INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2011 r. (data wpływu 13 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej wydatków poniesionych w związku z pracami rozwojowymi:

• jest nieprawidłowe w części dotyczącej kosztów badań przeprowadzonych przez "P.";
• jest prawidłowe w pozostałej części.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej wydatków poniesionych w związku z pracami rozwojowymi, w tym kosztów badań przeprowadzonych przez "P.".

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej również: Spółka) prowadzi działalność w dwóch segmentach. Pierwszy z nich dotyczy produkcji elementów karoserii z żywic poliestrowych i włókna szklanego używanych przez producentów autobusów, pociągów oraz karetek pogotowia. Drugi obszar działalności dotyczy produkcji wysokiej jakości foteli do pojazdów specjalistycznych - karetek oraz pojazdów do przewożenia chorych. W tym zakresie Spółka produkuje modele:

1. ze zintegrowanymi dwoma i trzema pasami bezpieczeństwa;
2. z pasami punktowymi;
3. składane z podgrzewanym siedzeniem.

Przed rozpoczęciem produkcji foteli do pojazdów specjalistycznych Wnioskodawca własnymi środkami prowadził prace rozwojowe w celu stworzenia prototypów foteli oraz ich opracowania szczegółowej dokumentacji obejmującej konstrukcję oraz technologię wytwarzania.

Po wykonaniu prototypów oraz ich dokumentacji technicznej (a jeszcze przed rozpoczęciem produkcji foteli oznaczanych symbolami KTW 1, KTW 2, KTW 3) konieczne było przeprowadzenie przez "P." badań pod kątem spełniania przez nie warunków bezpieczeństwa określonych:

1. Regulaminem nr 17 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG ONZ) - Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w odniesieniu do siedzeń, ich mocowań i zagłówków, który to regulamin jest zgodny z Dyrektywą Rady z dnia 22 lipca 1974 r odnoszącą się do pojazdów silnikowych w odniesieniu do siedzeń, ich punktów mocowania oraz zagłówków(1)(74/408/EWG) (Dz. U. UE L z dnia 12 sierpnia 1974 r.),
2. Regulaminem nr 14 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG ONZ) - Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w odniesieniu do kotwiczeń pasów bezpieczeństwa, systemów kotwiczenia ISOFIX i kotwiczeń górnego paska mocującego ISOFIX oraz z odniesieniami 14.06 EKG ON oraz 14.05 EKG ONZ do w/w Regulaminu, które to regulaminy zgodne są z Dyrektywą Rady z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do punktów mocowania pasów bezpieczeństwa w pojazdach silnikowych.

Z przeprowadzonych badań P.w W. sporządził następujące sprawozdania potwierdzające zgodność produktów z ww. regulacjami:

1. BLB 007.04B z 28 grudnia 2004 r. (RTW 1);
2. BLB 006.04B z 11 kwietnia 2005 r. (RTW 1);
3. BLB072.09B z 7 maja 2006 r. (RTW 2);
4. BLB073.09B z 7 maja 2006 r. (RTW 3).

Podkreślić należy, że tego rodzaju certyfikacja była bezwzględnie konieczna, aby fotele mogły zostać montowane i wykorzystywane w karetkach.

Techniczna przydatność produktu została udokumentowana i na tej podstawie Wnioskodawca podjął decyzję o wytwarzaniu produktów. Są one obecnie z powodzeniem sprzedawane przede wszystkim na rynku niemieckim. Wskazać należy, iż koszty prac rozwojowych zostaną pokryte spodziewanymi przychodami ze sprzedaży produktów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki ponoszone w związku z pracami rozwojowymi stanowią koszt uzyskania przychodu w Spółce czy też powinny być rozpoznane jako wartość niematerialna i prawna - tj. koszty prac rozwojowych...
2. Czy koszty prac badawczych przeprowadzonych przez "P." powinny podwyższać wartość początkową prac rozwojowych jako wartości niematerialnej i prawnej czy też powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów...

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca wskazał, że stosownie do treści art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają m.in. koszty prac rozwojowych zakończonych wynikiem pozytywnym, który może być wykorzystany na potrzeby działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. produkt lub technologia wytwarzania są ściśle ustalone, a dotyczące ich koszty prac rozwojowych wiarygodnie określone, oraz
2. techniczna przydatność produktu lub technologii została przez podatnika odpowiednio udokumentowana i na tej podstawie podatnik podjął decyzję o wytwarzaniu tych produktów lub stosowaniu technologii, oraz
3. z dokumentacji dotyczącej prac rozwojowych wynika, że koszty prac rozwojowych zostaną pokryte spodziewanymi przychodami ze sprzedaży tych produktów lub zastosowania technologii.

