INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2011 r. (data wpływu 13 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, związanego z nabyciem gadżetów reklamowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 września 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, związanego z nabyciem gadżetów reklamowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Towarzystwo Ubezpieczeń (Spółka Akcyjna) jest zakładem ubezpieczeń, prowadzącym działalność ubezpieczeniową w zakresie ubezpieczeń na życie, na podstawie przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej. Działalność ubezpieczeniowa (usługi ubezpieczeniowe) jest zwolniona od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT. W toku prowadzonej działalności ubezpieczeniowej Towarzystwo dokonuje zakupów gadżetów reklamowych (niebędących prezentami o małej wartości w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 4 ustawy o VAT), które są następnie przekazywane nieodpłatnie osobom trzecim (kontrahentom) w celu reklamowania działalności ubezpieczeniowej prowadzonej przez Towarzystwo.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Zakładowi Ubezpieczeń, prowadzącemu działalność ubezpieczeniową w zakresie ubezpieczeń na życie, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, zapłaconego przy nabyciu gadżetów reklamowych (niebędących prezentami o małej wartości w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 4 ustawy o VAT), które są następnie przekazywane nieodpłatnie osobom trzecim (kontrahentom) w celu reklamowania działalności ubezpieczeniowej prowadzonej przez Towarzystwo...

Zdaniem Wnioskodawcy, na przedstawione pytanie należy udzielić odpowiedzi negatywnej – w kierunku uznania, że Zakładowi Ubezpieczeń, prowadzącemu działalność ubezpieczeniową w zakresie ubezpieczeń na życie, nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, zapłaconego przy nabyciu gadżetów reklamowych (niebędących prezentami o małej wartości w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 4 ustawy o VAT), które są następnie przekazywane nieodpłatnie osobom trzecim (kontrahentom) w celu reklamowania działalności ubezpieczeniowej prowadzonej przez Towarzystwo.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że czynność zakupu gadżetów reklamowych jest nierozerwalnie związana z wykonywaniem czynności zwolnionych od podatku VAT (t. j. prowadzeniem działalności ubezpieczeniowej).

Zakupione gadżety reklamowe nie służą zatem, w ocenie Wnioskodawcy, wykonywaniu przez Towarzystwo czynności podlegających opodatkowaniu, ale służą wykonywaniu czynności zwolnionych (działalności ubezpieczeniowej), w stosunku do których Towarzystwu nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy ich nabyciu (art. 86 ust. 1 a contrario ustawy o VAT).

Według Wnioskodawcy, należy więc przyjąć, że zmiana stanu prawnego, tj. zmiana treści art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, która nastąpiła od dnia 1 kwietnia 2011 r., nie zdezaktualizowała stanowiska zajętego w decyzji (dotyczącej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego) Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 1 sierpnia 2005 r. (znak: PI/005-27/05/2704), a w szczególności stanowiska sformułowanego na s. 5 tej decyzji (kopia decyzji w załączeniu), tym bardziej, że nowelizacji przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, która weszła w życie dnia 1 kwietnia 2011 r., nie towarzyszyła nowelizacja art. 86 ust. 1 tej ustawy.

„Nieodpłatne przekazanie towarów” w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nie uzyskało zatem (od dnia 1 kwietnia 2011 r.) samoistnego statusu czynności opodatkowanej, niezależnie od tego, czy służy wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu, czy też nie. Gdyby tak było, końcowa część przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2011 r.), nie miałaby jakiegokolwiek znaczenia normatywnego, ponieważ podatnikowi w każdym przypadku „nieodpłatnego przekazania towarów” przysługiwałoby prawo do obniżenia podatku należnego o naliczony (skoro każda czynność „nieodpłatnego przekazania towarów” w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT byłaby - niezależnie od jej celu i charakteru - czynnością opodatkowaną).

Wnioskodawca wskazuje, że tak jednak nie jest, ponieważ kwalifikacja „nieodpłatnego przekazania towarów” w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, jako czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT lub też niepodlegającej opodatkowaniu tym podatkiem, zależy jednak od tego, czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o naliczony. Prawo to nie przysługuje, jeżeli „nieodpłatne przekazania towarów” w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT służy wykonaniu czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (jak np. działalność ubezpieczeniowa prowadzona przez zakład ubezpieczeń).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Z okoliczności sprawy wynika, że Towarzystwo Ubezpieczeń (Spółka Akcyjna) jest zakładem ubezpieczeń, prowadzącym działalność ubezpieczeniową w zakresie ubezpieczeń na życie, na podstawie przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej, która jest zwolniona od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy dokonując zakupów gadżetów reklamowych (niebędących prezentami o małej wartości w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 4 ustawy o VAT), które są następnie przekazywane nieodpłatnie osobom trzecim (kontrahentom) w celu reklamowania działalności ubezpieczeniowej prowadzonej przez Towarzystwo, uprawniony jest do odliczenia podatku naliczonego od tych zakupów.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny sprawy, w kontekście powołanego wcześniej art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stwierdzić należy, że o ile – jak wskazano we wniosku – przekazywane towary są faktycznie wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku – Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z ich nabyciem, wynikającego z faktur dokumentujących nabycie przedmiotowych gadżetów reklamowych.

Końcowo, informuje się, iż w niniejszej interpretacji nie dokonano oceny prawidłowości korzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia od podatku, dlatego też udzielono jej wyłącznie przy założeniu że Wnioskodawca uprawniony jest do korzystania z tego zwolnienia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.