DECYZJA

Na podstawie art. 14b §5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005r. Dz. U. nr 8, poz. 60) oraz art. 22 ust. 1 i art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. b ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity z 2000r. Dz. U. nr 14, poz. 176 ze zm.) po rozpatrzeniu zażalenia Pani na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Pruszkowie z dnia 17.03.2005r. nr 1421/AD/413-6/GJ/05 w sprawie udzielenia pisemnej informacji co do zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

orzeka

odmówić zmiany lub uchylenia postanowienia pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 31.01.2005r. wystąpiła Pani o wyjaśnienie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków (wynikających z umowy leasingowej z dnia 03.06.2002r.) poniesionych przez Panią na rzecz leasingodawcy już po utracie przedmiotu leasingu.

Postanowieniem z dnia 17.03.2005r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pruszkowie uznał stanowisko Pani za nieprawidłowe.

W uzasadnieniu przedstawiającym stan prawny zajętego stanowiska Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pruszkowie powołał przepis art. 22 ust.1ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisy art. 709¹ – 709¹⁸ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

W myśl powołanych przepisów kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Znaczenie decydujące ma przy tym fakt istnienia bezpośredniego związku między poniesionym wydatkiem a uzyskanym przychodem. Zdaniem organu pierwszej instancji ponoszenie przez podatnika wydatków z tytułu umowy leasingu pozostaje w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z uzyskiwanymi i spodziewanymi przychodami dokąd podatnik ma możliwość korzystania z przedmiotu leasingu. Utrata przedmiotu leasingu pozbawia podatnika możliwości korzystania z przedmiotu leasingu i uzyskiwania z tego tytułu przychodów. Zatem wydatki poniesione już po utracie przedmiotu leasingu nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto z powołanych w postanowieniu przepisów kodeksu cywilnego wynika jednoznacznie, że niebezpieczeństwo utraty lub uszkodzenia rzeczy stanowiącej przedmiot leasingu ponosi leasingobiorca („korzystający”), co zostało zapisane również w podpisanej przez Panią umowie leasingu operacyjnego z dnia 03.06.2002r. - pkt 33 warunków umowy leasingu operacyjnego.

Powyższe postanowienie uznała Pani za krzywdzące i dnia 22.03 2005r. wniosła zażalenie, twierdząc w uzasadnieniu, że wszelkie opłaty wynikające z umowy leasingu stanowią koszt uzyskania przychodów, ponieważ zawarta umowa w całości służyła prowadzonej działalności.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpoznaniu zarzutów zażalenia zauważa, co następuje:

Dnia 03.06.2002 r. podpisała Pani umowę leasingu operacyjnego. Z pkt 33 warunków umowy leasingu operacyjnego, będących integralną częścią podpisanej umowy leasingu wynika, że w przypadku utraty przez leasingobiorcę przedmiotu leasingu następuje wcześniejsze rozwiązanie umowy leasingu a leasingobiorca zobowiązany jest jednorazowo zapłacić opłatę z tytułu utraty sprzętu obliczaną jako sumę nieuiszczonych czynszów przewidzianych w umowie leasingu oraz depozytu gwarancyjnego.

Taki zapis oznacza, że kwoty zapłacone przez leasingobiorcę po utracie przedmiotu leasingu mają charakter odszkodowawczy.

Czynsz płacony w ramach umowy leasingu operacyjnego, związany jest z używaniem przez leasingobiorcę przedmiotu leasingu. W przypadku utraty przedmiotu leasingu, leasingobiorca pozbawiony jest możliwości korzystania z przedmiotu leasingu, a zatem brak jest podstaw do uznania dokonanych na rzecz leasingodawcy wpłat za wydatki, które pozwolą osiągnąć określony przychód z działalności gospodarczej.

Z zapytania wynika, że wydatki, związane z pojazdem będącym przedmiotem leasingu, poniesione przez Panią już po jego utracie miały charakter odszkodowawczy, a jako takie w myśl przepisu art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Przedstawione stanowisko, oparte na przytoczonych przepisach prawa podatkowego, potwierdza dotychczasowa jednolita linia orzecznictwa sądu.