Zdaniem Spółki, wydatki rozwojowe związane z wyżej opisanymi czynnościami tworzą wartość niematerialną i prawną w postaci prac rozwojowych, która powinna podlegać amortyzacji.

Za wartość początkową prac rozwojowych nie powinny być jednak uznane koszty czynności o charakterze badawczym, które obciążają bezpośrednio koszty uzyskania przychodów.

Jak podnosi Wnioskodawca, podobne stanowisko co do tego, że na wartość początkową prac rozwojowych składają się wyłącznie koszty prac rozwojowych, a wydatki związane z pracami związanymi z certyfikacją mogą obciążać wprost koszty uzyskania przychodu, zaprezentowano m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 25 stycznia 2008 r. nr ILPB3/423-188/07-2/HS - wydatki na opracowanie nowej technologii produkcji stanowią o wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej pozwalającej na dokonywanie odpisów amortyzacyjnych; wydatki na uzyskanie atestu i certyfikatu stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości ich okresu ważności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe w części dotyczącej kosztów badań przeprowadzonych przez P.w W. i prawidłowe w pozostałej części.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1, tj.:

• zostały poniesione przez podatnika,
• ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

Kierując się kryterium charakteru powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia ponadto:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, tj. takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów - w ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód (np. wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru handlowego);
• koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), tj. takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia - są to wydatki związane z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczyniające się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów, w przypadku których nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy (np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną)

różnicując moment ich potrącalności (art. 15 ust. 4, 4b-4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Katalog wydatków nieuważanych za koszty uzyskania przychodów zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma charakter zamknięty. Wśród przewidzianych przez ustawodawcę wyłączeń z kategorii kosztów podatkowych należy wskazać art. 16 ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy, odnoszący się do środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, tj. składników majątku wymienionych w art. 16a–16c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. I tak, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych



1. wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Powołany przepis wyklucza możliwość uznania wydatków na nabycie, wytworzenie i ulepszenie środka trwałego oraz wydatków na nabycie wartości niematerialnej i prawnej za koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, przesuwając moment potrącalności tego rodzaju kosztów do odpłatnego zbycia tych składników majątku. Wprowadzając omawiane unormowanie, ustawodawca kierował się zasadą współmierności kosztów i przychodów podatkowych. Ww. wydatki na uzyskanie lub ulepszenie trwałych składników majątku służących podmiotowi dla celów prowadzonej działalności nie są bowiem związane z przychodami uzyskiwanymi w okresie nabycia tych składników majątku.

Jednocześnie, mając na względzie, że ww. składniki majątku są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej w dłuższym okresie czasu, ustawodawca przewidział możliwość sukcesywnego rozpoznawania kosztów związanych z ich zużywaniem. I tak, stosowanie do art. 15 ust. 6 omawianej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Przepisy art. 16a-16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określają środki trwałe i wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji i normują szczegółowe zasady prowadzenia ich amortyzacji dla celów podatkowych. Stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Zasady określania wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych normuje art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 16b ust. 2 pkt 3 omawianej ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania, koszty prac rozwojowych zakończonych wynikiem pozytywnym, który może być wykorzystany na potrzeby działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. produkt lub technologia wytwarzania są ściśle ustalone, a dotyczące ich koszty prac rozwojowych wiarygodnie określone, oraz
2. techniczna przydatność produktu lub technologii została przez podatnika odpowiednio udokumentowana i na tej podstawie podatnik podjął decyzję o wytwarzaniu tych produktów lub stosowaniu technologii, oraz
3. z dokumentacji dotyczącej prac rozwojowych wynika, że koszty prac rozwojowych zostaną pokryte spodziewanymi przychodami ze sprzedaży tych produktów lub zastosowania technologii,



1. zwane także wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia „prac rozwojowych”. Odnosząc się do jego znaczenia funkcjonującego w języku powszechnym, należy jednak wskazać, że „prace” – w kontekście omawianego przypadku – to ogół czynności wykonywanych przez grupę ludzi realizujących jakieś zadanie, celowa działalność człowieka zmierzająca do wytworzenia określonych dóbr, „rozwojowe” to związane z rozwojem, planowaniem rozwoju, „rozwój” natomiast oznacza proces zmian, przechodzenia do form bądź stanów bardziej złożonych lub pod pewnymi względami doskonalszych (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, http://sjp.pwn.pl).

