POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nowym Targu działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu Państwa wniosku z 15 lutego 2005 roku w sprawie udzielenia interpretacji co do sposobu amortyzowania ulepszonego środka trwałego stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Stan faktyczny przedstawiony przez podatników w złożonym wniosku:
FH wykorzystuje na potrzeby działalności gospodarczej budynek stanowiący własność małżonków, dla którego została ustalona indywidualna stawka amortyzacyjna w wysokości 10% z uwagi na fakt, iż obiekt ten w dacie wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych był wykorzystywany co najmniej 60 miesięcy a więc spełniony został warunek określony w art. 22 j ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z zm.). Eksploatując przedmiotowy budynek, małżonkowie jako współprowadzący Firmę Handlową dokonywali szeregu nakładów inwestycyjnych rozbudowując obiekt. O wartość poniesionych nakładów, po ich całkowitym zakończeniu podatnicy zamierzają powiększyć dotychczasową wartość początkową środka trwałego i amortyzować go według dotychczas stosowanej stawki t. j. 10%.

Ocena prawna stanowiska wnioskodawców;
Zgodnie z brzmieniem art. 22j ust. 3 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jeśli podatnik wykaże, iż środek trwały, przed jego nabyciem był wykorzystywany co najmniej przez okres 60 miesięcy to na mocy przepisów art. 22j ust. 1 pkt 3 może ustalić dla tego środka trwałego indywidualną stawkę amortyzacyjną - w przypadku budynków stawka ta nie może być większa niż 10% a więc okres amortyzacji musi wynosić co najmniej 10 lat.
Kierując się wskazaniami art. 22g ust. 17 w/w ustawy podatnicy dokonując rozbudowy środka trwałego na podstawie decyzji budowlanej wydanej przez stosowną komórkę organizacyjną Starostwa Powiatowego winni o sumę wydatków dokonanych na rozbudowę powiększyć wartość początkową środka trwałego, w przypadku gdy ich łączna wartość przekracza w danym roku kwotę 3.500 zł. Mimo powyższej operacji zwiększenia wartości początkowej środka trwałego nadal będzie on miał status środka trwałego używanego, będąc nadal budynkiem o odpowiednim symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych (podatnicy nie podali we wniosku konkretnego symbolu KŚT).
Mając na uwadze powyższe oraz brzmienie art. 22h ust. 1 pkt 1 i ust. 2 w/w ustawy o podatku dochodowym podatnicy jeszcze przed rozpoczęciem amortyzacji dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji o których mowa w art. 22i - 22k, stosując wybrany sposób, a więc i stawkę amortyzacji do momentu pełnego zamortyzowania się danego środka trwałego.
Cytowana powyżej ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera żadnej regulacji z której wynikałaby konieczność zmiany stawki amortyzacji w przypadku przebudowy lub ulepszenia danego środka trwałego co wskazuje, iż wszelkie decyzje co do amortyzowania danego środka trwałego należy podjąć jeszcze przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Powyższa interpretacja;
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej;
- została wydana po ustaleniu, iż w dacie jej wydania nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrolne albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nowym Targu w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.