POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia I997 r.- Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), Naczelnik Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 08.02.2005 r., który wpłynął w dniu 11.02.2005 r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wydatkowanej na prace remontowe bocznicy kolejowej, do której Sp. z o.o. nie posiada tytułu prawnego, jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11.02.2005 r. do Naczelnika Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Pismem z dnia 24.02.2005 r. organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Braki formalne wniosku zostały uzupełnione w dniu 01. 03.2005 r.Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Ze stanu faktycznego przedstawionego w pisemnym zapytaniu wynika, iż Sp. z o.o. zajmuje się skupem, przerobem i sprzedażą złomu. Złom dostarczany jest do odbiorców głównie wagonami kolejowymi. Obsługą wagonów, czyli podstawianiem, tarowaniem, ważeniem zajmuje się usługowo firma zewnętrzna mająca tytuł prawny do bocznicy kolejowej. Spółka obciążana jest kwotą wynikającą z przemnożenia kosztu obsługi jednego wagonu, zgodnie z umową, i ilości wagonów. Usługodawca zwrócił się do Spółki z wnioskiem o dofinansowanie nieplanowanych i zakrojonych na szeroką skalę prac remontowych bocznicy kolejowej. Dodatkowym wydatkiem były koszty poniesione dla uzyskania certyfikatu bezpieczeństwa bocznicy. Sp. z o.o. ma największy udział w eksploatacji wynoszący 96 % obsługiwanych wagonów. Zarząd Spółki wyraził zgodę na udzielenie dofinansowania w wysokości 90 tys. zł. Zgodnie z umową Usługodawca w zamian za partycypację w kosztach remontu bocznicy zobowiązał się do zamrożenia na obecnym poziomie ceny obsługi jednego wagonu na okres do końca 2006 r. Spółka została obciążona kwotą netto 90 tys. zł na podstawie otrzymanej faktury datowanej 15.10.2004 r. Faktura została zapłacona przelewem z dnia 02.11.2004 r.

Spółka zwraca się z zapytaniem czy kwota wydatkowana na prace remontowe bocznicy kolejowej, do której Sp. z o.o. nie posiada tytułu prawnego, może zostać zakwalifikowana jako częściowa przedpłata tytułem przyszłych usług i zaliczona do rozliczeń międzyokresowych kosztów, a miesięczne odpisy stanowią koszty uzyskania przychodów w danym okresie.Zdaniem Spółki poniesiony wydatek należy potraktować jako rozliczenia międzyokresowe kosztów za okres od daty otrzymania faktury za udział w pracach remontowych bocznicy do końca 2006 r. i stosownie do upływu czasu wprowadzać w koszty podatkowe miesięczne kwoty odpisów. Poniesiony wydatek bez wątpienia służy przychodom i nie mieści się w katalogu kosztów wymienionych w art.16 ust.1. Rozbicie kosztów remontowych na okres zamrożenia ceny obsługi jednego wagonu, daje kwotę 3.333,33 zł miesięcznie (90 tys. zł na 27 miesięcy). Średnio w ostatnich 12 miesiącach Spółka obciążana była przez usługodawcę kwotą netto ok. 28,9 tys. zł za miesiąc, czyli rata rozliczeń międzyokresowych stanowi 11,5 % kosztów miesięcznych. Równoważy to ewentualny wzrost cen usług w ponad dwuletniej perspektywie. Sp. z o.o. zapłaci więc "z góry" część kwoty za usługi, które będą wykonane w przyszłości. Zdaniem Spółki umowa jest korzystna dla przedsiębiorstwa również i z tego powodu, że daje stabilizację finansową na przyszłe okresy w temacie bardzo istotnym i newralgicznym dla jednostki, czyli w kosztach obsługi wagonów przy zakupie i sprzedaży złomu.

W przedstawionym stanie faktycznym tut. organ podatkowy stwierdza, że stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1 cytowanej ustawy. Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 tej ustawy. Za środki trwałe podlegające amortyzacji, uznaje się stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: - nieruchomości (grunty, budowle i budynki, w tym także lokale będące odrębną własnością),- maszyny, urządzenia i środki transportu, - inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż jeden rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponadto art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:1)przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych",2)budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,3)składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający - zwane także środkami trwałymi. W świetle powyższych przepisów, wydatków poniesionych przez Spółkę nie można zakwalifikować jako wydatków na nabycie środków trwałych podlegających amortyzacji ze względu na niespełnienie przez Spółkę ustawowego warunku własności lub współwłasności remontowanej bocznicy kolejowej. Jak wynika z pisemnego wniosku Sp. z o.o. bocznica kolejowa, stanowi własność innej Spółki i jest w jej użytkowaniu. Wydatki te nie mogą być także uznane za inwestycje w obcym środku trwałym zgodnie z brzmieniem art. 16a ust. 2 pkt 1 ww ustawy. Inwestycjami w obcych środkach trwałych są bowiem wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie wykorzystywanych przez niego składników majątku w działalności gospodarczej (np. umowa najmu, dzierżawy, leasingu) a nie stanowiących jego własności składników majątku.