Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej firma dokonuje wewnątrzwspólnotowych zakupów towarów tj. płytek ceramicznych z Hiszpanii i Włoch. Kontrahenci firmy oprócz towarów zakupionych, przysyłają gratis różne materiały reklamowe typu:

katalogi, foldery, cenniki – w celu przekazania klientom firmy, ekspozytory z ofertą fabryki, panele reklamowe tj. pojedyńcze płytki ceramiczne naklejone na płycie z ich opisem, pojedyńcze płytki ceramiczne stanowiące ofertę danej fabryki, płytki ceramiczne z nowymi wzorami w celu samodzielnego ich wyklejania w boksach (ścianki wyklejone płytkami) lub na planszach o powierzchni ok. 3 m2 (prezentowane w specjalnych przesuwnych szafach ekspozycyjnych).

Na otrzymane od kontrahentów materiały reklamowe firma dostaje specyfikację bez określenia ich wartości. Jednocześnie firma ponosi koszt transportu ww. materiałów do magazynu, ponieważ transport rozliczany jest wg wagi poszczególnych dostaw.

Zdaniem Państwa w opisanej sytuacji nie wystąpią przychody z tytułu nieodpłatnych świadczeń określonych w art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), ponieważ otrzymane materiały reklamowe służą wyłącznie do promowania i eksponowania oferty sprzedaży i nie stanowią przedmiotu obrotu handlowego. Natomiast koszty transportu tych materiałów stanowią koszt uzyskania przychodów, gdyż wykorzystywanie tych materiałów służy osiągnięciu przychodu.

W opinii tut. organu podatkowego stanowisko Państwa w powyższej sprawie jest właściwe.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 8 wyżej cytowanej ustawy o podatku dochodowym przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b ustawy, z wyjątkiem otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn.

W Państwa sytuacji przepis ten nie będzie miał zastosowania, gdyż zgodnie z opisanym powyżej stanem faktycznym otrzymane od kontrahentów materiały reklamowe nie stanowią przedmiotu obrotu handlowego, nie posiadają wartości handlowej służą tylko do celów marketingowych, promujących producentów płytek ceramicznych. Prowadzona przez firmę „F.” działalność gospodarcza polega głównie na sprzedaży produktów firm, które przysyłają materiały reklamowe. W związku z powyższym przekazanie materiałów reklamowych, o których mowa powyżej nie kreuje u podatnika dodatkowego przychodu w formie nieodpłatnego świadczenia w myśl przepisów art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym.

Natomiast zgodnie z przepisami zawartymi w art. 22 ust. 1 powołanej ustawy o podatku dochodowym kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągniecia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy. Z powyższego przepisu wynika, iż aby wydatek stanowił koszt uzyskania przychodu winny być spełnione następujące warunki:

-koszt został przez podatnika poniesiony,

-poniesienie kosztu ma służyć osiągnięciu przychodu,

-koszt poniesiony przez podatnika nie jest wymieniony w przepisach art. 23 cytowanej ustawy, określającego wydatki, których nie uważa się za koszt uzyskania przychodu.