Stan faktyczny:

Podatnik (spółka zarejestrowana dla dostaw i nabyć wewnątrzwspólnotowych) zajmuje się produkcją mebli tapicerowanych, sprzedawanych do krajów członkowskich Unii Europejskiej. Do produkcji mebli używa, oprócz materiałów własnych, także materiały powierzone przez odbiorcę gotowych mebli. Powierzone tkaniny i elementy ratanowe stanowią własność odbiorcy mebli.

Ocena prawna stanu faktycznego:

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Przepis art. 12 ust. 1 pkt 6 cytowanej ustawy stanowi, iż przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy na towarach mają zostać na terytorium kraju wykonane usługi na rzecz tego podatnika, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 30 dni od dnia wykonania usługi, z powrotem przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały pierwotnie wywiezione.

W przedstawionym stanie faktycznym usługi wykonywane przez podatnika na rzecz kontrahentów z krajów Unii Europejskiej na materiałach będących własnością zleceniodawcy, stanowią usługę na rzeczowym majątku ruchomym. Usługi te polegają na przetworzeniu, dostosowaniu jakiegoś produktu, po to by nadać mu nową postać, zgodnie z zamówieniem zlecającego, który jest właścicielem tych rzeczy. Bez znaczenia przy tym pozostaje fakt zużycia do wykonania kompleksowej usługi w części materiałów będących własnością zapytującego.

W myśl art. 27 ust. 2 pkt 3d ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 54, poz. 535) w przypadku świadczenia usług na rzeczowym majątku ruchomym miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28.

Zgodnie z art. 28 ust. 7 cytowanej ustawy w przypadku usług, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. c i d, świadczonych dla nabywcy, który podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane, miejscem świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi ten numer, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane.

W przypadku gdy usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, przepis ust. 7 stosuje się, jeżeli towary po wykonaniu usług zostaną niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 30 dni od wykonania na nich usług, wywiezione poza terytorium kraju (art. 28 ust. 8 cytowanej ustawy).

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 27 ust. 2 pkt 3d cytowanej ustawy, w przypadku świadczenia usług na rzeczowym majątku ruchomym, miejscem świadczenia - a zatem i miejscem opodatkowania - jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone.

Powyższej zasady nie stosuje się tylko wówczas, gdy podmiot, który usługi te nabywa, zarejestruje się jako podatnik podatku od wartości dodanej UE w swoim kraju. Jeśli usługa na majątku ruchomym świadczona jest dla nabywcy, który podał wykonującemu tę usługę numer identyfikacji VAT UE z innego państwa członkowskiego niż kraj, w którym usługa ta jest wykonywana, miejscem świadczenia jest terytorium tego innego państwa (art. 28 ust. 7 ustawy), pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 30 dni od wykonania na nich usługi, wywiezione poza terytorium kraju.

Z uwagi na fakt, iż spółka nie dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, nie ma obowiązku składać kwartalnych informacji podsumowujących, o których mowa w art. 100 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.