Zgodnie z definicją stosowaną dla celów statystyki publicznej, prace rozwojowe to prace konstrukcyjne, technologiczno-projektowe oraz doświadczalne, polegające na zastosowaniu istniejącej już wiedzy, uzyskanej dzięki pracom badawczym lub jako wynik doświadczenia praktycznego, do opracowania nowych lub istotnego ulepszenia istniejących materiałów, urządzeń, wyrobów, procesów, systemów czy usług, łącznie z przygotowaniem prototypów doświadczalnych oraz instalacji pilotowych. Prac tych nie należy mylić z pracami wdrożeniowymi, wykraczającymi poza zakres działalności badawczo-rozwojowej, związanymi w szczególności z wykonaniem dokumentacji technicznej, oprzyrządowania, próbnych instalacji, próbnej serii nowego wyrobu, przeprowadzeniem poprawek po próbach, itp. (http://www.stat.gov.pl).

Pojęcie prac rozwojowych pojawia się ponadto na gruncie ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615 ze zm.). Przepis art. 2 pkt 4 tej ustawy definiuje „prace rozwojowe” dla potrzeb regulacji dotyczących zasad finansowania nauki ze środków finansowych ustalanych na ten cel w budżecie państwa, którymi dysponuje minister właściwy do spraw nauki.

Jak wynika z przepisu art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczenie kosztów prac rozwojowych do podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych, jest uzależnione od spełnienia następujących warunków:

• prace zostały zakończone
• ich wynik jest pozytywny, tzn. osiągnięto zamierzony rezultat tych prac,
• efektem prac jest ściśle ustalony produkt lub technologia wytwarzania, które mogą być wykorzystane na potrzeby działalności gospodarczej podatnika,
• techniczna przydatność tego produktu lub technologii została odpowiednio udokumentowana przez podatnika,
• podatnik podjął decyzję o wytwarzaniu tych produktów lub stosowaniu technologii,
• koszty prac zostały wiarygodnie określone, tzn. określono je w sposób zasługujący na wiarę, zaufanie, nieulegający wątpliwości, autentyczny,
• z dokumentacji wynika, że koszty prac zostaną pokryte spodziewanymi przychodami ze sprzedaży produktów lub zastosowania technologii.

A zatem, można stwierdzić, że prace rozwojowe w rozumieniu analizowanego przepisu to prowadzone z wykorzystaniem dostępnej wiedzy działania, zmierzające do opracowania nowego produktu lub technologii wytwarzania, przy czym efekt tych prac może być bezpośrednio wykorzystany w działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika. Istotny jest gospodarczy i użytkowy cel tych prac, mający produkcyjno-technologiczny charakter.

Podlegającymi amortyzacji kosztami prac rozwojowych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, są natomiast wiarygodnie określone wydatki poniesione na przeprowadzenie tych prac - wydatki, których wartość i związek z osiągnięciem pozytywnego rezultatu w postaci opracowania nowego produktu lub technologii wytwarzania, nie wzbudza zastrzeżeń (wątpliwości).

Ustawodawca nie określił, jakie konkretne koszty należy zaliczyć do omawianej kategorii. Posiłkując się przepisem art. 16g ust. 4 omawianej ustawy, definiującym koszt wytworzenia środka trwałego, można jednak wskazać, że do kosztów prac rozwojowych powinny zostać zaliczone m.in. koszty wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi osób zatrudnionych przy pracach rozwojowych, koszty rzeczowych składników majątkowych i energii zużytych na potrzeby tych prac, koszty aparatury i sprzętu, koszty nabytych usług obcych, niezbędnych do prowadzenia prac rozwojowych, koszty ekspertyz i opinii wykorzystywanych wyłącznie dla celów tych prac, koszty związane z budynkiem, w którym prowadzone są prace rozwojowe w części, w jakiej można uznać je za bezpośrednio dotyczące tych prac. Do tej kategorii nie powinny być natomiast zaliczane koszty ogólne, które byłyby ponoszone niezależnie od prowadzenia prac rozwojowych np. koszty ogólne zarządu, koszty standardowego ubezpieczenia budynku, koszty operacyjne, koszty operacji finansowych.

Należy przy tym zaznaczyć, że kwalifikacja podatkowa wydatków ponoszonych przez podatnika na prace rozwojów może zostać dokonana dopiero w momencie zakończenia tych prac. Dopiero wówczas można bowiem ocenić efekt prowadzonych działań oraz kwestię spełnienia przesłanek uznania tych kosztów za wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

I tak, w przypadku, gdy warunki określone w art. 16b ust. 2 pkt 3 omawianej ustawy będą spełnione, koszty prac rozwojowych stanowią podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną. Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a-16m będą kosztami uzyskania przychodów podatnika, z uwzględnieniem art. 16.

