Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Górna, działając na podstawie przepisów art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione przez Pana w złożonym w dniu 10.06.2005 r. i uzupełnionym w dniu 23.06.2005 r. oraz w dniu 28.07.2005 r. wniosku w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w Pana indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Zgodnie z art. 14a § 1 cytowanej ustawy Ordynacja podatkowa „stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.”

Interpretacja, o której mowa powyżej następuje w drodze postanowienia i dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

W dniu 10.06.2005 r. złożył Pan wniosek o „udzielenie informacji w zakresie prawa podatkowego” w sprawie możliwości zakwalifikowania różnic kursowych do przychodów i ewentualnie kosztów uzyskania przychodów. W związku z wezwaniami z dnia 14.06.2005 r. nr I-413-352/05 i z dnia 4.07.2005 r. nr I-413-415/05 w dniach 23.06.2005 r. i 28.07.2005 r. przedłożone zostały dowody potwierdzające w Pana opinii przebieg transakcji.

Opisany przez Pana stan faktyczny przedstawia się następująco:

Spółka jawna, której jest Pan udziałowcem dokonuje zakupu towarów handlowych poza Unią Europejską. Zakup ten dokumentowany jest fakturami określającymi należność w walucie obcej. Towar ten jest sprzedawany polskim odbiorcom. Sprzedaż dokumentowana jest rachunkami wyrażonymi w walutach (EURO, DOLAR) oraz w złotych. Część wyrażoną w walucie obcej polski odbiorca zobowiązany jest uregulować na konto zagranicznego dostawcy spółki jawnej.

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie stwierdził Pan, że wystawione rachunki z poleceniem zapłaty na konto zagranicznych dostawców są realizacją zapłaty za otrzymane towary z zagranicy. Zatem rachunki sprzedaży wyrażone w walutach obcych przeliczane są wg średniego kursu NBP z dnia ich wystawienia. W związku z tym, że sprzedaż najczęściej dokonywana jest kilka dni po zakupie występują różne kursy walut, a w konsekwencji powstają ujemne bądź dodatnie różnice kursowe.

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie podniósł Pan, że na mocy przepisów art. 14 ust. 1a oraz 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma Pan prawo powstałe różnice kursowe zaliczyć do przychodów podatkowych lub kosztów podatkowych.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź–Górna, po sprawdzeniu, że zostały spełnione warunki określone w art. 14a § 1 i § 2 cytowanej ustawy Ordynacja podatkowa, udziela poniższej informacji:

Przychodem z działalności gospodarczej - zgodnie z przepisami art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) - są kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Stosownie do regulacji przepisów art. 14 ust. 2 pkt 3 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności gospodarczej ustawodawca uznaje także różnice kursowe. Z różnicami kursowymi mamy do czynienia w przypadku przychodów wyrażonych w walutach obcych. Sposób ustalania przychodów z działalności gospodarczej wyrażonych w walutach obcych określa art. 14 ust. 1a cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym uregulowaniem przychody w walutach obcych przelicza się na złote, według kursów średnich z dnia uzyskania przychodu ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski. W sytuacji gdy między dniem uzyskania przychodów w walutach obcych, a dniem faktycznego otrzymania należności występują różne kursy walut, przychody te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał uzyskujący przychód, oraz zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia uzyskania przychodu.

Jednocześnie zauważyć należy, że w Polsce obowiązuje zasada nominalizmu, co oznacza, że zobowiązania pieniężne, z zastrzeżeniem przypadków określonych w prawie dewizowym, powinny być wyrażane w walucie polskiej (art. 358 Kodeksu cywilnego). Przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. Nr 140, poz. 938 ze zm.) stanowią, że znakami pieniężnymi RP są banknoty i monety opiewające na złote i grosze. Świadczy to o obowiązku wyrażania i regulowania zobowiązań podatkowych w złotych polskich. W związku z tym również elementy, od których zależy wysokość zobowiązania podatkowego, powinny być określone w złotych polskich. W podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy to zatem zarówno przychodów, jak i kosztów ich uzyskania.

Przedstawiony przez Pana stan faktyczny wskazuje na dokonywanie sprzedaży wyłącznie polskim odbiorcom, co w aspekcie powyższego świadczy o braku możliwości wystawiania dowodów sprzedaży w walucie obcej. W konsekwencji zatem nie mogą występować różnice kursowe.

Kwestie kosztów uzyskania przychodów regulują przepisy art. 22 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do ich treści kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Podatnik nabywa więc prawo do obniżenia lub podwyższenia kosztów o różnice wynikające z zastosowania różnych kursów walut. Przedstawiony przez Pana stan faktyczny poparty dowodami - w Pana opinii potwierdzającymi przebieg transakcji - nie wskazuje na występowanie różnych kursów walut. Towar nabyty wg faktur nr ... z dnia ..... wystawionych przez ... został sprzedany wg rachunków nr ... w dniu ... r. Sp. z o.o. ... Zgodnie z treścią rachunku nr ... kw. ... EURO (dokument wystawiony polskiemu odbiorcy w walucie obcej) podlega przekazaniu na konto ww. zagranicznego dostawcy Pana firmy. Zatem w tej sytuacji dniem zapłaty kwot wynikających z faktur nr : ... jest dzień wystawienia rachunku sprzedaży nr ..., tj. ... Wobec tego między dniem zarachowania kosztów i dniem ich zapłaty nie występują różne kursy walut. Z kolei w przypadku towaru zakupionego wg f-r nr: ... z dnia ... wystawionych przez ... nie zostały przedłożone żadne dowody wskazujące na zapłatę kwot wynikających z tych dowodów w innym terminie niż dzień wystawienia dokumentów. Zatem skoro nie ma dowodów świadczących o innych kursach walut pomiędzy dniem zarachowania kosztów i dniem ich zapłaty to różnice kursowe nie występują.

Reasumując – w świetle przedstawionych dowodów jako potwierdzających stan faktyczny - uznać należy, że:

- sprzedaż polskim odbiorcom nie powoduje powstania różnic kursowych, a w konsekwencji nie skutkuje zaliczeniem różnic kursowych do przychodów z działalności gospodarczej,

- okazane dowody zakupu towarów handlowych nie wskazują na występowanie różnych kursów walut pomiędzy dniem zarachowania kosztów i dniem zapłaty, a w konsekwencji na powstanie w przypadku tych transakcji różnic kursowych podlegających zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższe uzasadnienie - postanowiono jak w sentencji, uznając, że przedstawione przez Pana własne stanowisko w sprawie – jest nieprawidłowe.