DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.)

- zmieniam z urzędu postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Inowrocławiu z dnia 9 czerwca 2005r. Nr PDF I/415-4-9/05 w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 14 marca 2005r., uzupełnionym pismem z dnia 5 kwietnia 2005r., wystąpiła Pani do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Inowrocławiu o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w następującym stanie faktycznym.

Prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie indywidualnej praktyki lekarskiej, a w 1996r. zakupiła wraz z mężem samochód osobowy Ford Escort stanowiący własność małżeńską, który do 2001r. używany był dla celów prywatnych.

W 2001r. Pani mąż wprowadził ww. pojazd do używania w swojej indywidualnej działalności gospodarczej jako środek trwały i amortyzował go wg stawki indywidualnej.

Po zamortyzowaniu ww. środka trwałego w grudniu 2004r., mąż nieodpłatnie przekazał Pani samochód osobowy do używania w Pani odrębnej działalności gospodarczej. Samochód ten – jako środek trwały, wprowadziła Pani do swojej indywidualnej działalności gospodarczej w grudniu 2004r. i od stycznia 2005r. rozpoczęła jego amortyzację wg stawki indywidualnej, jako środek trwały używany. Wartość początkowa tego środka trwałego została ustalona na podstawie „Notowań ogólnopolskich” cen samochodów znajdujących się w Urzędzie Skarbowym w Inowrocławiu z dnia wprowadzenia go do używania, biorąc pod uwagę markę samochodu i rok produkcji.

Zapytanie, przedstawione w ww. piśmie, dotyczyło kwestii amortyzowania wg stawki indywidualnej wprowadzonego do Pani działalności gospodarczej samochodu osobowego, wcześniej zamortyzowanego przez Pani męża, w jego odrębnej działalności.

Na tle powyższych okoliczności faktycznych stwierdziła Pani, iż może amortyzować ww. środek trwały wg stawki indywidualnej dla środków trwałych używanych, bowiem nie był on dotychczas amortyzowany w Pani firmie.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Inowrocławiu, postanowieniem z dnia 9 czerwca 2005r. Nr PDF I/415-4-9/05, uznał Pani stanowisko zaprezentowane w przedmiotowym wniosku – za nieprawidłowe.

W uzasadnieniu przedmiotowego postanowienia, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Inowrocławiu, powołał m.in. przepis art. 22g ust. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych który stanowi, iż w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku, zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków chyba, że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Inowrocławiu stwierdził, iż mimo, że przysługiwało Państwu prawo ustalenia wartości początkowej samochodu proporcjonalnie do udziału we własności tego składnika majątku i amortyzowanie go proporcjonalnie do posiadanych udziałów, to zdecydowaliście się, że to właśnie Pani mąż będzie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od ww. środka trwałego w całości.

Ponadto w niniejszym stanie faktycznym nie można mówić o nabyciu środka trwałego, bowiem należy je rozumieć jako czynności prowadzące w rezultacie do przeniesienia własności, natomiast Pani, od dnia zakupu samochodu osobowego była jego współwłaścicielką. Dlatego też nie można przyjąć indywidualnej stawki dla środka trwałego, który przed wprowadzeniem do ewidencji wykorzystany był przez podatnika, będący cały czas jego własnością.

Tym samym kosztami uzyskania przychodu z tytułu używania wprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego Ford Escort będą dla Pani tylko i wyłącznie koszty eksploatacji ww. środka trwałego, bez możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych, gdyż należy uwzględnić dotychczasową wysokość odpisów amortyzacyjnych (środek trwały zamortyzowany w całości przez Pani męża).

Organ pierwszej instancji wyjaśnił również, iż nieodpłatne otrzymanie od Pani męża przypadającej na niego części samochodu osobowego na potrzeby prowadzonej przez Panią odrębnej działalności gospodarczej – nie spowoduje powstania u Pani przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Na ww. postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Inowrocławiu nie złożyła Pani zażalenia, zatem przedmiotowe postanowienie stało się ostateczne.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, po zapoznaniu się ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku stwierdził, że postanowienie to narusza obowiązujące prawo.

W myśl bowiem art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej, organ odwoławczy po zapoznaniu się ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku, w drodze decyzji zmienia lub uchyla postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego, z urzędu, jeżeli postanowienie to rażąco narusza obowiązujące prawo.

Na podstawie przepisów art. 22g ust. 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się:

- w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów – wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego.

Stosownie do art. 22g ust. 13 ww. ustawy, ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie:

- podjęcia działalności przez podmiot po przerwie trwającej nie dłużej niż 3 lata,

- zmiany formy prawnej prowadzonej działalności, polegającej na połączeniu lub podziale dotychczasowych podmiotów albo zmianie wspólników spółki nie będącej osobą prawną,

- zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego lub odrębnie przez każdego z małżonków na działalność wykonywaną na imię obojga małżonków,

- działalność wykonywaną przez jednego lub odrębnie przez każdego z małżonków.

- zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków.

W opinii tut. organu zasadą jest wprawdzie, że jeśli oboje małżonkowie wykorzystują składnik wspólnego majątku (np. samochód) na potrzeby własnej działalności, to każdy amortyzuje tylko część jego wartości, np. po połowie (art. 22g ust. 11 cyt. wyżej ustawy). Nie mogą więc go zamortyzować dwukrotnie (zaliczyć w sumie w swoje koszty 200% wartości rzeczy).

Powyższe dotyczy jednak sytuacji, gdy rzecz jest wykorzystywana jednocześnie w firmie męża i żony, a w niniejszej sprawie składnik wspólnego majątku najpierw był środkiem trwałym w firmie jednego małżonka, a potem został nieodpłatnie przekazany do firmy drugiego.

Wskazuje się, iż zaliczaniu wartości tej samej rzeczy do kosztów podatkowych więcej niż jeden raz, mają właśnie zapobiegać ww. przepisy dotyczące kontynuacji amortyzacji, jednakże skoro żaden z wymienionych w art. 22g ust. 12 i 13 ww. ustawy przypadków nie jest adekwatny do Pani sytuacji, to przepisy te nie będą mieć zastosowania.

Zatem może Pani wprowadzić ten samochód do swojej działalności gospodarczej, uznać go za środek trwały i ustalić wartość początkową środka trwałego na ogólnych zasadach (uwzględniając stan i stopień zużycia oraz cenę rynkową środków trwałych tego samego rodzaju) i od nowa naliczać amortyzację, wg stawki indywidualnej.

Wobec powyższego, stanowisko Pani wyrażone w zapytaniu z dnia 14 marca 2005r., uzupełnione pismem z dnia 5 kwietnia 2005r., jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego.

Jednocześnie organ podatkowy informuje, że powyższa interpretacja w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z przepisem art. 14b § 5 cyt. Ordynacji podatkowej zmiana postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego wywiera skutek począwszy od rozliczenia podatku za miesiąc następujący po miesiącu, w którym decyzja została doręczona podatnikowi.

Z powyższych zatem względów orzeczono jak w sentencji.

Na decyzję przysługuje prawo wniesienia odwołania do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, ul. Dr E. Warmińskiego 18, 85 – 950 Bydgoszcz, w terminie 14 dni od dnia jej otrzymania.