POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U.z 2005 r. Nr 8, poz. 60), Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdza, że stanowisko przedstawione przez Zarządcę Wspólnoty Mieszkaniowej Nieruchomości we wniosku z dnia 31.03.2005 r., który wpłynął w dniu 31.03.2005r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej:

• utraty zwolnienia w podatku VAT z tytułu najmu części dachu i klatki schodowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31.03.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Pismem z dnia 06.04.2005 r. organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Wniosek został uzupełniony w dniu 22.04.2005 r. pismem z dnia 21.04.2005 r.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego,(…) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art.14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Ze stanu faktycznego przedstawionego w piśmie wynika, iż Wnioskodawca jako Wspólnota Mieszkaniowa Nieruchomości nie będąca podatnikiem podatku od towarów i usług zawarła w 2001 r. umowę na wynajem części dachu i klatki schodowej nieruchomości pod instalację urządzeń telekomunikacyjnych. W grudniu 2004 r. Najemca zapłacił jednorazowo czynsz z tytułu najmu w wysokości 50.000 zł. Należność obejmowała zgodnie z warunkami umowy czynsz za okres od zawarcia umowy do marca 2005 r.

Zdaniem wnioskodawcy uzyskany obrót z tytułu najmu przekroczył kwotę uprawniająca do zwolnienia z podatku od towarów i usług, w konsekwencji czego podatnik winien dokonać rejestracji do podatku od towarów i usług, oraz złożyć deklaracje VAT-7.

Stanowisko organu podatkowego:

Zasady korzystania ze zwolnienia podmiotowego określa art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535). Przepis art. 113 ust. 1 w/cytowanej ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10.000 euro. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1 nie wlicza się również odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym zaliczane są przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Zgodnie z art. 113 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług przekroczenie przez podatnika wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, powoduje, że zwolnienie traci moc. Obowiązek podatkowy powstaje wówczas z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. Podatnik w momencie utraty prawa do zwolnienia podmiotowego staje się podatnikiem podatku od towarów i usług, co oznacza, że dotyczą go wszystkie obowiązki wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług m.in. w zakresie rejestracji, prowadzenia ewidencji, sporządzania deklaracji i odprowadzania podatku VAT.

W przepisach przejściowych w art. 168 ustawy o podatku VAT uregulowano wysokość obrotu uprawniającego do zwolnienia podmiotowego i sposób jej wyliczenia w roku 2004 . Zgodnie z art. 168 ust. 3 do obliczenia wartości „sprzedaży opodatkowanej”, o której mowa w art. 113 ust. 1, za rok 2003 oraz za okres od dnia 1 stycznia 2004r. do dnia 30 kwietnia 2004 r. przyjmuje się wartość sprzedaży towarów w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r., a więc zarówno wartość sprzedaży opodatkowanej, jak i zwolnionej według przepisów obowiązujących do dnia 30 kwietnia 2004 r.

W 2004 r. wartość sprzedaży (w walucie polskiej), o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług została określona rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie określenia kwoty uprawniającej do zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 202 poz. 1962) w wysokości 45.700 zł.

Na 2005 r. kwota ta wynosi 43.800 zł – zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 22 listopada 2004 r. w sprawie określenia kwoty uprawniającej do zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 253, poz. 2528).

W związku z powyższym należy uznać, że do wyliczenia kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług należy wziąć pod uwagę:

• za okres od dnia 1 stycznia 2004r. do dnia 30 kwietnia 2004 r. wartość sprzedaży opodatkowanej, jak i zwolnionej według przepisów obowiązujących do dnia 30 kwietnia 2004 r.
• za okres od dnia 1 maja 2004 r. wyłącznie sprzedaż opodatkowaną.

Zatem jeśli tak ustalony obrót przekroczył u wnioskodawcy w 2004 r. kwotę wyrażoną w zł w wysokości 45.700,00 zł to z momentem przekroczenia tej kwoty podatnik utracił prawo do zwolnienia podmiotowego z podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 96 ust. 5 pkt 2 ustawy o podatku VAT podatnik korzystający ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1, jest obowiązany złożyć we właściwym urzędzie skarbowym zgłoszenie rejestracyjne, przed dniem w którym utracił prawo do zwolnienia a także zgodnie z przepisami art. 99 i 104 ustawy składać deklaracje VAT i odprowadzać należne zobowiązanie w ustawowych terminach.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności Naczelnik Urzędu Skarbowego postanowił jak w sentencji.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.