INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 sierpnia 2009r. (data wpływu 12 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyliczenia obrotu z tytułu zakładów wzajemnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka organizuje i prowadzi zakłady wzajemne A, B oraz C. Zakłady są przyjmowane w punktach przyjmowania zakładów zgodnie z zezwoleniami wydanymi przez Ministra Finansów. Udział uczestnika w ww. zakładach polega na wytypowaniu wyników zdarzeń znajdujących się w ofercie zakładów i wpłaceniu odpowiedniej stawki. Po dokonaniu tych czynności uczestnik zakładów otrzymuje potwierdzenie, stanowiące dowód zawarcia zakładu, a tym samym wyraża zgodę na uczestnictwo w zakładach.

Przychodem Spółki jest wysokość kwot uzyskanych za zawarcie zakładów pomniejszona o podatek od gier oraz wielkość wygranych, które zgodnie z regulaminem są wypłacane grającym w określonym terminie.

Ustawa o VAT nie rozstrzyga w sposób wyraźny jak w świetle prawa ustalany jest obrót z tytułu świadczonych w takim przypadku usług. Na wysokość kwot, które Spółka może zatrzymać dla siebie z tytułu wpłaconych przez graczy stawek bezpośrednio wpływa obowiązek odprowadzenia podatku od gier oraz wypłaty wygranych. Wielkość obrotu ma wpływ na ustalenie proporcji mającej zastosowanie w odliczaniu częściowym, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT. Z uwagi na to, że wyliczenie wskaźnika następuje przy uwzględnieniu udziału obrotu ze sprzedaży opodatkowanej w obrocie ogółem (gdzie uwzględniana jest sprzedaż zwolniona) istotnym postaje ustalenie jak obliczyć obrót ze sprzedaży usług, w którym wielkość rocznego obrotu jest pomniejszana o wypłacone nabywcom usług wygrane.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy do wyliczenia obrotu z tytułu działalności dotyczącej prowadzenia zakładów wzajemnych kwoty uiszczone przez nabywców (wpłacone stawki przy zawieraniu zakładów) pomniejsza się o kwoty pobranego podatku od gier oraz kwoty wypłaconych wygranych, przy czym: - w przypadku zakładów bukmacherskich o kwoty faktycznie wypłaconych wygranych, wyliczonych wg ustalonych kursów, a w przypadku totalizatorów o kwoty przeznaczone na wypłatę wygranych tzw. pulę, którą dzieli się między graczy w zależności od stopnia wygranej...

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki, w świetle art. 29 ustawy o VAT podstawą opodatkowania podatkiem VAT jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę VAT od tej sprzedaży. Jest to zatem wartość netto towaru, tzn. bez podatku VAT. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. W przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę należnego podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze. Obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur. Z treści art. 90 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 roku wynika, że podstawa opodatkowania jest stosownie obniżana w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy.

Ustawa krajowa nie rozstrzyga w sposób wyraźny kwestii obliczenia obrotu przy działalności opisanej wyżej. Należy podkreślić, że kwota należna od klientów zawierających zakłady wzajemne jest zmniejszana wobec

1. pobieranego podatku od gier, którego nie wyłączenie z podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług prowadziłoby do podwójnego opodatkowania,
2. dokonywanych wypłat wygranych dla klientów.
   
   

Korekty te następują automatycznie, bez dokumentowania ich fakturami korygującymi, a w oparciu o wygrane kupony. Należność od klienta jest pomniejszana o wszelkiego rodzaju obniżki dokonywane po zapłacie za usługę. Takie stanowisko wynika z orzecznictwa ETS.

W kwestii związanej z ustalaniem podstawy opodatkowania przy usługach świadczonych przy użyciu automatów do gry dających możliwość uzyskania wygranej Trybunał wypowiedział się z orzeczeniu w sprawie C-38/93 pomiędzy Hi, Glawe Spiel - und Unterhaltungsgerate Ausfsettungsgesellschaft mbH KG a Finanzamt Hamburg — Barbek Uhlenhorst (Niemcy), w którym uznał, że postawę opodatkowania w przypadku świadczenia usług w rozumieniu artykułu 11(A) (1) (a) VI Dyrektywy stanowi zapłata faktycznie otrzymana w zamian za wyświadczoną usługę. W przypadku automatów do gry dających możliwość uzyskania wygranej, które zgodnie z bezwzględnie obowiązującymi przepisami ustawowymi wypłacają wygrane jako określony procent od wrzuconej stawki, zapłatę faktycznie otrzymaną przez usługodawcę w zamian za udostępnienie automatów stanowi wyłącznie część stawki, którą może zatrzymać dla siebie.

