Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-107/13/MK
z 25 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2013 r. (wpływ do tut. Biura – 25 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zapłacenia przez pracodawcę zaległych składek na ubezpieczenie społeczne za byłych pracowników – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zapłacenia przez pracodawcę zaległych składek na ubezpieczenie społeczne za byłych pracowników.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zakład Ubezpieczeń Społecznych przeprowadził w Spółce kontrolę w zakresie dysponowania środkami z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w latach 2007-2010. Zakwestionowane zostały zasady przyznania bonów towarowych dla pracowników. Według interpretacji ZUS od wartości wydanych bonów powinny być naliczone składki na ubezpieczenia społeczne. Spółka odwołała się od decyzji ZUS do Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych. W pierwszej instancji Sąd uznał, że decyzja ZUS-u była bezzasadna, ale Sąd w drugiej instancji uznał decyzję ZUS-u za właściwą.

W grudniu Spółka dokonała korekty dokumentów rozliczeniowych ZUS i przekazała składki wraz z odsetkami zarówno za pracowników jak i za pracodawcę.

Ponadto Spółka podjęła decyzję, że rezygnuje z dochodzenia zwrotu składek zarówno od pracowników jak i byłych pracowników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podejmując decyzję o zapłacie zaległych składek za byłych pracowników i traktując to jako przyznanie im nieodpłatnego świadczenia firma powinna wystawić im informację PIT-8C czy PIT-11?

Zdaniem Wnioskodawcy, wpłacona za byłego pracownika składka do ZUS jest nieodpłatnym świadczeniem i stanowi dla niego przychód z innych źródeł zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych W związku z tym Spółka wystawia PIT-8C zgodnie z art. 42a ustawy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 ww. ustawy).

Przepis art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przepis art. 32 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. (…).

Z przepisu art. 39 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5 (PIT-11). (…).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Zakład Ubezpieczeń Społecznych przeprowadził w Spółce kontrolę w zakresie dysponowania środkami z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w latach 2007-2010. Zakwestionowane zostały zasady przyznania bonów towarowych dla pracowników. Według interpretacji ZUS od wartości wydanych bonów powinny być naliczone składki na ubezpieczenia społeczne. W grudniu Spółka dokonała korekty dokumentów rozliczeniowych ZUS i przekazała składki wraz z odsetkami zarówno za pracowników jak i za pracodawcę. Spółka podjęła decyzję, że rezygnuje z dochodzenia zwrotu składek zarówno od pracowników jak i byłych pracowników.

Z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym przez pojęcie „otrzymane” - zgodnie ze Słownikiem języka polskiego - należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń, należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, ale również kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika.

Natomiast „postawionymi do dyspozycji” są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik - wykazując określoną aktywność - ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.

Zatem do przychodu należy zaliczyć każdy rodzaj świadczenia, które dana osoba (podatnik) otrzymuje kosztem majątku innej osoby. Takim świadczeniem jest m.in. wykonanie zobowiązania danej osoby przez inny podmiot (np. zapłacenie składki przez pracodawcę środkami z jego majątku w sytuacji, gdy winno ono być sfinansowane środkami byłego pracownika).

Z definicji pojęcia przychodu jako świadczenia otrzymanego czy też w niektórych przypadkach postawionego do dyspozycji wnosić można również o momencie jego uzyskania. Określenie momentu uzyskania przychodu ma bardzo istotne znaczenie, przede wszystkim z tego powodu, że podatek dochodowy od osób fizycznych rozliczany jest w danym czasie.

W świetle powyższego zapłacone do ZUS przez Wnioskodawcę z własnych środków, niepotrącone składki na ubezpieczenia społeczne w części, w której powinny być one pokryte z dochodu pracowników (byłych i aktualnych), w świetle art. 11 ust. 1 ww. ustawy, stanowią dla tych osób przysporzenie majątkowe (przychód) mające swoje źródło w przychodach ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Użyty bowiem przez ustawodawcę w art. 12 ust. 1 ww. ustawy zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika (również byłego pracownika) z pracodawcą (byłym pracodawcą) stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Pracownicy (aktualni i byli) otrzymali bowiem nieodpłatne świadczenie od pracodawcy, gdyż pracodawca zapłacił z własnych środków składki (składki na ubezpieczenie społeczne), które powinny być finansowane ze środków pracowników. Tym samym inny podmiot (tutaj Wnioskodawca) wykonał kosztem swego majątku zobowiązanie, które winno być sfinansowane z majątku pracowników (aktualnych i byłych). Przychód powstał u wszystkich pracowników. Przychód ten powstał w dacie zapłaty ww. składek przez Wnioskodawcę do ZUS.

Przychód ten dla byłych pracowników – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – nie będzie zatem przychodem z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy, lecz będzie przychodem ze stosunku pracy, gdyż ma ono źródło w umowie o pracę łączące w przeszłości Wnioskodawcę z byłym pracownikiem. Zatem fakt, że aktualnie tychże pracowników z Wnioskodawcą nie wiąże już stosunek pracy jest bez znaczenia. Świadczenia jakie te osoby otrzymały od Wnioskodawcy mają bowiem podstawę właśnie w uprzednio zawartej umowie o pracę.

W świetle powyższego – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – winien on był wystawić za rok, w którym składkę Wnioskodawca uiścił – na podstawie art. 39 ust. 1 cyt. ustawy informację PIT-11 – a nie informację PIT-8C, o której mowa w art. 42a ww. ustawy.

Zgodnie z art. 42a ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Wskazany przepis art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak wyżej wykazano, nie będzie miał tutaj zastosowania, ze względu na kwalifikację przychodu do źródła jakim jest stosunek pracy.

W informacji PIT-11 należało więc wykazać jako przychód ze stosunku pracy zapłacone do ZUS w grudniu za pracownika ww. składki, bez względu na to czy jest on aktualnym czy byłym pracownikiem. Wskazana informacja – wystawiona dla byłego pracownika – nie będzie zawierała kwoty pobranej zaliczki, gdyż jak wynika z wniosku Wnioskodawca przekazuje tylko świadczenia nieodpłatne, a to oznacza, iż brak jest środków pieniężnych, z których można zaliczkę pobrać.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.