POSTANOWIENIE

Na podstawie art.14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (jednolity tekst z 2005 roku Dz. U. Nr 8 poz.60) po rozpatrzeniu wniosku podatnika, z dnia 11 marca 2005 roku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku poniesionego na naukę języka angielskiego

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Podatnik pismem z dnia 11 marca 2005 roku – uzupełnionym w dniu 25 marca 2005 roku wystąpił do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z wnioskiem o wydanie postanowienia w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy Pan głównie usługi dla przedstawicielstwa duńskiej firmy farmaceutycznej, której szefem w Polsce jest obywatel Danii.

Język duński lub angielski jest językiem, którego używa szef firmy duńskiej.

Z uwagi na ten fakt, podatnik zadał pytanie: czy wydatki ponoszone z tytułu uczestnictwa w kursie języka angielskiego będą podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

Zdaniem podatnika opłata wnoszona z tytułu uczestnictwa w kursie języka angielskiego podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie usług przedstawicielskich, ponieważ ma bezpośredni wpływ na uzyskany przychód.

Pojęcie kosztów uzyskania przychodów definiuje art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych (jednolity tekst z 2000 roku Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w myśl, którego kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Jak wynika z powyższego przepisu decydującym dla uznania danego wydatku za koszt podatkowy jest zaistnienie łącznie dwóch przesłanek:

• aby uznać dany wydatek za koszt podatkowy musi on być poniesiony w celu uzyskania przychodu podatkowego oraz
• nie może to być koszt wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, nie uznawanym ustawowo za koszt podatkowy.

Sformułowana w tym przepisie definicja oznacza w praktyce, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego bezpośredni związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Ustawodawca wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów.

Zatem kosztem uzyskania przychodów jest uzasadniony racjonalnie i gospodarczo wydatek związany z działalnością gospodarczą podatnika, który przez jego poniesienie zmierza do osiągnięcia przychodów.

Podatnik ponosi koszty związane z nauką języka angielskiego. Wydatki te pozwalają podatnikowi na utrzymanie sprawnej współpracy z duńską firmą, dla której świadczy on usługi przedstawicielskie.

Wobec powyższego jeżeli znajomość języka angielskiego jest niezbędna do wykonywania określonych usług związanych z działalnością gospodarczą to wówczas wydatki z tytułu kursu językowego będą stanowiły koszty uzyskania przychodów.

W konsekwencji powyższych przepisów opłata wnoszona na naukę języka angielskiego stanowi w rozumieniu treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku koszt uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej z uwagi na fakt, iż wpłynie ona pozytywnie na kontakty handlowe z zagranicznym zleceniodawcą i umożliwi ich podtrzymanie, co w rezultacie pozwoli podatnikowi na uzyskanie przychodów z działalności gospodarczej w zakresie usług przedstawicielskich.

Wydatek ten nie jest też wymieniony w art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku będącym katalogiem kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Mając na uwadze przedstawiony wyżej stan faktyczny i prawny należy stwierdzić, iż stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe.