W odpowiedzi na zapytanie z dnia 2.04.2004 r (data wpływu do tut. Urzędu 6.04.2004 r.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Dębicy, zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), informuje, że definicję kosztów uzyskania przychodu zawiera art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), który stanowi, iż kosztem uzyskania z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

1. Z przedstawionego przez pana stanu faktycznego oraz załączonej umowy wynika, iż zawarta umowa posiada charakter umowy leasingu operacyjnego, gdyż:

1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40 % normatywnego okresu amortyzacji,
2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środka trwałego.

Wobec powyższego opłaty ustalone w umowie leasingu ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - czyli tzw. czynsz leasingowy – stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania korzystającego zgodnie z art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym. Opłata wstępna jest wnoszona przez podatnika na poczet rat leasingu operacyjnego i zgodnie z powołanymi wyżej przepisami stanowi koszt uzyskania w momencie zapłaty.

2. Ustawa o podatku dochodowym w części dotyczącej kosztów uzyskania przychodów nie posługuje się pojęciem niezawinionych niedoborów i nadwyżek. Natomiast pojęcia te wiążą się z obowiązkiem sporządzania inwentaryzacji i dotyczą różnic między stanem faktycznym a stanem wykazanym w księgach. Zgodnie z art. 27 ustawy z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.) przeprowadzenie i wyniki inwentaryzacji należy odpowiednio udokumentować i powiązać z zapisami w księgach. Ujawnione w toku inwentaryzacji różnice między stanem rzeczywistym a stanem wykazanym w księgach rachunkowych należy wyjaśnić i rozliczyć w księgach rachunkowych tego roku obrotowego, na który przypadł termin inwentaryzacji. Powstanie niedoborów, jeżeli zostało wyjaśnione, obciąży koszty działalności.

W związku z powyższym pogląd wyrażony przez podatnika co do zaliczenia opłaty wstępnej i niedoborów do kosztów uzyskania przychodu należy uznać za prawidłowy.