Przepis ten należy zatem interpretować w taki sposób, aby podstawa opodatkowania czynności związanych z takimi automatami nie obejmowała określonej w regulaminie części całkowitej stawki odpowiadającej wygranej wypłaconej graczom. Wskazane orzeczenie znajduje w pełni uzasadnienie dla należności uzyskiwanych w związku z zawarciem zakładów, które należy pomniejszyć o wypłacone wygrane. Tak ustaloną wartość usług zwolnionych należy uwzględnić przy wyliczeniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe Spółka prezentuje stanowisko, że obrót z tytułu czynności polegającej na przyjmowaniu zakładów wzajemnych stanowi kwota wpłacona przez nabywców usług pomniejszona o wygrane.

W dniu 30 października 2009 r. wydana została interpretacja indywidualna nr IPPP2/443-888/09-2/MS, w której stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku uznane zostało za nieprawidłowe. W uzasadnieniu stwierdzono, że podstawą opodatkowania działalności w zakresie prowadzenia zakładów wzajemnych, jest kwota należna od uczestników gier, a nie wpłacone stawki przy zawieraniu zakładów pomniejszone o kwoty faktycznie wypłaconych wygranych (zakłady bukmacherskie) - bądź też pomniejszone o kwoty przeznaczone na wypłatę wygranych (totalizator). Taki też obrót winien być uwzględniony przy wyliczaniu proporcji służącej do wyliczenia kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Pismem z dnia 13 listopada 2009 r. (data wpływu 20 listopada 2009 r.) Strona wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z wydania interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w piśmie 14 grudnia 2009 r. pismem znak IPPP2/443-888/09-4/MS Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie stwierdził podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W dniu 5 stycznia 2010 r. (data wpływu 8 stycznia 2010 r.). Spółka wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem tut. Organu, skargę na interpretację indywidualną z dnia 30 października 2009 r. znak IPPP2/443-888/09-2/MS.

WSA w Warszawie w wyroku z dnia 5 listopada 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 258/10 oddalił skargę Spółki i stwierdził, iż skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Od powyższego wyroku Strona Skarżąca wniosła skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 14 grudnia 2011 r. sygn. akt I FSK 465/11 uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpatrzenia. NSA orzekł, że Sąd pierwszej instancji nie odniósł się do kwestii możliwości obniżenia podstawy opodatkowania o podatek od gier, mimo że we wniosku, jak i w skardze Strona kwestię tę podnosiła, zajmując własne stanowisko w tym zakresie.

W dniu 13 sierpnia 2012 r. do tut. Organu wpłynął prawomocny wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 maja 2012 r. sygn. III SA/Wa 1046/12 uchylający ww. interpretację, w którym Sąd poparł stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażonego w ww. wyroku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 maja 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 1046/12 i Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 grudnia 2011 r. sygn. akt I FSK 465/11 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie wyliczenia obrotu z tytułu zakładów wzajemnych uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy o VAT. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Treść art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT wskazuje, iż podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami powierniczymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze - kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku.

Odpowiednikiem art. 29 ustawy w prawie wspólnotowym pozostają: art. 11(A) (1) (a) Szóstej Dyrektywy rady (77/388/EWG) z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. UE L 77.145.1 ze zm.) oraz odpowiednio art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. 06.347.1), zwany dalej Dyrektywą 112. Powołany wyżej przepis Dyrektywy 112 stanowi, że podstawę opodatkowania, co do zasady, stanowi wszystko, co stanowi wartość otrzymanego wynagrodzenia rozumianego jako zapłata, które dostawca lub świadczący usługi otrzymuje lub powinien otrzymać od nabywcy, klienta lub osoby trzeciej, z tytułu takich dostaw, łącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takich dostaw. Przyjąć zatem należy, iż w przypadku transakcji dokonywanych przez podatnika podstawą opodatkowania będzie zatem zapłata – wynagrodzenie ustalone przez strony transakcji.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych, wartość wygranej w grach i zakładach wzajemnych, o których mowa w art. 2, nie może być niższa od ceny losu lub innego dowodu udziału w grze albo kwoty wpłaconej stawki. Ogólna wartość wygranych w grze liczbowej, totalizatorze i grze bingo pieniężne nie może być niższa niż 50 % kwoty wpłaconych stawek, a w loterii pieniężnej, loterii fantowej, grze telebingo oraz grze bingo fantowe nie może być niższa niż 30 % łącznej ceny przeznaczonych do sprzedaży losów lub innych dowodów udziału w grze.

Natomiast zgodnie z art. 18 ust. 1 i 2 powołanej ustawy, w kasynach gry prowadzi się, na koszt podmiotu urządzającego grę, rejestrację gości. Rejestracja, o której mowa w ust. 1, jest warunkiem wstępu do kasyna gry i polega na zapisywaniu, gromadzeniu i każdorazowym sprawdzaniu danych osobowych wchodzących do kasyna:

1. imienia i nazwiska;
2. daty i miejsca urodzenia;
3. numeru, serii i cech dokumentów potwierdzających tożsamość.
   
   

W powyższym przepisie określone zostały minimalne wartości wygranych, co oznacza że wartość wygranych nie może być niższa niż określona w tych przepisach.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca organizuje i prowadzi zakłady wzajemne A, B oraz C. Zakłady są przyjmowane w punktach przyjmowania zakładów zgodnie z zezwoleniami wydanymi przez Ministra Finansów. Udział uczestnika w ww. zakładach polega na wytypowaniu wyników zdarzeń znajdujących się w ofercie zakładów i wpłaceniu odpowiedniej stawki. Po dokonaniu tych czynności uczestnik zakładów otrzymuje potwierdzenie, stanowiące dowód zawarcia zakładu, a tym samym wyraża zgodę na uczestnictwo w zakładach.

Przychodem Spółki jest wysokość kwot uzyskanych za zawarcie zakładów pomniejszona o podatek od gier oraz wielkość wygranych, - które zgodnie z regulaminem są wypłacane grającym w określonym terminie. Na wysokość kwot, które Spółka może zatrzymać dla siebie z tytułu wpłaconych przez graczy stawek bezpośrednio wpływa obowiązek odprowadzenia podatku od gier oraz wypłaty wygranych. Wielkość obrotu ma wpływ na ustalenie proporcji mającej zastosowanie w odliczaniu częściowym, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT. Z uwagi na to, że wyliczenie wskaźnika następuje przy uwzględnieniu udziału obrotu ze sprzedaży opodatkowanej w obrocie ogółem (gdzie uwzględniana jest sprzedaż zwolniona) istotnym postaje ustalenie jak obliczyć obrót ze sprzedaży usług, w którym wielkość rocznego obrotu jest pomniejszana o wypłacone nabywcom usług wygrane.

Analizując przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny należy wskazać, iż wyżej przywołane przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, a także przepisy wspólnotowe nie określają jednoznacznie podstawy opodatkowania przy usługach w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier na automatach i gier na automatach o niskich wygranych.

Kwestia ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku usług w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier na automatach i gier na automatach o niskich wygranych, została przedstawiona w orzeczeniu w sprawie C-38/93 pomiędzy Hi. Glawe Spiel - und Unterhaltungsgerate Ausfsettungsgesellschaft mbHco St KG a Finanzamt Hamburg - Barbek- Uhlenhorst (Niemcy), w którym uznał, że postawę opodatkowania w przypadku świadczenia usług w rozumieniu artykułu 11(A) (1) (a) VI Dyrektywy stanowi zapłata faktycznie otrzymana w zamian za wyświadczoną usługę. W przypadku automatów do gry dających możliwość uzyskania wygranej, które zgodnie z bezwzględnie obowiązującymi przepisami ustawowymi wypłacają wygrane, zapłata faktycznie otrzymana przez usługodawcę w zamian za udostępnienie automatów stanowi wyłącznie część stawki, którą może zatrzymać dla siebie. Przepis ten należy zatem interpretować w taki sposób, aby podstawa opodatkowania czynności związanych z takimi automatami nie obejmowała określonej w regulaminie części całkowitej stawki odpowiadającej wygranej wypłaconej graczom.

Ustalenie wynagrodzenia sprowadza się zatem do tego, co Wnioskodawca otrzymuje z tytułu transakcji zawieranych w związku z wykonywaniem działalności związanej z zakładami wzajemnymi, to znaczy co jest faktycznym wynagrodzeniem za świadczenie przedmiotowych usług.

Ze stanu faktycznego wynika, iż Spółka organizuje dwa rodzaje zakładów, które prowadzi na podstawie zezwolenia wydanego przez Ministra Finansów oraz na podstawie regulaminów, które muszą uwzględniać przepisy ustawy o grach hazardowych i które również są zatwierdzane przez Ministra Finansów. W przypadku gdy dojdzie do prawidłowego wytypowania wyniku przez gracza, Spółka jest zobowiązana wobec niego do wypłaty wygranej. Wartość wygranej ma swoje umocowanie w ustawie, zaś sposób wyliczenia wygranej w zatwierdzonym przez Ministra Finansów regulaminie.

Drugim z organizowanych zakładów jest totalizator, który jest grą pulową, co oznacza, że Spółka jest zobowiązana na podstawie zapisów ustawy o grach hazardowych oraz regulaminu przeznaczyć na wygrane określony procent wpłaconych stawek. Ta pula jest zobowiązaniem wobec graczy, bez identyfikacji konkretnego gracza, bowiem jest to kwota przeznaczona na wygrane. W dniu rozstrzygnięcia zakładów kwota puli jest dzielona na wygrane kupony w zależności od stopnia wygranej oraz ilości wygranych kuponów w poszczególnych stopniach wygranych. Wówczas Wnioskodawca jest w stanie określić konkretną kwotę wygranej dla konkretnego wygranego kuponu czyli konkretnego klienta. Jeśli zdarzyłoby się, że nie padły wygrane dla któregoś ze stopni wygranych Spółka jest zobowiązana mocą regulaminu do przeniesienia kwoty przypadającej na dany stopień wygranych na niższy stopień wygranych lub na organizowane w najbliższej kolejności zakłady w formie tzw. kumulacji. W żadnym przypadku nie może zatrzymać puli dla siebie, przeznaczyć na inny cel, swobodnie dysponować nią, co wynika wprost z przepisów ustawy i regulaminu. Ponadto Spółka ma obowiązek zapewnienia określonej minimalnej kwoty puli wygranych i stopnia co oznacza, że w przypadkach gdy kwota puli na wygrane i stopnia jest mniejsza od minimalnej kwoty, organizator ma obowiązek zapewnienia brakującej kwoty z własnych środków (z puli przeznaczonej dla organizatora).

Mając na uwadze powyższe w ocenie tut. Organu, za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, iż obrót z tytułu działalności dotyczącej prowadzenia zakładów wzajemnych stanowią kwoty uiszczone przez nabywców (wpłacone stawki przy zawieraniu zakładów) pomniejszone o kwoty pobranego podatku od gier oraz kwoty wypłaconych wygranych:

• zypadku zakładów bukmacherskich o kwoty faktycznie wypłaconych wygranych, wyliczonych wg ustalonych kursów, a
• w przypadku totalizatorów o kwoty przeznaczone na wypłatę wygranych tzw. pulę, którą dzieli się między graczy w zależności od stopnia wygranej.
  
  

Taki też obrót winien być uwzględniony przy wyliczaniu proporcji służącej do wyliczenia kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu odgrywa art. 29 ust. 1 w związku z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Zgodnie z tymi przepisami podstawą opodatkowania jest obrót. Podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami powierniczymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze - kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku.

W ocenie tut. Organu podatkowego, biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny, Wnioskodawca świadczy usługi pośrednictwa w zakresie zawierania zakładów wzajemnych (zgodnie z terminologią ustawową - usługi o podobnym charakterze). Zatem podstawę opodatkowania stanowią kwoty uiszczone przez nabywców (wpłacone stawki przy zawieraniu zakładów) pomniejszone o kwoty pobranego podatku od gier oraz kwoty wypłaconych wygranych:

• w przypadkuzakładów bukmacherskich o kwoty faktycznie wypłaconych wygranych, wyliczonych wg ustalonych kursów, a
• w przypadku totalizatorów o kwoty przeznaczone na wypłatę wygranych tzw. pulę, którą dzieli się między graczy w zależności od stopnia wygranej.
  
  

Tym samym mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. jedn. Dz. U. z 2012, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.