Stosownie do zapisów art. 14a 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926 ze zm.) Urząd Skarbowy w Zakopanem udziela odpowiedzi na złożone przez Spółkę zapytania.

Zgodnie z obowiązującymi w 1995 r. przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 1995 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także aktualizacji wyceny środków trwałych (Dz.U. z 1995 r. Nr 7, poz.34 ze zm.) podatnicy mieli dokonać aktualizacji wyceny środków trwałych według ich stanu na 01.01.1995 r. Przyrost kwoty odpisów amortyzacyjnych ustalony jako różnica między amortyzacją obliczoną od wartości środków trwałych na 01.01.1995 r. po aktualizacji, a kwotą odpisów amortyzacyjnych od tych środków za 1994 r. rozliczony winien być zgodnie z przepisami par. 10 ust. 2 cyt. rozporządzenia w latach 1996 - 1997, natomiast skutki aktualizacji przyrostu odpisów amortyzacyjnych za 1996 i 1997 r. mogły być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w kolejnych latach dokonania odpisów amortyzacyjnych od 1998 r. Począwszy od tego roku kosztem uzyskania przychodów był pełny odpis amortyzacyjny obliczony od zaktualizowanej na dzień 1 stycznia 1995 r. wartości początkowej środków trwałych przy zastosowaniu obowiązujących stawek amortyzacyjnych.

W świetle przepisów art. 9 ust. 1 i art. 15 ust. 5 i 6 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) - do końca 1999 r. tekst jednolity w (Dz.U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482) podatnik powinien prowadzić ewidencję rachunkową, zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób zapewniający ustalenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i należnego podatku, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a - 16m z uwzględnieniem art. 16 do końca 1999 r. Zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz.U. Nr 6, poz.35 ze zm.) tzn. stosować zasady metody i stawki amortyzacyjne określone tymi przepisami.

Jeżeli więc Spółka posiada taką ewidencję jak wyżej i potrafi udokumentować, że dla celów księgowo - bilansowych dokonała już amortyzacji w pełnej wysokości, a podatkowo nie, to ma prawo według obowiązujących wcześniej zasad i stawek ustalać amortyzację dla celów podatkowych statystycznie i wysokość tej amortyzacji uwzględniać w kosztach uzyskania przychodów, aż do czasu zrównania sumy odpisów amortyzacyjnych z wartością początkową.

Niezgodny natomiast z przepisami wyżej powołanymi jest sposób w jaki Spółka dokonała korekty odpisów amortyzacyjnych niektórych środków trwałych o część amortyzacji "zawieszonej" tzn. podwyższała stawki amortyzacyjne ponad obowiązujące. Taki sposób korekty odpisów amortyzacyjnych powoduje, że odpisów tych na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) nie będzie można uznać za koszty uzyskania przychodów.