Treść pisma wskazuje, że podatnik w bieżącym roku podatkowym poniósł koszty związane z ubieganiem się o przyznanie dofinansowania projektu inwestycyjnego w ramach Programu Operacyjnego Wzrost Konkurencyjności Przedsiębiorstw Funduszy Strukturalnych UE. Jak wynika z pisma koszty te były niezbędne do uzyskania przez podatnika pozwolenia na budowę, które stanowiło jeden z wymaganych załączników do przedmiotowego wniosku. Poniesione koszty dotyczyły: opracowania dokumentacji technicznej, wykonania projektu budowlanego wraz z uzgodnieniami, pomiary geodezyjne i pozwolenie na budowę. Pytanie podatnika dotyczy sposobu zaliczenia powyższych wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak wynika z zapisu art. 22 ust, 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Z 2000 roku nr 14 poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przywołany art. 23 w ust. 1 pkt 1 lit.b/ stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (...). Wydatki te bowiem zostają zaliczone w koszty dopiero w postaci odpisów amortyzacyjnych, co wynika z art. 22 ust 8 powołanej wyżej ustawy, zgodnie z którym kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z obowiązującymi przepisami tj. art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22a ust. 1 amortyzacji podlegają środki trwałe tj. stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu i inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą (...).

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt. 1 ustawy, to jest od wartości początkowej środków trwałych (...) począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzono do ewidencji (...), przy czym suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy których zgodnie z art. 23 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W przypadku wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych za wartość początkową, stanowiącą podstawę naliczania odpisów uważa się koszt wytworzenia, co wynika z zapisu art. 22g ust. 1 pkt. 2 ustawy. W ust. 4 tego artykułu ustawodawca zawarł również definicję kosztu wytworzenia za który uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Organ podatkowy nie podziela stanowiska podatnika co do możliwości zaliczenia wspomnianych kosztów do kosztów bieżącej działalności. W świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest bowiem istotna wartość poszczególnych wydatków i ich relacja do wartości całej inwestycji, na co wskazuje pytający w zajętym przez siebie stanowisku, lecz charakter ponoszonego kosztu.

Zdaniem organu podatkowego wymienione przez stronę w zapytaniu koszty są związane bezpośrednio z przygotowaniem projektu inwestycyjnego, którego celem jest wytworzenie określonego środka trwałego o wartości 1.500.000 zł. Zatem zgodnie z przytoczonymi przepisami nie mogą one zostać uznane za koszt uzyskania przychodów w inny sposób niż poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wytworzonego środka trwałego .

Nadto organ podatkowy zwraca uwagę na regulację wynikającą z art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie tych środków we własnym zakresie, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.