Na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. Nr 137 poz. 926 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kluczborku w związku z zapytaniem jednostki złożonym w dniu 18.11.2003 r. uzupełnione pismem z dnia 8.12.2003 r. udziela pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dotyczącego korekty od 1.01.2004 r. stawki amortyzacyjnej zakupionego i wprowadzonego do ewidencji w 2001 roku obiektu drukarni z 2,5 % do 10 %.

Z przedstawionego w piśmie złożonym dnia 18 listopada 2003 r. oraz uzupełnionym dnia 8 grudnia 2003 r. stanu faktycznego wynika, że spółka nabyła dnia 2.02.2001 r. budynek będący obecnie obiektem drukarni, który wprowadziła do ewidencji środków trwałych od miesiąca marca 2001 r., przyjmując stawkę amortyzacyjną w wysokości 2,5%.

W związku problemami finansowymi nie jest w stanie przeprowadzić napraw i remontów obiektu a korekta wskaźnika odpisów amortyzacyjnych z dniem 1 stycznia 2004 r. poprzez jego zwiększenie do 10 % pozwoli na uzyskanie środków na remont.

Zdaniem spółki z dniem 1.01.2004 r. istnieje możliwość zmiany wskaźnika amortyzacji z 2,5% do 10%.

W odpowiedzi na ww. zapytanie Naczelnik Urzędu Skarbowego wyjaśnia:

Zgodnie z art. 16h ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. ) podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i - 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji: wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Natomiast na podstawie art. 16j ust. 1, 2 i 3 wyżej wymienionej ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:
1) dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji:
a) 24 miesiące - gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25.000zł,
b) 36 miesięcy - gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25.000 zł i nie przekracza 50.000 zł,
c) 60 miesięcy - w pozostałych przypadkach,
2) dla środków transportu, w tym samochodów osobowych, o których mowa w art. 16 ust. 3a - 30 miesięcy,
3) dla budynków (lokali) i budowli - 10 lat, z wyjątkiem budynków wymienionych w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem, kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 msup3;, domów kempingowych oraz budynków zastępczych, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 miesięcy.
Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2 uznaje się za:
1) używane, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy, lub
2) ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ich ulepszenie stanowiły co najmniej 20 procent wartości początkowej.
Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:
1) używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
2) ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30 procent wartości początkowej

Zgodnie z cytowanym wyżej art. 16j , podatnicy mogą ustalić indywidualnie stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika. Budynki i budowle uważa się za używane jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były one wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, a okres amortyzacji dla tych budynków i budowli nie może być krótszy niż 10 lat, z wyjątkiem budynków wymienionych w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem, kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 msup3;, domów kempingowych oraz budynków zastępczych, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 miesięcy.

Natomiast w art. 16h ust. 2 ustawodawca określił zasadę, w myśl której podatnicy dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 16i - 16 k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji, a wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania środka trwałego.

Jeżeli podatnik podjął decyzję, że środek trwały będzie amortyzowany metodą liniową przy zastosowaniu stawki określonej w Wykazie stawek amortyzacyjnych w wysokości 2,5% i dokonuje odpisów amortyzacyjnych w prawidłowej wysokości tj. zgodnie ze stawką z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych a jedynie nie skorzystał z prawa do zastosowania indywidualnej stawki, nie ma możliwości dokonania korekty odpisów w trakcie amortyzacji środka trwałego. Taka korekta jest możliwa, gdy odpisy amortyzacyjne naliczane byłyby niezgodnie z przepisami. Natomiast, gdy są one ustalone w prawidłowej wysokości nie ma podstaw do zmiany zasad amortyzacji i przyjęcia indywidualnej stawki, o której mowa w art. 16j ww. ustawy.

Jednocześnie stwierdza się, że wyrażone w piśmie stanowisko podatnika jest nieprawidłowe.