P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a par. 1 i par. 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 Nr 8, poz. 60 – tekst jednolity) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 03.01.2005r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i stosowania prawa podatkowego w sprawie zastosowania indywidualnej 10 % stawki amortyzacji dla budynku niemieszkalnego - rodzaju 10 KŚT, używanego przez okres co najmniej 60 miesięcy przed jego zakupem na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w spółce cywilnej.

W grudniu 2004r. wspólnicy spółki dokonali zakupu budynku niemieszkalnego, który użytkowany był wcześniej przez okres co najmniej 60 miesięcy i zakwalifikowany został do rodzaju 10 Klasyfikacji Środków Trwałych.

Budynek wykorzystywany jest w prowadzonej działalności gospodarczej jako magazyn oraz warsztat.

Podatnik uważa, że do w/w środka trwałego może być zastosowana indywidualna 10% stawka amortyzacyjna. Okres amortyzacji nie będzie wówczas krótszy niż 10 lat.

Do przedstawionego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące przepisy:

Zgodnie z treścią art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz.176 – z późn. zm.) podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22 l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla budynków (lokali) i budowli nie może być krótszy niż 10 lat, z wyjątkiem budynków wymienionych w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem, kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych oraz budynków zastępczych, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 miesięcy.

Wyjątek zawarty w cyt. przepisie nie wymienia rodzaju 10 KŚT, który obejmuje budynki niemieszkalne.

Natomiast w myśl przepisów art. 22j ust 3 pkt 1 cyt. wyżej ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za używane – jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy.

Z przedstawionego stanu faktycznego i odpowiadającego mu stanu prawnego wynika jednoznacznie, że spółka może indywidualnie ustalić stawkę amortyzacyjną dla używanego środka trwałego, przy czym okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat, a zatem może przyjąć 10% stawkę amortyzacyjną.