W nawiązaniu do pisma Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nowym Sączu Nr PD-3/423/19/04 z dnia 17 listopada 2004 r. stanowiącego pisemną informację w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego wydaną w trybie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej działając na podstawie art. 14b § 2 wymienionej ustawy uznał za zasadne uzupełnienie stanowiska Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nowym Sączu.

Z pisma Jednostki wynika, że w celu zwiększenia sprzedaży swoich wyrobów zawarła Ona umowę o współpracy z podmiotem rosyjskim na pozyskanie kontrahentów na terenie Wspólnoty Niepodległych Państw. Za świadczone usługi firma rosyjska wystawia rachunek na usługi marketingowe. Jednocześnie Spółka polska jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji wydanego przez właściwy organ administracji podatkowej dla firmy rosyjskiej.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) przychody z usług niematerialnych, w tym świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy (nie posiadających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu) podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych w wysokości 20% kwoty przychodu. W zapisie art. 26 ust. 1 ustawodawca wyraźnie doprecyzował w jakich przypadkach płatnik dokonujący wypłat należności z wyżej wymienionych tytułów może nie pobierać zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 20% przychodów lub pobierać niższy podatek. I tak osoby prawne i jednostki ...., które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 są obowiązane jako płatnicy pobierać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe wyłącznie po uzyskaniu od podatnika zaświadczenia o jego miejscu zamieszkania lub siedzibie wydanego do celów podatkowych przez właściwą administrację podatkową (certyfikat rezydencji).
Prawo do opodatkowania poszczególnych dochodów jakie rezydenci podatkowi jednego umawiającego się państwa uzyskują w drugim umawiającym się państwie określają umowy międzynarodowe o unikaniu podwójnego opodatkowania. Stosowanie więc art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy podatkowej ograniczone jest postanowieniami umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku zawartej miedzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej w dniu 22 maja 1992 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 125, poz. 569).
W rozpatrywanym przypadku, w ocenie Dyrektora Izby Skarbowej należności wypłacone zagranicznemu kontrahentowi, którego siedziba położona jest w Federacji Rosyjskiej z tytułu świadczenia usług polegających na pozyskaniu kontrahentów na terenie Wspólnoty Niepodległych Państw przez rosyjską firmę dla polskiego podmiotu stanowią zyski przedsiębiorstwa rosyjskiego, o których mowa w art. 5 powołanej wyżej umowy zawartej między Rządem Rzeczpospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej i podlegają opodatkowaniu w Rosji. Z art. 5 ust. 1 umowy wynika bowiem, że zyski osiągane w Polsce przez firmę rosyjską mogłyby być opodatkowane w Polsce tylko wówczas gdyby zyski te osiągane były przez położony w Polsce zakład (w rozumieniu art. 4 umowy), który firma rosyjska posiadałaby w Polsce i tylko w takiej mierze w jakiej zyski mogłyby zostać przypisane takiemu zakładowi. Gdyby firma rosyjska posiadała na terenie Polski zakład, dochód osiągnięty przez ten zakład podlegałyby opodatkowaniu w Rzeczypospolitej Polskiej. W takiej sytuacji zakład winien rozliczać się ze swoich dochodów samodzielnie składając stosowne deklaracje CIT-2, CIT-8. Spółka polska nie występowałaby w tym przypadku w roli płatnika a jedynie w roli kontrahenta. Natomiast w roli płatnika (obowiązanego do pobrania i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego i sporządzenia deklaracji CIT- 10 oraz informacji IFT-2) firma polska wystąpiłaby w przypadku zastosowania opodatkowania przewidzianego w art. 21 ust. 1 ustawy podatkowej.

Reasumując stanowisko Podatnika zajęte w piśmie o udzielenie informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego jest prawidłowe.