1. W świetle art. 12 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) za przychody z tytułu umów najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze uważa się przychody należne określone na dzień, w którym należności wynikające z tych umów stają się wymagalne. Artykuł ten określa precyzyjnie moment powstania przychodu w przypadku umów najmu lub innych umów o podobnym charakterze. Momentem powstania przychodu nie jest moment wykonania usługi, lecz termin płatności określony w umowie. Zgodnie z treścią art. 659 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Z charakteru umowy najmu wynika, że musi ona trwać przez pewien czas. Wytwarza ona stosunek ciągły oparty na zaufaniu kontrahentów. Podstawowym obowiązkiem najemcy jest uiszczenie czynszu w umówionym terminie. W przypadku braku umowy w tym względzie czynsz powinien być płacony z góry. Jeżeli jednak najem ma trwać dłużej niż miesiąc, albo przez czas oznaczony czynsz powinien być płacony miesięcznie do dziesiątego dnia miesiąca (art. 669 Kc). W oparciu o powyższe postanowienia art. 12 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie mają zastosowania do opłaty pobieranej przez Spółkę za udostępnienie posiadanego taboru oraz wykwalifikowanego personelu. Przedmiotowa opłata jest elementem składowym rozliczenia z kontrahentem za kompleksową usługę transportową wykonaną przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
2. Obowiązujący od 01.01.2004 r. art. 12 ust. 3d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi: w przypadku rozliczeń z tytułu:

1.dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub gazu przewodowego,

2.świadczenia usług telekomunikacyjnych, radiokomunikacyjnych, z wyjątkiem usług opłacanych za pomocą żetonów (monet) lub kart, w tym telefonicznych,

3.usług rozprowadzania wody, gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów

• za datę powstania przychodu należnego uważa się wynikający z faktury termin płatności, a jeżeli termin nie jest określony, ostatni dzień miesiąca, w którym wystawiono fakturę.

Cytowany powyżej przepis nie ma zastosowania w sytuacji przedstawionej przez Spółkę w piśmie z dnia 01.03.2004 r., gdyż dotyczy on dostawców bezpośrednich (producentów) ww. usług, a Spółka jest jedynie pośrednikiem w świadczeniu tych usług, poprzez ich refakturowanie. Pojęcie refaktury zostało ukształtowane przez praktykę i nie jest unormowane przepisami prawa. Przyjmuje się, że refakturowanie usług jest możliwe wtedy, gdy strony zawarły między sobą umowę przewidującą taką możliwość. Refakturowanie powinno być w takiej umowie czynnością uboczną, zaś strony powinna łączyć umowa sprzedaży o charakterze zasadniczym (np. umowa najmu lokalu). Zgodnie z art. 12 ust. 3a ww. ustawy, datą powstania przychodu należnego – w zależności od konkretnej sytuacji – jest dzień wystawienia faktury (refaktury) nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym nastąpiło: wydanie rzeczy, zbycie praw majątkowych lub wykonanie usługi, lub otrzymanie zapłaty za wykonanie świadczenia – w pozostałych przypadkach. W związku z tym, że Spółka nie jest dostawcą: energii elektrycznej, cieplnej, wody, usług telekomunikacyjnych itp., a tylko pośrednikiem w przekazywaniu opłat za te świadczenia, którymi z kolei obciąża najemców, zastosowanie znajduje pkt 3 tego przepisu, co oznacza, że za datę powstania przychodów z tego tytułu należy przyjąć każdorazowo datę wystawienia faktury (nie później niż ostatni dzień miesiąca, w którym otrzymano zapłatę).