INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2012 r. (data wpływu 26 czerwca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 września 2012 r. (data wpływu 18 września 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku obowiązku zarejestrowania umowy leasingu operacyjnego we właściwym urzędzie skarbowym – jest prawidłowe,

• prawa do odliczenia w całości podatku naliczonego z wystawionych przez fundusz leasingowy faktur dotyczących czynszu – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zarejestrowania umowy leasingu operacyjnego we właściwym urzędzie skarbowym oraz prawa do odliczenia w całości podatku naliczonego z wystawionych przez fundusz leasingowy faktur dotyczących czynszu.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 września 2012 r. (data wpływu 18 września 2012 r.) w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego oraz własnego stanowiska.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. We wrześniu 2009 roku Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego. Przedmiotem leasingu jest samochód ciężarowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Pojazd spełnia określone przez prawo normy techniczne potwierdzone badaniem technicznym przeprowadzonym w stacji kontroli pojazdów. Umowa leasingu nie została zgłoszona do właściwego urzędu skarbowego w terminie ustawowym.

Samochód będący przedmiotem umowy leasingu jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Samochód posiada świadectwo homologacji, według którego pojazd jest samochodem ciężarowym.

W stosunku do samochodu, będącego przedmiotem wniosku do końca 2010 roku przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od czynszu lub innych opłat wynikających z umowy leasingu i nie miał zastosowania art. 86 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 roku.

Samochód będący przedmiotem zapytania spełnia określone przez prawo normy techniczne, spełnia wymagania określone przepisem art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010. Wymagania te są potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez stację kontroli pojazdów oraz adnotacją w dowodzie rejestracyjnym.

Dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3,5 tony.

Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z kartą pojazdu dopuszczalna ładowność pojazdu to 6l0 kg. Samochód, którego dotyczy wniosek o wydanie interpretacji to pojazd samochody mający jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w celu pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wystawionych przez fundusz leasingowy faktur dotyczących czynszu spółka z ograniczoną odpowiedzialnością powinna do końca stycznia 2011 zarejestrować umowę leasingu operacyjnego we właściwym urzędzie skarbowym...

Czy pomimo braku zgłoszenia umowy do właściwego urzędu skarbowego Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w pełnej wysokości z tzw. faktur leasingowych...

Zdaniem Wnioskodawcy, samochód stanowiący przedmiot tej umowy jest do dnia dzisiejszego użytkowany przez Wnioskodawcę na zasadach określonych w umowie w dniu jej zawarcia.

Pojazd spełnia określone przez prawo normy techniczne potwierdzone badaniem technicznym w stacji kontroli pojazdów. W związku z powyższym Wnioskodawcy nie dotyczy obowiązek rejestracji umowy wynikający z ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw oraz prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego w pełnej wysokości z tzw. faktur leasingowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe w zakresie braku obowiązku zarejestrowania umowy leasingu operacyjnego we właściwym urzędzie skarbowym,

• nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczenia w całości podatku naliczonego z wystawionych przez fundusz leasingowy faktur dotyczących czynszu.
  
  

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl powyższego przepisu, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, w związku z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezsporny związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku, lub niepodlegających temu podatkowi.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Do dnia 31 grudnia 2010 r. zasady odliczania podatku od nabycia samochodów oraz paliwa wykorzystywanego do ich napędu regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Od nowelizacji wprowadzonej ustawą z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756), stosownie do brzmienia przepisu art. 86 ust. 3 ustawy, obowiązującego od dnia 22 sierpnia 2005 r. do dnia 31 grudnia 2010 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl art. 86 ust. 4 ustawy, przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   
   

Zgodnie z ust. 5 cyt. artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ww. art. 86 ust. 4 pkt 1–4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Ponadto, zgodnie z art. 86 ust. 7 ustawy, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Na mocy ustawy nowelizującej z dnia 16 grudnia 2010r., z dniem 1 stycznia 2011 r., ww. przepisy art. 86 zostały uchylone. Natomiast dodano m.in. przepis art. 86a ust. 1-10, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Dodano także art. 88a, dotyczący zasad odliczania podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do tych samochodów.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r., dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz paliw, regulują odpowiednio przepisy art. 3 oraz art. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r., w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6 000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 powyższego artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   
   

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r., spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

W przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotyczącą jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6 000 zł (ust. 6 ww. artykułu).

