INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2012 r. (data wpływu 10 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 12 października 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad ujęcia materiałów w spisie z natury – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad ujęcia materiałów w spisie z natury.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie:

• fryzjerstwa i pozostałych zabiegów kosmetycznych (PKD nr 96.02.z);
• działalności usługowej związanej z poprawą kondycji fizycznej (PKD nr 96.04.z);
• sprzedaży detalicznej kosmetyków i artykułów toaletowych (PKD nr 47.75.z).

Zdarzenia gospodarcze dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych Wnioskodawczyni ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, rozliczając się na zasadach ogólnych.

W prowadzonej działalności gospodarczej do zakupów towarów handlowych i materiałów Wnioskodawczyni zalicza głównie: farby, szampony, perfumy fryzjerskie, dezodoranty, żele, odżywki do włosów, wosk do włosów, maski do włosów, maści do skóry, maski na twarz, kremy do ciała i twarzy, lakiery do paznokci, hennę w proszku, rzęsy, płyn do trwałej ondulacji, wosk do depilacji, puder, cienie do powiek, ręczniki fryzjerskie i inne.

Większość wymienionych wyżej materiałów, po ich otwarciu, służy do wykonania szeregu usług – w zależności od zapotrzebowania – w dłuższym okresie czasu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy wyżej wymienione materiały – rozpoczęte, otwarte w czasie trwania usług – stanowią podstawę do zmiany stanu produktów i muszą być ujęte w spisie z natury, jeżeli zostały otwarte i na dzień 31 grudnia są częściowo zużyte do wykonywania usług...

Czy pomimo ich rozpoczęcia, częściowego zużycia, powinny być objęte spisem z natury na koniec roku podatkowego, np. według procentowego oszacowania ich zawartości, która pozostała...

Zdaniem Wnioskodawczyni, wymienione materiały – rozpoczęte, otwarte w czasie trwania usług – nie muszą być ujęte w spisie z natury na dzień 31 grudnia, czyli na koniec roku podatkowego. Procentowe oszacowanie wartości produktów częściowo zużytych w celu wykonywania usług jest trudne, a wartość bardzo przybliżona. Zawsze takie wartości mogłyby zostać podważone i można by stwierdzić, że wycena tych towarów, a tym samym spis z natury, nie jest rzetelna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Przy kwalifikowaniu wydatku w koszty podatkowe trzeba stwierdzić, czy spełniają one dwa warunki: wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów oraz nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, wymienionym w przepisie art. 23 ww. ustawy.

W myśl art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa (…).

Tym samym w remanencie początkowym oraz końcowym podatnik zobowiązany jest ująć m.in. materiały podstawowe oraz materiały pomocnicze.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji obu wyżej wskazanych pojęć. Wyjaśnienie tych pojęć można odnaleźć w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

W świetle § 3 pkt 1 lit. b) rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania – puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi.

Materiałami pomocniczymi są natomiast materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości (§ 3 pkt 1 lit. c rozporządzenia).

Z kolei, zgodnie z § 3 pkt 1 lit. d) ww. rozporządzenia, wyrobami gotowymi są wyroby własnej produkcji, których proces przerobu został całkowicie zakończony, wykonane usługi, prace naukowo-badawcze, prace projektowe, geodezyjno-kartograficzne, zakończone roboty, w tym także budowlane.

Szczegółowe zasady dokonywania zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zostały zawarte w załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia, stanowiącym objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Jak wynika z treści ww. załącznika, kolumna 10 jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu. Natomiast kolumna 13 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12), z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów. Do wpisywania łącznej kwoty wydatków wykazanych w kolumnach 12 i 13 jest przeznaczona kolumna 14.

Zasady dotyczące sporządzenia spisu z natury określa natomiast § 27 ww. rozporządzenia, w świetle którego, podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury”, na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni świadczy, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, m.in. usługi fryzjerskie i kosmetyczne. Większość materiałów używanych przy świadczeniu usług po ich otwarciu służy do wykonania szeregu usług – w zależności od zapotrzebowania – w dłuższym okresie czasu. Zdarzenia gospodarcze dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych Wnioskodawczyni ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W świetle powyższego należy uznać, że finalny efekt usługi fryzjerskiej lub kosmetycznej jest wyrobem gotowym, zaś materiały zużywane w toku świadczonych usług, które stają się główną substancją (budulcem, elementem) gotowego wyrobu (jak np. farby, lakiery do włosów, lakiery do paznokci, henna w proszku), bądź bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości (jak np. szampony, odżywki), zaliczane są odpowiednio do materiałów podstawowych i pomocniczych. Identycznie należy traktować te materiały, które zostały otwarte (napoczęte) w trakcie świadczenia usług.

Reasumując, materiały zużywane w toku świadczonych usług należy ująć w podatkowej księgi przychodów i rozchodów – „Zakup towarów handlowych i materiałów według cen zakupu”. Materiały podlegają ujęciu w całości – zatem bez względu na to, czy dane opakowanie kosmetyku jest pełne, czy też częściowo zużyte – w spisie z natury (nie według procentowego oszacowania ich zawartości).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.