INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2012 r. (data wpływu 23 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji lokalu mieszkalnego .

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 2007 r. Wnioskodawca zaczął osiągać poza działalnością gospodarczą przychody z tytułu prywatnego wynajmu mieszkania, do którego posiada spółdzielcze własnościowe prawo. W 2011 r. opodatkował przychody z najmu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych (złożył PIT-28). Oprócz tego przychodu, ZUS rozlicza Wnioskodawcę z urzędem skarbowym, z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

Stosunkowo niedawno Wnioskodawca zapoznał się z możliwością znacznie korzystniejszej formy opodatkowania przy płaceniu podatku na zasadach ogólnych i przy zastosowaniu stawki amortyzacyjnej 10% dla tego mieszkania. Zdaniem Wnioskodawcy od początku roku 2013 jest w stanie spełnić wszystkie warunki, o których mowa art. 22j ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, aby ustalić okres amortyzacji na 10 lat (a więc zastosować stawkę amortyzacyjną 10%).

Mieszkanie zostało zakupione w 2000 r. (podpisanie umowy notarialnej 2 marca 2000 r.), a używane było przez poprzednich właścicieli od 1980 r. (spełniony został wymóg 60 miesięcy użytkowania przed kupnem lokalu.)

W najbliższym czasie Wnioskodawca zamierza poprzez akt notarialny i wpis do księgi wieczystej ustanowić odrębną własność lokalu, tym samym spełniając podstawowy warunek zastosowania art. 22j.

W ten sposób płacąc podatek za najem w roku 2013 na zasadach ogólnych i stosując możliwość indywidualnego ustalenia stawki amortyzacyjnej (z uwzględnieniem ograniczenia wynikającego z pkt 3 art. 22j ust.1) Wnioskodawca nie byłby zobowiązany do odprowadzenia podatku wynikającego z najmu, gdyż przy przychodzie rocznym za najem: 10.800 zł, amortyzacji ustalonej na 10% z kwoty 110.000 zł (cena zakupu mieszkania w 2000 r.) = 11.000 zł, Wnioskodawca uzyskałby dochód do opodatkowania w wysokości – 200 zł. Zatem podatku z tytułu najmu by nie zapłacił.

Oczywiście zobowiązany byłby w tym roku założyć ewidencję środków trwałych i ujawnić środek trwały w postaci mieszkania i ustalić jego wartość początkową (110.000 zł + koszty związane z zakupem mieszkania).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy przy spełnieniu wyżej opisanych warunków Wnioskodawca ma prawo do zastosowania stawki amortyzacji ww. lokalu w wysokości 10%, rozpoczynając amortyzację od 1 stycznia 2013 r., stosując ją przez kolejne 10 lat...
2. Jeśli ma prawo do takiej amortyzacji, czy poprawne z punktu widzenia prawa jest wyliczenie ujemnego dochodu do opodatkowania z tytułu najmu dla wyżej przedstawionej sytuacji...
3. Czy w związku z tym należny podatek z tytułu najmu ma prawo ustalić na 0 zł, począwszy od 2013 r. przez cały 10 letni okres amortyzacji... (przy wyżej przedstawionym przychodzie rocznym w każdym roku)

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do ustalenia stawki amortyzacji lokalu mieszkalnego na 10% od początku 2013 r.

Przy ustaleniu tej stawki amortyzacji ma prawo wyliczyć podatek od dochodu z najmu na 0 zł począwszy od rozliczenia roku podatkowego 2013.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są także odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl natomiast art. 22b ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartością niematerialną i prawną.

Stosownie do art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, iż w przypadku podatników, którzy uzyskują przychody ze źródła przychodu jakim jest najem, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz lokal będący odrębną własnością, stanowią różne, odrębne składniki majątku trwałego. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego stanowi wartość niematerialną i prawną, a lokal stanowiący odrębną nieruchomość - środek trwały.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca wynajmuje lokal mieszkalny (do którego posiada prawo spółdzielcze własnościowe) opodatkowując przychody z tego tytułu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Mieszkanie to zostało zakupione 2 marca 2000 r., a używane było przed poprzednich właścicieli od 1980 r. Wnioskodawca zamierza „poprzez akt notarialny i wpis do księgi wieczystej” ustanowić odrębną własność lokalu.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż z chwilą przekształcenia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w prawo własności tego lokalu, wartość niematerialna i prawna w postaci spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, stanowiąca składnik majątku Wnioskodawcy, przestanie istnieć. W jej miejsce, pod względem prawnym, powstanie składnik majątku będący już środkiem trwałym, tj. lokal mieszkalny stanowiący odrębną własność.

W celu amortyzacji lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną własność należy ustalić właściwą dla środków trwałych stawkę amortyzacyjną. Zgodnie z art. 22i ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j – 22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla budynków i lokali mieszkalnych przewiduje art. 22j ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do jego treści, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 nie może być krótszy niż - 10 lat, z wyjątkiem:

1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych



1. dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata (art. 22j ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Przy czym, w myśl art. 22j ust. 3 ww. ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

1. używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
2. ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Tak jak wskazano powyżej, w wyniku przekształcenia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w prawo własności, pod względem prawnym powstanie składnik majątkowy będący środkiem trwałym, który zostanie po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy. Zmiana tytułu prawnego do tego lokalu, nie zmienia jednak faktu, że lokal ten, przed nabyciem przez Wnioskodawcę w 2000 r. był wcześniej używany. Wnioskodawca wskazał bowiem, iż lokal ten znajduje się w budynku, użytkowanym od 1980 r. Lokal ten będzie pierwszy raz wprowadzony do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy, a przed dniem jego nabycia przez Wnioskodawcę, był wykorzystywany przez okres dłuższy niż 60 miesięcy (5 lat).

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, że dla celów amortyzacji tego lokalu Wnioskodawca będzie miał prawo ustalić indywidualną stawkę amortyzacyjną w oparciu o przepis art. 22j ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. Nr 144, poz. 930 ze zm.), pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów - pisemne oświadczenie składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z art. 9 ust. 4 ww. ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a (tj. z tytułu najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze), przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Zatem jeżeli Wnioskodawca zamierza na 2013 r. zrezygnować z opodatkowania przychodów z tytułu najmu zryczałtowanym podatkiem dochodowym i opodatkować je podatkiem dochodowym od osób fizycznych, obowiązany jest do dnia 20 stycznia roku podatkowego 2013 dokonać wyboru tej, innej niż zryczałtowany podatek dochodowy formy opodatkowania.

Końcowo wskazać należy, że w myśl art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Jeżeli zatem, koszty uzyskania przychodów z tytułu wynajmu mieszkania przekroczą w danym roku podatkowym uzyskane przychody, Wnioskodawca poniesie stratę z tego źródła przychodów, inaczej mówiąc nie uzyska dochodu do opodatkowania.

W zeznaniu rocznym o wysokości uzyskanego dochodu (poniesionej straty) podatnik zobowiązany jest do wykazania przychodów ze źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. według skali podatkowej. Wobec powyższego, niezależnie od tego, czy Wnioskodawca w roku podatkowym osiągnie przychody z innych źródeł przychodów, opodatkowane według skali podatkowej, zobowiązany będzie do wykazania w zeznaniu rocznym przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz poniesionej straty z tytułu najmu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.