INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 06.08.2012r. (data wpływu 08.08.2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08.08.2012r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Bank (dalej: „Bank” lub „Wnioskodawca”) jest bankiem krajowym prowadzącym działalność na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r., Nr 72, poz. 665, z późn. zm.). W ramach prowadzonej działalności bankowej Wnioskodawca oferuje całą gamę produktów bankowych skierowaną do szerokiego spektrum klientów.

Czynności wykonywane przez Bank objęte są co zasady zwolnieniem z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (dalej: „podatek VAT”), co wynika z treści art. 43 ust. 1 pkt 7, 37-41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., dalej: „ustawa o VAT”). Niemniej jednak Bank wykonuje również czynności opodatkowane podatkiem VAT.

Wskazane powyżej usługi świadczone są przez Bank zarówno na rzecz podmiotów krajowych, tj. rezydentów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 141, poz. 1178, z późn. zm.), jak również podmiotów i osób zagranicznych, tj. nierezydentów oraz nierezydentów z krajów trzecich w rozumieniu przepisów prawa dewizowego.

Alokacja podatku VAT naliczonego.

W celu świadczenia wymienionych wyżej usług, Bank dokonuje zakupów określonych towarów i usług. Zakupy te dokonywane są na potrzeby ogólnej działalności prowadzonej przez Bank, bądź też dokonywane są na potrzeby określonych obszarów prowadzonej przez Bank działalności (na potrzeby określonych jednostek organizacyjnych Banku, takich jak: oddziały, departamenty, biura, zespoły, etc.).

Jednocześnie, w celu jak najlepszego odzwierciedlenia związku ponoszonych kosztów z poszczególnymi obszarami prowadzonej działalności, których one dotyczą Bank wyodrębnił tzw. miejsca powstawania kosztów (dalej MPK”).

Bank wyodrębnił następujące typy MPK:

1. jednostki sprzedażowe (Oddziały, w tym Oddziały Regionalne oraz Filie Banku, wyodrębnione ze względu na wykonywane funkcje)
2. komórki Centrali Banku (Departamenty, Biura, Zespoły wyodrębnione w ramach Centrali Banku ze względu na funkcję pełnioną w strukturze Banku);
3. „Koszty ogólne” (miejsce powstawania kosztów służące ewidencjonowaniu kosztów, których nie można przy użyciu racjonalnego klucza przypisać do jednostek sprzedażowych lub komórek Centrali Banku).
   
   

Bank przyporządkowuje ponoszone wydatki do poszczególnych MPK w taki sposób, aby dany wydatek został alokowany do MPK, w którego działalności jest wykorzystywany.

Bank dokonał klasyfikacji MPK, przyporządkowując poszczególne MPK do czynności danego rodzaju (sprzedaży), z którą jest związany dany MPK, tj. przyporządkował poszczególne MPK do:

1. sprzedaży dającej prawo do odliczenia podatku naliczonego, lub
2. sprzedaży niedającej prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, oraz
3. określił MPK, których nie można jednoznacznie przyporządkować tylko do jednego rodzaju prowadzonej sprzedaży, tj. MPK, gdzie alokowane wydatki są związane zarówno ze sprzedażą uprawniającą jak i sprzedażą nieuprawniającą do odliczenia podatku VAT naliczonego.
   
   

Poprzez powiązanie danego zakupu (a tym samym kwoty podatku VAT naliczonego) z konkretnym MPK, Bank określa związek danego wydatku z konkretnym rodzajem prowadzonej sprzedaży tj.

1. sprzedaży uprawniającej do odliczenia VAT naliczonego,
2. sprzedaży nieuprawniającej do odliczenia podatku VAT naliczonego, bądź też
3. do obydwu rodzajów sprzedaży jednocześnie
   
   

W konsekwencji w odniesieniu do zakupów mających związek wyłącznie ze sprzedażą niedającą prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, Bank nie dokonuje odliczenia podatku VAT naliczonego w ogóle.W odniesieniu do zakupów mających związek wyłącznie ze sprzedażą dającą prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, Bank dokonuje odliczenia podatku VAT naliczonego zgodnie z zasadami ogólnymi.

W odniesieniu do pozostałych zakupów, tj. zakupów, których nie można jednoznacznie przyporządkować wyłącznie do jednego rodzaju sprzedaży, Bank będzie dokonywał odliczenia podatku VAT naliczonego z zastosowaniem proporcji, o której mowa w art. 90 i art. 91 ustawy o VAT (dalej też: „współczynnik VAT”).

