W odpowiedzi na pismo złożone w dniu 10 grudnia 2004r., stanowiące zapytanie w zakresie podatku od towarów i usług, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź – Bałuty działając na podstawie art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) informuje:

I. Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5.

W powołanym wyżej art. 86 ust. 3 ustawy mowa jest o samochodach osobowych oraz innych pojazdach samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru DŁ = 357 kg + n x 68 kg gdzie:DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność;n - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy.

Dopuszczalna ładowność pojazdów oraz ilość miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 3 - w myśl art. 86 ust. 5 ustawy - określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.

Zgodnie z art. 2 pkt 56 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 58, poz. 515) dopuszczalna ładowność pojazdu stanowi różnicę dopuszczalnej masy całkowitej i masy własnej pojazdu i określana jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji.

Z powołanych wyżej przepisów nie wynika, aby sam brak u podatnika odpisu świadectwa homologacji lub decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, skutkował uznaniem danego pojazdu za samochód osobowy lub inny pojazd samochodowy. Istotne jest, aby z homologacji wydanej dla danego typu samochodu wynikało uprawnienie, którego podatnik dowodzi, tj. że ładowność samochodu jest wyższa niż określona wzorem zawartym w art. 86 ust. 3 ustawy.

Z przedstawionego w ww. piśmie stanu faktycznego wynika, że świadczy Pan usługi transportowe w zakresie przewozu towarów przy pomocy dwóch samochodów ciężarowych będących środkami trwałymi firmy, tj. samochodu Renault Mascott o ładowności 3.050 kg, ilości miejsc - 3 oraz samochodu Fiat Dukato o ładowności 1.485 kg, ilości miejsc – 3, dla których homologacja w Polsce została wydana, ale Pan nie posiada jej w swoich dokumentach.

Przepis art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy dotyczący braku możliwości odliczenia podatku naliczonego zawartego w cenie nabywanych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy nie ma zastosowania do pojazdów, jeżeli z danych technicznych dla danego typu pojazdu wynika, że posiadają kryteria konstrukcyjne samochodów ciężarowych przeznaczonych wyłącznie do przewozu ładunków.

W przypadku użytkowania zatem samochodów ciężarowych, które w konkretnym stanie faktycznym u danego podatnika bezspornie konstrukcyjnie przeznaczone są wyłącznie do przewozu towarów, nie ma zastosowania ww. art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jeżeli zatem z konstrukcji posiadanych przez Pana ww. samochodów wynika, że są one przeznaczone wyłącznie do przewozu towarów, to przysługuje prawo do odliczenia podatku na ogólnych zasadach określonych w ww. ustawie o podatku od towarów i usług.

II.Zasady ogólne powstania obowiązku podatkowego zostały określone w art.19 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z ust. 1 ww. art. 19 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem m.in. ust. 2 - 21.

W myśl ust. 13 pkt 2 lit. a ww. art. 19 ustawy - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wykonania usług transportu osób i ładunków kolejami, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami.

Otrzymanie części zapłaty (ceny) powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części, zgodnie z ust. 15 ww. art. 19 ustawy.

Fakturę - zgodnie z § 18 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971) - wystawia się nie później niż z chwilą powstania tego obowiązku i nie wcześniej niż 30 dnia przed powstaniem tego obowiązku.

Z powyższego wynika, że o ile nie wystąpiła zapłata całości lub części należności faktura może być wystawiona najwcześniej z chwilą wykonania usługi.