P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity - Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 01.04.2005 r. (uzupełnione pismem z dnia 06.05.2005 r.)

p o s t a n a w i a

uznać za nieprawidłowe stanowisko Podatnika.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka stosownie do art. 20 i 21 w związku z art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oblicza, pobiera i przekazuje podatek dochodowy zryczałtowany z tytułu przychodów wymienionych w tych przepisach uzyskanych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy. Przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Spółka wyjaśnia, że podatek ustalono w wysokości 20% przychodu, chyba że umowa międzynarodowa stanowi inaczej oraz gdy przedstawiono aktualny certyfikat rezydencji (wydany nie wcześniej niż 1 rok od daty realizacji płatności na rzecz kontrahenta zagranicznego).

Ponadto Spółka wskazuje, że przedmiotem opodatkowania tym podatkiem są należności wypłacone z tytułu przychodów m. in. z odsetek, praw autorskich, licencji i innych należności o podobnym charakterze. Płatnik wypłacający należności osobom zagranicznym musi ocenić, czy jest to przychód uzyskany przez te osoby z tytułów wymienionych w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W przepisie tym nie podane są wszystkie możliwe zdarzenia gospodarcze. Ocenę czy należy pobierać i odprowadzać zryczałtowany podatek dochodowy komplikuje fakt, że należy jej dokonywać z uwzględnieniem zapisów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, gdyż stosownie do orzecznictwa postanowienia tych umów mają pierwszeństwo nad przepisami ustawy, a umowy te zawierają własne definicje należności licencyjnych.

W związku z powyższym na gruncie stosowania ww. przepisów pojawiły się wątpliwości, czy należy odprowadzić podatek dochodowy zryczałtowany z tytułu wykonywanej przez osoby zagraniczne poza granicami kraju na rzecz Spółki realizacji materiału filmowego ze sławnym sportowcem obejmującej:

- wywiad z tym sportowcem po walce w czasie powrotu do garderoby,

- wynajem kamery do rejestracji materiału filmowego.

Spółka wyjaśnia, że nie posiadała praw do transmisji walki sportowców, których dotyczył materiał filmowy (prawa zakupił kto inny). Nakręcony materiał nie mógł obejmować samej walki, tylko wywiad ze sportowcem po walce, zrealizowany w czasie powrotu do garderoby.

Zakup wyżej opisanej usługi nie został uregulowany umową na piśmie (na fakturze wystawionej przez podmiot zagraniczny jest zapis „według umowy”).

Kamerzysta realizujący materiał filmowy jest pracownikiem Spółki i korzysta ze sprzętu wynajętego od podmiotu zagranicznego, wystawiającego fakturę.

Podmiot zagraniczny umożliwił nakręcenie materiału filmowego, który Spółka może wielokrotnie wykorzystywać na antenie. Nakręcony materiał został pierwszy raz przekazany na łączach z Oddziału na antenę Spółki.

Z dodatkowych wyjaśnień złożonych przez Podatnika wynika, że:

- nakręcenie materiału filmowego – jakim były zdjęcia i m.in. nakręcenie wywiadu - to nie zakup praw na podstawie umowy, a jedynie opłata za wynajęcie sprzętu oraz przejazdy dziennikarza realizującego program;

- zrealizowanie tego przedsięwzięcia umożliwił organizator w wyniku zabiegów Spółki i prośby samego sportowca – zezwolono na wykonanie zdjęć i nagranie wypowiedzi poza ringiem;

- opłaty za nakręcenie materiału filmowego dokonano na rzecz współpracownika, który wystawił fakturę za wykonaną usługę, natomiast opłatę za wypożyczenie ww. sprzętu w niemieckiej firmie delegowany współpracownik – działający na zlecenie Spółki - dokonał z własnych pieniędzy;

- oddelegowany współpracownik Spółki to dziennikarz nierezydent, tj. osoba mająca na stałe miejsce zamieszkania w Sydney – Australia, prowadzący działalność na własny rachunek.

Zdaniem Spółki przedmiotem usługi są dwa elementy: 1. zakup praw do materiału filmowego 2. wynajęcie kamery do zrealizowania tego materiału. Podatnik stoi na stanowisku, iż w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie jest zobowiązany do poboru i odprowadzenia podatku dochodowego zryczałtowaneg, ponieważ podatnik (kontrahent) nie uzyskał dochodu na terytorium RP. Pomimo że brak jest umowy na piśmie z przytoczonego opisu faktycznego wynika, że podmiot zagraniczny umożliwił zrealizowanie materiałów, pobrał za to jednorazową opłatę oraz zbył prawa do nakręconego materiału. Spółka może rozporządzać nakręconym materiałem wielokrotnie, w dowolny sposób. Dochód podmiotu zagranicznego jest w tym przypadku zyskiem przedsiębiorstwa uzyskanym zagranicą.

Spółka wskazuje, że zawarta przez Polskę umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania z Niemcami stanowi, że zyski przedsiębiorstw opodatkowane są w Państwie, w którym przedsiębiorstwo to ma siedzibę (podmiot zagraniczny, zdaniem Spółki, spełnia wymóg art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Podatnik stoi na stanowisku, że wynajem kamery, stanowiący jedną z czynności generujących przychód podmiotu zagranicznego, ma miejsce za granicą i jest tu czynnością pomocniczą, niezbędną do osiągnięcia efektu końcowego, jakim jest wyemitowanie materiału filmowego na antenie Spółki. Podmiot zagraniczny wynajął Spółce sprzęt wyłącznie do korzystania za granicą i tam był on wykorzystywany. Gdyby wynajem kamery potraktować jako czynność równorzędną do zbycia praw, to i tak, zdaniem Spółki, dochód z wynajmu będzie dochodem podlegającym opodatkowaniu poza terytorium RP.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego, uznając stanowisko Podatnika za nieprawidłowe wyjaśnia, że zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, w myśl przepisu art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodów m. in. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego - ustala się w wysokości 20% przychodów – chyba że umowa międzynarodowa stanowi inaczej oraz gdy przedstawiono aktualny certyfikat rezydencji (wydany nie wcześniej niż 1 rok od daty realizacji płatności na rzecz kontrahenta zagranicznego).

