INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2011 r. (data wpływu 20 września 2011 r.), uzupełnionym w dniu 8 grudnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów pracowników Spółki oraz osób zatrudnionych na podstawie umów cywilnoprawnych wartości zakupionych świadczeń składających się z pakietu medycznego i programu sportowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2011 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 8 grudnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów pracowników Spółki oraz osób zatrudnionych na podstawie umów cywilnoprawnych wartości zakupionych świadczeń składających się z pakietu medycznego i programu sportowego.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. umożliwiła swoim pracownikom oraz innym osobom zatrudnianym na podstawie umów cywilnoprawnych (dalej: współpracownicy) korzystanie z dodatkowego świadczenia pracowniczego, składającego się z pakietu medycznego w grupie L. Sp. z o.o. bądź programu w grupie B. S.A. Wnioskodawca zapewnił każdemu pracownikowi/współpracownikowi dopłatę w wysokości 115 zł miesięcznie, pokrywaną ze środków obrotowych Spółki. Nadwyżka obciążeń finansowych nad dopłatą pracodawcy pokrywana jest przez pracownika/współpracownika.

Umowa o udzielaniu świadczeń zdrowotnych oraz utrzymywaniu stanu gotowości do ich udzielania zawarta z L. Sp. z o.o. opiewa na kwotę 120 zł netto miesięcznie za jedną osobę, w podziale:

1. 110 zł netto za świadczenia wchodzące w zakres świadczeń zdrowotnych medycyny pracy,
2. 10 zł za świadczenia wchodzące w zakres dodatkowych świadczeń zdrowotnych.

Natomiast umowa, której przedmiotem jest program, zawarta z B. S.A. opiewa na kwotę 129 zł netto miesięcznie za jedną osobę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wartość części „a” (medycyna pracy), finansowana przez Spółkę, stanowi dla pracowników/współpracowników przychód podatkowy, który należy uwzględniać w podstawie obliczenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych...
2. Czy wartość świadczeń zdrowotnych przewyższających wydatek z tytułu medycyny pracy oraz świadczeń sportowych dla pracownika/współpracownika, finansowana przez Spółkę, stanowi dla tych osób przychód, od którego Spółka jest zobowiązana odprowadzić zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 229 § 6 ustawy Kodeks pracy, wstępne, okresowe oraz kontrolne badania lekarskie są prowadzone na koszt pracodawcy. Dlatego też wykonanie przez pracodawcę obowiązku ustawowego nie może być traktowane jako świadczenie na rzecz pracownika, a tym samym jako podstawa do naliczania podatku dochodowego od osób fizycznych. Wnioskodawca uważa, iż w związku z tym, że osoby współpracujące nie podlegają pod Kodeks pracy ww. świadczenia będą stanowiły dla tych osób przychód uzyskany w ramach działalności wykonywanej osobiście.

Natomiast podstawą do naliczenia podatku od osób fizycznych zarówno dla pracowników jak i współpracowników będzie wartość fakultatywnych (dodatkowych) świadczeń medycznych w części opłacanej na ich rzecz przez pracodawcę. Powyższa zasada ma również zastosowanie do świadczeń sportowych oferowanych przez pracodawcę dla pracowników i współpracowników.

Według Wnioskodawcy, wynika to z zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami ze stosunku pracy są zatem otrzymane lub postawione do dyspozycji pracownika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne, a także wartość otrzymanych świadczeń w naturze (bądź ich ekwiwalenty) oraz innych nieodpłatnych świadczeń bez względu na źródło ich finansowania. O tym, czy dane świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tegoż artykułu, czy także inna osoba nie związana z pracodawcą.

Stosownie do art. 13 pkt 8 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

• z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, ze zm.) wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej pracowników, niezbędnej z uwagi na warunki pracy.

Należy podkreślić, że wartość tego rodzaju świadczeń otrzymanych przez pracownika od pracodawcy nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów ustawy.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Spółka z o.o. umożliwiła swoim pracownikom oraz innym osobom zatrudnianym na podstawie umów cywilnoprawnych (dalej: współpracownicy) korzystanie z dodatkowego świadczenia pracowniczego. Wnioskodawca zapewnił każdemu pracownikowi/współpracownikowi dopłatę w wysokości 115 zł miesięcznie, pokrywaną ze środków obrotowych Spółki. Nadwyżka obciążeń finansowych nad dopłatą pracodawcy pokrywana jest przez pracownika/współpracownika.

Umowa o udzielaniu świadczeń zdrowotnych oraz utrzymywaniu stanu gotowości do ich udzielania zawarta z L. Sp. z o.o. opiewa na kwotę 120 zł netto miesięcznie za jedną osobę, w podziale:

1. 110 zł netto za świadczenia wchodzące w zakres świadczeń zdrowotnych medycyny pracy,
2. 10 zł za świadczenia wchodzące w zakres dodatkowych świadczeń zdrowotnych.

Natomiast umowa, której przedmiotem jest program, zawarta z B. S.A. opiewa na kwotę 129 zł netto miesięcznie za jedną osobę.

Z powyższego wynika zatem, że w ramach udzielonej przez Wnioskodawcę dopłaty pracownicy oraz współpracownicy mają prawo do korzystania zarówno z badań w zakresie medycyny pracy jak i dodatkowych świadczeń medycznych oraz usług w zakresie sportu.

W myśl powołanego natomiast przepisu ustawy Kodeks pracy, wskazane wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy jedynie w sytuacji, gdy osobą otrzymującą to świadczenie jest pracownik.

W związku z tym podkreślić należy, iż ponieważ w pojęciu przychodu mieści się każda realna korzyść, jaką uzyskał bądź uzyska podatnik to do tych korzyści zaliczyć należy również dopłaty do świadczeń składających się z pakietu medycznego bądź programu sportowego. Dlatego też otrzymanie przez pracowników oraz osoby, z którymi Wnioskodawca zawarł umowy cywilnoprawne ww. świadczenia skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu za wyjątkiem otrzymanych przez pracownika świadczeń wchodzących w zakres medycyny pracy.

Zatem w świetle powyższego, w sytuacji zakupu przez Wnioskodawcę usług medycznych dla swoich pracowników dotyczących wykonania wstępnych, okresowych oraz kontrolnych badań lekarskich, a także dodatkowych usług medycznych i sportowych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym – stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy – podlega jedynie ta część otrzymanego świadczenia (część dopłaty), która przypada na dodatkowe usługi medyczne oraz usługi w zakresie sportu. Na Wnioskodawcy ciąży więc obowiązek wyodrębnienia kwoty, która przypada na świadczenia, do których ponoszenia jest zobowiązany jako pracodawca i wyłączenia ich z przychodu pracownika. Natomiast dla osób współpracujących z Wnioskodawcą na podstawie umów cywilnoprawnych, wartość wszystkich ww. świadczeń stanowi przychód z działalności wykonywanej osobiście, określony w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.