Przepisu art. 3 ust. 6 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. – stosowanie do art. 6 ust. 1 tejże ustawy – nie stosuje się do pojazdów samochodowych będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, w stosunku do których przysługiwało podatnikowi, na dzień poprzedzający dzień wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. na dzień 31 grudnia 2010 r.), prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z takiej umowy i do których nie miał zastosowania art. 86 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług).

Zgodnie natomiast z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r., przepis ust. 1 ma zastosowanie:

1. w odniesieniu do umowy zawartej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. ustawy nowelizującej), bez uwzględniania zmian tej umowy po wejściu w życie niniejszej ustawy, oraz
2. pod warunkiem, że umowa została zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym do dnia 31 stycznia 2011 r.
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. We wrześniu 2009 roku Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego. Przedmiotem leasingu jest samochód ciężarowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Pojazd spełnia określone przez prawo normy techniczne potwierdzone badaniem technicznym przeprowadzonym w stacji kontroli pojazdów. Umowa leasingu nie została zgłoszona do właściwego urzędu skarbowego w terminie ustawowym.

Samochód będący przedmiotem umowy leasingu jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Samochód posiada świadectwo homologacji, według którego pojazd jest samochodem ciężarowym. Dopuszczalna ładowność pojazdu to 6l0 kg. Samochód, którego dotyczy wniosek, to pojazd samochody mający jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van.

W stosunku do samochodu, będącego przedmiotem wniosku do końca 2010 roku przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od czynszu lub innych opłat wynikających z umowy leasingu i nie miał zastosowania art. 86 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 roku.

Samochód będący przedmiotem zapytania spełnia określone przez prawo normy techniczne, spełnia wymagania określone przepisem art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010. Wymagania te są potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez stację kontroli pojazdów oraz adnotacją w dowodzie rejestracyjnym.

Skoro, jak wskazano w stanie faktycznym, dla ww. samochodu zostało wydane przez okręgową stację kontroli pojazdów zaświadczenie o spełnieniu wymagań, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, jak również pojazd ten posiada adnotację w dowodzie rejestracyjnym potwierdzającą, iż jest to samochód ciężarowy, oznacza to, że przedmiotowy samochód nie jest pojazdem, wobec którego obowiązuje limit w odliczaniu podatku naliczonego oraz zakaz odliczenia podatku naliczonego od nabywanego paliwa do jego napędu.

W przedmiotowej sprawie prawo do odliczenia podatku naliczonego od rat leasingowych, nie jest uzależnione od tego czy Wnioskodawca dokonał rejestracji zawartej umowy leasingu przedmiotowego samochodu we właściwym urzędzie skarbowym.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, iż Wnioskodawcy nie dotyczy obowiązek rejestracji umowy leasingu we właściwym urzędzie skarbowym. Zatem pomimo braku zgłoszenia umowy do właściwego urzędu skarbowego, o ile ww. samochód jest – jak wskazał Wnioskodawca - wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dotyczących czynszu z tytułu użytkowania przedmiotowego samochodu na podstawie umowy leasingu, o ile nie występują przesłanki, o których mowa w art. 88 ustawy o VAT, wykluczające to prawo.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż nie dotyczy Go obowiązek rejestracji umowy we właściwym urzędzie skarbowym należało uznać za prawidłowe.

Natomiast stanowisko Wnioskodawcy, w którym stwierdził, iż nie dotyczy Go prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego z tzw. faktur leasingowych należało uznać za nieprawidłowe

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.