W przypadku natomiast, gdy prowadzone prace rozwojowe nie przyniosły pozytywnego efektu, ich koszty mogą być kwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych, tj. na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ustawodawca przewidział przy tym w art. 15 ust. 4a omawianej ustawy szczególną regulację dotyczącą potrącalności takich kosztów.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego, należy stwierdzić, że przesądzenie kwestii możliwości uznania kosztów związanych z realizacją opisanych wydatków rozwojowych do kosztów uzyskania przychodów wymaga w pierwszej kolejności rozważenia, czy stanowią one wartość niematerialną i prawną, o której mowa w powoływanym art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W analizowanej sytuacji faktycznej:

• prace zostały zakończone,
• ich wynik jest pozytywny (osiągnięto zamierzony rezultat prac) – stworzono prototypy foteli oraz opracowano szczegółową dokumentację techniczną obejmującą ich konstrukcję i technologie wytwarzania,
• efektem prac są ściśle ustalone produkty – modele fotele do pojazdów specjalistycznych (karetek), spełniające warunek możliwości ich wykorzystania na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawcy,
• techniczna przydatność tych produktów została odpowiednio udokumentowana przez podatnika, w szczególności udokumentowano zgodność ustalonych produktów z obowiązującymi normami bezpieczeństwa, decydującą o możliwości wykorzystywania opracowanych modeli foteli w karetkach,
• podatnik podjął decyzję o wytwarzaniu tych foteli i prowadzi ich produkcję,
• koszty prac zostaną pokryte spodziewanymi przychodami ze sprzedaży produktów.

Wobec powyższego, w opisanej sytuacji spełnione zostały przesłanki uznania kosztów przedmiotowych prac rozwojowych za wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji, o której mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Poniesione przez Spółkę, wiarygodnie określone wydatki rozwojowe będą tworzyć wartość początkową tej wartości niematerialnej i prawnej.

W szczególności, elementem kosztów prac rozwojowych będą koszty badania zgodności ustalonych produktów (foteli) z obowiązującymi normami bezpieczeństwa przeprowadzonego przez "P.". Badania te zostały przeprowadzone w celu uzyskania opinii odnośnie zgodności ustalonego produktu z warunkami określonymi w przepisach międzynarodowych i europejskich. Jak wskazał Wnioskodawca, zgodność taka jest warunkiem możliwości stosowania foteli w karetkach – warunkiem dopuszczenia ich do montażu w pojazdach, dla których zostały stworzone (opracowane). Tym samym, przeprowadzone badanie służyło potwierdzeniu przydatności ustalonego produktu i możliwości wykorzystywania go dla celów prowadzonej działalności gospodarczej (przyjęcia do masowej produkcji). W konsekwencji koszty poniesione przez Spółkę na te badania nie powinny zostać zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ale należy uwzględnić je w wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej w postaci kosztów prac rozwojowych zakończonych wynikiem pozytywnym.

Podsumowując, w przedstawionym stanie faktycznym wiarygodnie określone wydatki poniesione przez Wnioskodawcę, w tym koszty badań przeprowadzonych w "P.", spełniają przesłanki uznania ich za wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji, o której mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

Odnosząc się do powołanego przez Spółkę przykładu interpretacji indywidualnej z dnia 25 stycznia 2008 r. nr ILPB3/423-188/07-2/HS, należy natomiast zauważyć, że dokonano w niej kwalifikacji podatkowej kilku rodzajów kosztów ponoszonych „w związku z opracowaniem technologii wytwarzania produktu X”, w tym:

• kosztów „badań na zgodność z normą PN (...) i VII Raportem Luksemburskim określającym wymagania dla tego typu produktów”, które – jako służące potwierdzeniu technicznej przydatności ustalonej technologii wytwarzania – uznano za bezpośrednio związane z prowadzonymi pracami rozwojowymi i nakazano uwzględnić w wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej, o której mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
• wydatków na uzyskanie certyfikatów na czas określony, dotyczących okresu przekraczającego rok podatkowy, które – jako niemające wpływu na podjęcie decyzji o technicznej przydatności produktu i stanowiące element prac wdrożeniowych – uznano za koszty uzyskania przychodów o charakterze pośrednim.

A zatem, kwalifikacja podatkowa ww. wydatków – podobnie, jak w niniejszej interpretacji indywidualnej – została dokonana z uwzględnieniem charakteru ponoszonych kosztów, ich związku z pracami rozwojowych, z dochodzeniem do efektu tych prac.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.