Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28.07.1983r o podatku od spadków i darowizn (tekst jednolity Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514) podatkowi od spadków i darowizn zwanemu dalej "podatkiem" podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem darowizny.
W art. 2 cytowanej ustawy rozszerzono zakres czynności podlegających opodatkowaniu, o nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zasadnicze znaczenie dla ustalenia istnienia obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn w przedmiotowej sprawie ma ustalenie momentu dokonania czynności prawnej.
W ustawie o podatku od spadków i darowizn w art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawodawca wskazał moment powstania obowiązku podatkowego przy nabyciu w drodze darowizny.
Z przepisu tego wynika wprost, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę darowizny rozumie się zobowiązanie darczyńcy do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Darowizna jest umową jednostronną, zobowiązany do świadczenia jest tylko darczyńca.
Zgodnie z art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.
Z przytoczonego przepisu wynika, że nie musi być zachowana pisemna forma umowy darowizny istotny jest fakt jej dokonania.

Z treści pisma wnioskodawców wynika, że mieszkająca za granicą babcia dokonała darowizny na trecz wnuka i jego żony. Darowizna została dokonana ponieważ pieniądze zostały przekazane na rachunek bankowy obdarowanych.
Z przytoczonych przepisów wynika, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia, a więc w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wpływu pieniędzy na rachunek bankowy.

Stosownie do zapisu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona wg stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego.
Opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:

- 9.637,00 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do pierwszej grupy podatkowej - art. 9 ust. 1 ustawy,
- 7.276,00 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczana do drugiej grupy podatkowej - art. 9 ust. 2 ustawy.

Do I grupy podatkowej, po myśli art. 14 ust. 3 cytowanej ustawy zalicza się małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów, natomiast do II grupy podatkowej zalicza się zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych.
Z wyżej przytoczonego przepisu wynika, że wnuk zaliczany jest do I grupy podatkowej (zstępny), natomiast małżonek wnuka do II grupy podatkowej (małżonkowie innych zstępnych).

Wysokość podatku od spadków i darowizn od dokonanej darowizny zależy więc od wartości tej darowizny i stopnia pokrewieństwa łączącego strony czynności.
Do opodatkowania przyjmuje się czystą wartość pomniejszoną o kwotę wolną od podatku. Od tak ustalonej wartości podatek od spadków i darowizn oblicza się według skali określonej w art. 15 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z § 1 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 04.05.2001 r. w sprawie obowiązku składania zeznań podatkowych przez podatników podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2001r Nr 40 poz. 462 ze zm.) zeznanie podatkowe o którym mowa w § 1 ust. 1 należy składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego.
Obowiązek podatkowy przy nabyciu w drodze darowizny powstaje z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia;

Zeznanie podatkowe o nabyciu w drodze darowizny pieniędzy z zagranicy zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 3 "d" Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24.12.2002 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz. U. Nr 240 poz. 2069 ze zm.) składa się wg miejsca zamieszkania obdarowanego.