Jak wynika z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22, mają obowiązek pobrania w dniu dokonania wypłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od tych wypłat. Podmioty te pełnią funkcje płatnika.

W art. 3 ust. 2 ww. ustawy wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jego rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Niezależnie od miejsca zamieszkania czy też lokalizacji siedziby danego podmiotu – opodatkowaniu w danym państwie podlegać będą te dochody, które w państwie tym powstały.

O źródle dochodów można mówić wtedy gdy takie źródło dochodów trwale jest związane z Terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub gdy źródłem dochodów są polscy rezydenci eksploatujący rzeczy lub dobra niematerialne należące do innych podmiotów.

Z przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego wynika, że opłatę za realizację materiału Podatnik dokonał na rzecz współpracownika działającego na jego zlecenie, który wystawił Podatnikowi fakturę za wykonaną usługę, a wcześniej dokonał m. in. opłaty za wypożyczenie sprzętu w niemieckiej firmie z własnych pieniędzy. Współpracownik prowadzący działalność na własny rachunek, ma na stałe miejsce zamieszkania w Sydney – Australia.

Wobec powyższego, jeżeli dziennikarz działający na zlecenie Podatnika wystawia fakturę za wykonaną usługę oraz prowadzi działalność na własny rachunek, należy odnieść się w tym zakresie do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). W celu prawidłowego ustalenia zasad opodatkowania świadczeń i wynagrodzeń wypłaconych osobom zagranicznym należy odnieść się do postanowień umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, o czym stanowi art. 4a cytowanej ustawy.

Wywiad jaki został nakręcony przez współpracownika może być wielokrotnie wykorzystywany na antenie Spółki, należy więc uznać, że Spółka zapłaciła za prawa autorskie do wywiadu, co w świetle art. 29 ust. 1 pkt 1 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – powinno być opodatkowane. W myśl przepisu art. 29 ust. 1 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, za należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Ponieważ efekt wykonywanych usług tj. wywiad jest wykorzystywany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, to tu jest źródło przychodu nierezydenta, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy z tytułu sprzedaży praw autorskich.

Przepis art. 29 ust. 1 powołanej ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska. W tym przypadku zastosowanie będzie miała umowa między Rzeczypospolitą Polską a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu sporządzona w Canberze dnia 7 maja 1991 r. (Dz. U. z dnia 20 maja 1992 r.). W myśl art. 12 powołanej umowy należności licencyjne powstające w jednym z Umawiających się Państw, należne osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Należności te mogą być opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, lecz podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 10% kwoty brutto tych należności.

Określenie "należności licencyjne" oznacza w rozumieniu tego artykułu płatności lub zapisy na rachunku, dokonywane okresowo lub inaczej, lecz opisane albo obliczone w granicach, w jakich mogą być uważane za pochodzące z tytułu:

a) użytkowania lub prawa do użytkowania prawa autorskiego, patentu, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, znaku towarowego lub innej podobnej własności lub prawa, lub

b) użytkowania lub prawa do użytkowania wszelkiego urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, lub

c) udostępnienia wiedzy lub informacji naukowej, technicznej, przemysłowej lub handlowej, lub

d) udzielania wszelkiej pomocy o charakterze pomocniczym i posiłkowym służącej jako środek umożliwiający stosowanie lub korzystanie z wszelkiego majątku lub prawa wymienionego w punkcie a), urządzenia wymienionego w punkcie b) lub wszelkiej wiedzy czy informacji wymienionej w punkcie c), lub

e) użytkowania lub prawa do użytkowania:

- ruchomych filmów obrazkowych albo

- filmów lub taśm dla telewizji, albo

- taśm do nadań radiowych, albo

f) całkowitego lub częściowego powstrzymywania się od korzystania lub udzielania jakiejkolwiek własności lub prawa wymienionego w tym ustępie.

Reasumując, opłata za nakręcenie wywiadu – w opinii Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego jako opłata za zakup praw autorskich, mieści się w pojęciu „należności licencyjnych”, w związku z czym Spółka jest zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku zgodnie z powołanymi powyżej przepisami. Skoro - jak sam Podatnik podkreśla - opłatę za nakręcenie wywiadu dokonano na rzecz współpracownika, który wystawił fakturę, jest to zatem opłata za zakup praw autorskich (należności licencyjnej w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania).

Natomiast w jaki sposób i z jakiego tytułu współpracownik rozliczał się z firmą niemiecką wynajmującą sprzęt, jest obojętne wobec określenia obowiązków podatkowych Spółki.

Niniejsza interpretacja co do zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego została dokonana dla stanu faktycznego opisanego we wniosku i w oparciu o przepisy obowiązujące w dniu jej udzielenia. Zmiana poszczególnych elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zmianę praw i obowiązków Podatnika.

Zgodnie z art. 14b § 1 – 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie składane za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.