowadzi równocześnie działalność w innej formie albo
rozpoczynając działalność gospodarczą, co prawda nie prowadzi równolegle działalności w innej formie ale prowadził ją wcześniej, w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok rozpoczęcia obecnej działalności.

Przy czym, użycie czasownika „prowadził" (czas przeszły) nie zmienia znaczenia tego przepisu. Nadal dotyczy on podatników, którzy rozpoczynając prowadzenie działalności gospodarczej w roku jej rozpoczęcia prowadzili już działalność gospodarczą.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawca jako wspólnik spółki komandytowej, który w roku rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej w formie tej spółki, prowadził również od 1998 r. jednoosobowo działalność gospodarczą, to tym samym wypełnił przesłanki określone w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wykluczające możliwość skorzystania przez niego z tzw. jednorazowej amortyzacji zakupionych środków trwałych.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości ujęcia przez Niego w kosztach uzyskania przychodów, kosztów wynikających z zastosowania jednorazowej amortyzacji przez spółkę komandytową (której jest On wspólnikiem) – proporcjonalnie do udziałów w zysku spółki jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w 2008 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin