Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, iż podatnik jest komornikiem sądowym działającym przy sądzie rejonowym. Podatnik świadczy usługi na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz.U. Nr 133, poz. 882 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz.535), nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. W myśl ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. Nr 133, poz. 882 ze zm.), komornik sądowy jest funkcjonariuszem publicznym działającym przy sądzie rejonowym, wykonującym czynności egzekucyjne w sprawach cywilnych oraz inne czynności przekazane na podstawie odrębnych przepisów. Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. powierza komornikom sądowym w szczególności wykonywanie orzeczeń sądowych w sprawach o roszczenia pieniężne i niepieniężne oraz o zabezpieczenie roszczeń, wykonywanie innych tytułów wykonawczych wydanych na podstawie odrębnych przepisów, sporządzanie protokołu stanu faktycznego przed wszczęciem procesu sądowego lub przed wydaniem orzeczenia na zarządzenie sądu lub prokuratora.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz stan faktyczny, podatnik w zakresie, w jakim stosując środki przymusu zastrzeżone dla władzy publicznej, wykonuje władztwo publiczne wynikające z funkcji organu egzekucyjnego, jest uznawany za organ władzy publicznej i tym samym jest objęty regulacją art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Natomiast czynności wykonywane przez podatnika w pozostałym zakresie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad ogólnych