Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, działając na podstawie art. 14b § 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), dokonuje zmiany odpowiedzi udzielonej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Strzyżowie pismem z dnia 11.03.2004 r. (znak: US-I-PB-415/2/2004), gdyż jest ona nieprawidłowa:

Z przedstawionego w zapytaniu stanu faktycznego wynika, że podatniczka prowadzi działalność agroturystyczną polegającą na wynajmie pokoi dla firm sklasyfikowaną w PKWiU pod nr 55.23.13-00.00.

Dochody z działalności agroturystycznej mogą korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, przy czym warunki zwolnienia określa art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), stanowiąc, iż wolne od podatku dochodowego są dochody uzyskane z tytułu wynajmu pokoi gościnnych, w budynkach mieszkalnych położonych na terenach wiejskich w gospodarstwie rolnym, osobom przebywającym na wypoczynku oraz dochody uzyskane z tytułu wyżywienia tych osób, jeżeli liczba wynajmowanych pokoi nie przekracza 5.

Z brzmienia powołanego przepisu jednoznacznie wynika, że o zastosowaniu zwolnienia przesądza łączne spełnienie wszystkich niżej wymienionych przesłanek:

1. przedmiotem usług musi być najem pokoi gościnnych osobom przebywającym na wypoczynku oraz usługi w zakresie wyżywienia tych osób,
2. ww. pokoje muszą znajdować się w budynkach mieszkalnych,
3. budynek mieszkalny musi być położony na terenie wiejskim w gospodarstwie rolnym,
4. liczba wynajmowanych pokoi nie może przekraczać 5.

Niespełnienie choć jednego z powyższych warunków skutkuje opodatkowaniem dochodu uzyskanego z omawianego tytułu podatkiem dochodowym. Wówczas podatnik winien dokonać wyboru jednej z form opodatkowania funkcjonujących na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Od dnia 1.01.2003 r. podstawową formą opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów z działalności gospodarczej są zasady ogólne. Ich specyfika polega na tym, że podatek dochodowy opłacany jest od podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wg skali, o której mowa w art. 27 tej ustawy. Wyżej wymieniona forma opodatkowania przysługuje z mocy ustawy. Oznacza to, że podatnik nie musi składać oświadczenia o jej wyborze.

Z tej formy opodatkowania podatnik może jednak zrezygnować i wybrać jako formę opodatkowania jedną z form określonych w ustawie z dnia 20.11.1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.), tzn. albo ryczałt od przychodów ewidencjonowanych albo kartę podatkową. Pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych lub karty podatkowej podatnik musi złożyć do 20.01. danego roku podatkowego do urzędu skarbowego właściwego ze względu na swe miejsce zamieszkania. Jeżeli podatnik rozpoczyna działalność w ciągu roku podatkowego – zawiadomienie o wyborze ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych musi złożyć do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia działalności, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu (art. 9 ust. 1 ww. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym), natomiast zawiadomienie o wyborze karty podatnik rozpoczynający działalność musi złożyć do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia tej działalności (art. 29 ust. 1 ww. ustawy).

Podatnicy świadczący usługi sklasyfikowane zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług w grupie 55.2 „usługi świadczone przez obiekty noclegowe turystyki oraz inne miejsca krótkotrwałego zakwaterowania”, w tym w kategorii 55.23.13 „usługi wynajmu umeblowanych lokali krótkotrwałego zakwaterowania” mogą korzystać z opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych wg stawki 17 % uzyskanych przychodów (art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. d ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne).

Świadczenie usług polegających na wynajmie pokoi gościnnych i domków turystycznych (w tym wydawaniu posiłków), jeżeli łączna liczba pokoi (w tym także w domkach turystycznych) nie przekracza 12, może być opodatkowane w formie karty podatkowej (art. 23 ust. 1a ww. ustawy). Stawki karty podatkowej z tytułu świadczenia powyższych usług są uzależnione od liczby mieszkańców w miejscowości, w której świadczone są przedmiotowe usługi i kształtują się na poziomie:

• od 50 do 110 zł miesięcznie – w miejscowości o liczbie mieszkańców do 5.000,
• od 90 do 191 zł miesięcznie – w miejscowości o liczbie mieszkańców ponad 5.000 do 20.000,
• od 171 do 342 zł miesięcznie – w miejscowości o liczbie mieszkańców powyżej 20.000.

Decyzję ustalającą wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej wydaje naczelnik urzędu skarbowego (art. 30 ust. 1 powołanej wyżej ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym).