Postanowienie

Na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), po rozpatrzeniu wniosku Pani …, zam. …, z dnia 1 lutego 2005 roku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu zastosowania prawa podatkowego

postanawiam

uznać stanowisko Podatnika dopuszczające możliwość indywidualnego ustalenia stawki amortyzacyjnej w wysokości 10% dla będącego przedmiotem najmu budynku garażowego stanowiącego własność podatnika, wykorzystywanego przez okres co najmniej 60 miesięcy przed jego nabyciem,

za prawidłowe.

Uzasadnienie

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w czerwcu 2004 roku nabyła Pani na własność budynek użytkowy - garaż murowany. Budynek ten wynajmuje Pani od dnia 1 lutego 2005 r.

W Pani ocenie, do kosztów uzyskania przychodu z tytułu najmu możliwe jest zaliczenie odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia środka trwałego (garażu) przy zastosowaniu indywidualnie ustalonej stawki amortyzacyjnej w maksymalnej wysokości 10% rocznie, ponieważ przedmiotowy środek trwały spełnia warunki określone w art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. został wybudowany w latach 60-tych i był wykorzystywany przez okres ponad 60 miesięcy przed nabyciem go przez Panią.

Tut. Organ podatkowy rozstrzygając powyższą kwestię wziął pod uwagę co następuje.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, oddane przez podatnika do używania na podstawie umowy najmu. W świetle przepisu art. 22j ust. 1 cyt. ustawy podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z zastrzeżeniem, że dla budynków (lokali) i budowli okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat (art. 22j ust. 1 pkt 3). Budynki (lokale) i budowle uznaje się za używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy (art. 22j ust. 3 pkt 1). Ustalenie przez ustawodawcę minimalnego okresu amortyzacji środka trwałego na 10 lat oznacza, że maksymalna wysokość rocznej stawki amortyzacji będzie wynosić 10%.

Jednocześnie informuje się, że zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wybraną przez podatnika metodę amortyzacji środka trwałego, w Pani wypadku przy zastosowaniu stawki ustalonej indywidualnie, stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak w sentencji.

Informuje się, że niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. W myśl art. 14b § 1 i 2 powołanej ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na postanowienie zawierające interpretację służy Pani zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej). Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.