Ponieważ, co do zasady, wszystkie wydatki Banku, poprzez ich powiązanie z odpowiednimi MPK, są alokowane do obszarów działalności, w związku z których funkcjonowaniem zostały one poniesione, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że tego typu alokacja może być wykorzystywana do określenia, czy dane zakupy były związane wyłącznie ze sprzedażą dającą prawo do odliczenia, czy wyłącznie ze sprzedażą nie dającą takiego prawa, czy też dane zakupy są związane zarówno ze sprzedażą dającą jak i nie dającą prawa do odliczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie :

Czy przedstawioną powyżej metodologię przyporządkowywania dokonywanych przez Bank zakupów (a tym samym kwot podatku VAT naliczonego) do:

• sprzedaży uprawniającej do odliczenia VAT naliczonego,
• sprzedaży nieuprawniajacej do odliczenia podatku VAT naliczonego, bądź też
• do obu tych rodzajów sprzedaży jednocześnie,

należy uznać za zgodną z regulacją art. 90 ust. 1 i ust. 2 Ustawy o VAT, a w konsekwencji, prawidłową z punktu widzenia ustalania prawa Banku do odliczenia podatku VAT naliczonego, wynikającego z dokonywanych zakupów...

Zdaniem Wnioskodawcy: przedstawioną powyżej metodologię przyporządkowywania dokonanych zakupów (a tym samym kwot podatku naliczonego) do:

• sprzedaży uprawiającej do odliczenia VAT naliczonego,
• sprzedaży nieuprawniajacej do odliczenia podatku VAT naliczonego, bądź też
• do obu tych rodzajów sprzedaży jednocześnie,

należy uznać za zgodną z regulacją art. 90 ust. 1 i ust. 2 Ustawy o VAT, a w konsekwencji prawidłową z punktu widzenia ustalania prawa Banku do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z dokonywanych zakupów.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o VAT (art. 86. ust. 1), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 90 Ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku VAT naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Natomiast, jeżeli nie jest możliwe takie wyodrębnienie, podatnik ustala kwotę podatku naliczonego w oparciu o tzw. współczynnik VAT.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy uznać, iż metodologia Banku polegająca na alokacji wydatków (podatku naliczonego) do konkretnego rodzaju sprzedaży (tj. czynności uprawniających do odliczenia podatku VAT naliczonego bądź też sprzedaży nieuprawniającej do takiego odliczenia), poprzez wykorzystanie w tym celu MPK wypełnia wymagania określone w art. 90 ust. 1 i 2 ustawy o VAT. Tym samym, przedstawiony powyżej sposób określania prawa Banku do odliczania podatku naliczonego w oparciu o alokację danego wydatku (podatku naliczonego) do konkretnego MPK, w związku funkcjonowaniem którego został on poniesiony, należy uznać za właściwe przyporządkowanie wydatku do danego rodzaju sprzedaży realizowanej przez Bank.

Poprawność prezentowanego stanowiska, potwierdzona została w orzecznictwie sądów administracyjnych. Dla przykładu, w wyroku z dnia 7 listopada 2008 r. (sygn. akt III SA/Wa 1443/08) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że:(..) w przypadku zakupów, co do których podatnik nie ma wątpliwości jakiej służą sprzedaży (opodatkowanej czy zwolnionej) wprost należy określić kwoty podatku podlegające odliczeniu i należy kierować się przy tym bezpośrednim związkiem danego zakupu z poszczególnym rodzajem sprzedaży z pominięciem aspektów wykraczających poza granice tego związku. Natomiast w przypadku zakupów związanych ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną jednocześnie należy stosować przepisy art. 90 ustawy o VAT odnoszące się do tego rodzaju zakupów (czyli przepis art. 90 ust. 2 — przypis Banku.)”.

Ponadto, na poprawność wskazanego powyżej podejścia wskazuje m.in. stanowisko wyrażone przez działającego w imieniu Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w udzielonej podatnikowi interpretacji indywidualnej z dnia 30 marca 2009 roku (IPPP2/443-80/09- 2/AZ). Również w interpretacji indywidualnej z dnia 8 grudnia 2010 roku wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPP2/443-822/10-2/MM) Minister Finansów wskazał na poprawność wskazanego powyżej podejścia. Ponadto, stanowisko zbieżne z zaprezentowanym przez Bank w niniejszym wniosku; zostało zaprezentowane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 9 lutego 2010 roku (IPPP1-443-1246/09-2/BS) oraz w interpretacjach indywidualnych wydanych przez ten sam organ z dnia 13 września 2011 r. (sygn. IPPP1/443-1327/l1-2/AW) oraz z dnia 4 listopada 2011 r. (sygn. IPPP1 /443-1 521/11-2/AW).

