POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r, Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 17.01.2005r (data wpływu do tut. urzędu), uzupełnionego pismem z dnia 02.02.2005, żądającego udzielenia pisemnej interpretacji przepisów art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r (Dz. U. Nr 54, poz. 535)Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy podane we wniosku jest:nieprawidłowe w części dotyczącej stanowiska, że Spółka ma prawo do odliczania podatku od towarów i usług co do pojazdów samochodowych, w odniesieniu do których Spółka wykazała za pomocą dowodów rejestracyjnych, że ładowność tych pojazdów samochodowych jest wyższa niż określona wzorem zawartym w art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług z dn. 11 marca 2004r (Dz. U. Nr 54, poz. 535).W pozostałej części stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Podany we wniosku stan faktyczny jest następujący:

Własnością Spółki są pojazdy samochodowe, które nie posiadają homologacji, są to zgodnie z prawem o ruchu drogowym niewątpliwie samochody ciężarowe. Samochodami ciężarowymi zgodnie z art. 2 pkt 42 ustawy - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. 2003 Nr 58, poz. 515) są: "pojazdy samochodowe przeznaczone konstrukcyjnie do przewozu ładunków oraz samochody ciężarowo-osobowe przeznaczone konstrukcyjnie do przewozu ładunków i osób w liczbie od 4 do 9 łącznie z kierowcą.". Pojazdy samochodowe będące własnością Spółki mają wpisane w dowodach rejestracyjnych, że są samochodami ciężarowymi. Część tych pojazdów w dowodach rejestracyjnych ma adnotację "samochód specjalny".
Wszystkie wyżej wymienione rodzaje pojazdów samochodowych ciężarowych oraz pojazdy specjalne zostały kupione w latach kiedy posiadanie odpisu świadectwa homologacji nie było wymagane, albo też kupowane na rynku wtórnym i poprzedni właściciel pojazdu nie przekazał Spółce odpisu wyciągu ze świadectwa homologacji.
Stanowisko Wnioskodawcy co do oceny tego stanu faktycznego:
Spółka uważa, że istnieje prawo do odliczania podatku VAT od kosztów zakupu paliwa co do:
1. pojazdów samochodowych specjalnych,
2. pojazdów samochodowych ciężarowych, co do których Spółka nie posiada wyciągów ze świadectwa homologacji ani decyzji zwalniającej z obowiązku posiadania świadectwa homologacji, ale wykazała na przykładzie homologacji dla danego typu pojazdów samochodowych ciężarowych, że ładowność tego ciężarowego pojazdu samochodowego jest wyższa niż określona wzorem na ładowność,
3. pojazdów samochodowych ciężarowych, co do których Spółka wykazała za pomocą dowodów rejestracyjnych albo innych dokumentów, że ładowność tego ciężarowego pojazdu samochodowego jest wyższa niż określona wzorem ładowność.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym i prawnym:
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, co do zasady podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Zgodnie z regulacjami zawartymi w art. 88 ust. 1 pkt 3 Ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się między innymi do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanego do napędu samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona wg wzoru o jakim mowa w art. 86 ust. 3 w/w ustawy; tj.
DŁ = 357 kg + n x 68 kg,
gdzie:
DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,
n - oznacza liczbę miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy
Dopuszczalna ładowność pojazdów oraz ilość miejsc zgodnie z art 86 ust 5 w/w ustawy określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym.
Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc uznaje się za samochody osobowe.
W ustawie z dnia 20 czerwca 1997r prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003r, nr 58, poz. 515) w art. 2 pkt 56 określono, iż przez dopuszczalną ładowność pojazdu rozumie się największą masę ładunku i osób jaką może przewozić pojazd, którą stanowi różnica dopuszczalnej masy całkowitej i masy własnej pojazdu. Biorąc pod uwagę powyższe Spółka ma prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego przy zakupie paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu przeznaczonych do napędu pojazdów, których wyciąg ze świadectwa homologacji zawiera dane o dopuszczalnej masie całkowitej oraz masie własnej pojazdu, a wyliczona na tej podstawie dopuszczalna ładowność jest wyższa niż wyliczona według wzoru podanego w art. 86 ust. 3 w/w ustawy. W świetle treści w/w przepisu brak jest podstaw do określenia informacji wymaganych tym przepisem na podstawie dowodów rejestracyjnych.
Obowiązek uzyskania świadectwa homologacji pojazdów oraz możliwość zwolnienia z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji zgodnie z art. 55 ustawy z dnia 1 lutego 1983r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 6, poz. 35) wprowadzono dnia 1 stycznia 1984r. Pierwsze świadectwa homologacji typu zostały wydane przez Ministra Komunikacji z datą 31 stycznia 1984r. Zarówno w okresie wcześniejszym jak i obecnie świadectwa te wydaje minister właściwy ds. transportu na podstawie wyników badań homologacyjnych. Przed rokiem 1984 obowiązywało zaświadczenie z badania technicznego stwierdzające, że pojazd odpowiada warunkom technicznym lub wyciąg z zaświadczenia dopuszczalności typu, które było ówczesnym odpowiednikiem dzisiejszego świadectwa homologacji.
Z obowiązujących przepisów prawa nie wynika, aby sam brak u podatnika świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji skutkował uznaniem jego pojazdu za samochód osobowy. Istotne jest bowiem, aby z homologacji wydanej dla danego typu samochodu wynikało uprawnienie, którego podatnik dowodzi, tj. że ładowność tego samochodu jest równa lub wyższa niż określona wzorem zawartym w art. 86 ust. 3 cytowanej ustawy z dn. 11 marca 2004r, lub że jest to pojazd specjalny.

Świadectwa homologacji przechowywane są w Ministerstwie Infrastruktury oraz przez podmiot, dla którego zostały wydane (producenta lub importera). Istnieje zatem możliwość uzyskania informacji i sprawdzenia, czy posiadany przez podatnika pojazd ma dopuszczalną ładowność niższą bądź wyższą niż dopuszczalna ładowność obliczona według wzoru zawartego w art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, czyli w konsekwencji podatnik ma możliwość ustalenia, czy przysługuje mu prawo do odliczania kwoty podatku naliczonego przy nabyciu paliwa wykorzystywanego do jego napędu. W przypadku pojazdów samochodowych nabytych przed 1984r dane te określa się na podstawie wyciągu z zaświadczenia dopuszczalności typu.
Ponadto w sytuacji, gdy mamy do czynienia z pojazdem samochodowym bezwzględnie z istoty swojej ciężarowym (np. powyżej 3,5 tony ładowności) lub specjalnego przeznaczenia, tzn. jeżeli z konstrukcji wynika, że pojazd przeznaczony jest wyłącznie do przewozu towarów lub jest pojazdem specjalnego przeznaczenia, stosuje się ogólne zasady odliczeń podatku naliczonego.

Jednocześnie Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego stwierdza iż w świetle art. 86 ust. 3 w/w ustawy brak jest podstaw do określenia informacji wymaganych tym przepisem na podstawie dowodów rejestracyjnych.

Pouczenie

1.Udzielana interpretacja dotyczy stanu faktu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.
2.Interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.
3.Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, wniesione za pośrednictwem organu wydającego postanowienie w terminie 7 dni licząc od daty jego doręczenia (art. 236 § 2 pkt. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r - Ordynacja podatkowa )
4.Stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 86, poz. 960 z późniejszymi zmianami) zażalenie podlega opłacie skarbowej w kwocie 5 zł oraz 50 groszy od załącznika do odwołania uiszczonej w formie naklejenia znaków opłaty skarbowej na zażaleniu.