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy proponowana przez Bank metodologia rozliczania podatku VAT naliczonego polegająca na przyporządkowywaniu każdego wydatku (podatku naliczonego) do konkretnego rodzaju sprzedaży (tj. sprzedaży uprawniającej do odliczenia podatku VAT naliczonego, sprzedaży nieuprawniającej do takiego odliczenia bądź też sprzedaży mieszanej) poprzez powiązanie go z konkretnym MPK jest prawidłowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. Nr 177 poz. 1054 – dalej ustawa), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Wyrazem ścisłej zależności między uprawnionym odliczeniem podatku naliczonego, z wykonywaniem czynności opodatkowanych są regulacje zawarte w art. 90 ustawy o VAT, które w sposób techniczno - prawny uzupełniają generalną zasadę wyrażoną w wyżej cyt. art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Stosownie do postanowień art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W myśl, art. 90 ust. 2 ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie powyższych uregulowań należy stwierdzić, że podatnik w pierwszej kolejności winien ustalić, jaka część ponoszonych wydatków związana jest wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi i dokonywać w całości odliczenia podatku naliczonego, a jaka część jest związana z czynnościami zwolnionymi i w tej części nie dokonywać w ogóle odliczenia podatku naliczonego (tj. dokonać tzw. bezpośredniej alokacji podatku naliczonego). Dopiero w przypadku, gdy dla danych wydatków nie jest możliwe wyodrębnienie kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT, w celu prawidłowej realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego podatnik może zastosować metodę proporcjonalnego odliczenia podatku naliczonego, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca świadczy za wynagrodzeniem szereg usług finansowych na rzecz szerokiego spektrum klientów. Wśród wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności bankowych są czynności zwolnione z VAT jak również podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług . W celu świadczenia powyższych usług Wnioskodawca dokonuje zakupów towarów i usług.

W celu jak najlepszego odzwierciedlenia związku ponoszonych kosztów z poszczególnymi obszarami prowadzonej działalności, których one dotyczą Bank przyporządkowuje ponoszone wydatki w taki sposób, aby dany wydatek został alokowany do poszczególnej komórki organizacyjnej Banku. Bank dokonuje klasyfikacji wydatków przyporządkowując poszczególne jednostki / komórki organizacyjne do danego rodzaju sprzedaży (miejsca powstawania kosztów), z którą jest związany dany wydatek, tj. przyporządkowuje poszczególne jednostki / komórki organizacyjne do:

1. sprzedaży dającej prawo do odliczenia podatku naliczonego lub
2. sprzedaży niedającej prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz
3. sprzedaży uprawniającej jak i sprzedaży niedającej prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego.
   
   

W oparciu o tak określone przyporządkowanie, Bank dokonuje odliczenia podatku VAT naliczonego. W odniesieniu do zakupów mających związek wyłącznie ze sprzedażą uprawniającą do odliczenia podatku VAT naliczonego, Bank dokonuje odliczenia tego podatku w całości. W odniesieniu do zakupów związanych jedynie ze sprzedażą niedającą prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, Bank nie odlicza podatku VAT naliczonego w ogóle. W odniesieniu do pozostałych zakupów, tj. zakupów, których nie można jednoznacznie przyporządkować wyłącznie do jednego rodzaju sprzedaży, Bank stosuje przepisy art. 90 ustawy o VAT, dotyczące odliczania podatku VAT naliczonego w oparciu o tzw. współczynnik struktury sprzedaży.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, iż Wnioskodawca postępuje poprawnie alokując dany wydatek (podatek naliczony) do konkretnego rodzaju sprzedaży (tj. sprzedaży uprawniającej do odliczenia podatku VAT naliczonego, sprzedaży nieuprawniającej do takiego odliczenia bądź też sprzedaży mieszanej), poprzez powiązanie wydatku z funkcjonowaniem konkretnej jednostki / komórki organizacyjnej Banku (miejsca powstawania kosztów).

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy, że przedstawiony we wniosku sposób przyporządkowywania dokonanych zakupów (a tym samym kwot podatku naliczonego) do konkretnego rodzaju sprzedaży, jest zgodny z regulacją art. 90 ust. 1 i 2 ustawy o VAT i w konsekwencji poprawny z punktu widzenia ustalenia prawa Banku do odliczenia podatku VAT naliczonego, wynikającego z dokonanych zakupów, należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ podatkowy pragnie jednakże dodać, iż to wyłącznie Wnioskodawca znający specyfikę swojej działalności jest w stanie dokonać oceny prawidłowości alokacji zakupów i podatku VAT naliczonego do poszczególnych miejsc powstawania kosztów „MPK”, zatem prawidłowość przedstawionego sposobu tej alokacji zakupów i podatku nie może być przedmiotem oceny tut. Organu. Jest to bowiem sytuacja, która ze swej strony wymaga przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego, przeanalizowania dokumentacji podatnika. Z uwagi na powyższe nie może zatem ona być przedmiotem interpretacji indywidualnej wydawanej w trybie określonym w rozdziale 1a Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.