POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (jednolity tekst Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku Pana o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie korekty zapisów dokonanych w kolumnie 13 (wynagrodzenia) podatkowej księgi przychodów i rozchodów

stwierdzam, że

stanowisko przedstawione w powyższym wniosku nie jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

Uzasadnienie

Spółka cywilna, której Podatnik jest wspólnikiem zatrudniła w dniu 26.09.2002 roku pracownicę na umowę o pracę oraz zgłosiła zatrudnioną do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego. Wynagrodzenie pracownicy było księgowane w kolumnie 13. podatkowej księgi przychodów i rozchodów prowadzonej przez spółkę cywilną. W dniu 14.05.2003 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych oddział w Gdańsku Inspektorat Gdańsk- Wrzeszcz wydał decyzję Nr........ ustalającą, że zatrudniona w 2002 roku pracownica nie podlega ubezpieczeniom społecznym od dnia zatrudnienia.

Uzasadniając wydaną decyzję Zakład Ubezpieczeń Społecznych stwierdził, że zatrudnienie pracownika nie było podyktowane interesem ekonomicznym pracodawcy, ale jako że w chwili podpisania przedmiotowej umowy pracownica była w ciąży, było podyktowane jedynie chęcią zapewnienia jej prawa do świadczeń ubezpieczeniowych związanych z ciążą. Potwierdzeniem wyżej przedstawionego zarzutu jest również fakt, iż po przejściu przez ciężarną pracownicę na zwolnienie lekarskie spółka cywilna nie zatrudniła na jej miejsce kolejnego pracownika, co jednoznacznie wskazuje na brak faktycznej potrzeby zatrudnienia pracownika w ogóle. Ponadto Zakład Ubezpieczeń Społecznych w przeprowadzonym postępowaniu kontrolnym nie otrzymał od kontrolowanych żadnych dokumentów sporządzonych czy też potwierdzonych przez zatrudnioną pracownicę, które stanowiłyby dowód rzeczywistej pracy zatrudnionej. Wydając przedmiotową decyzję ubezpieczyciel podkreślił pozorny i mający cechy obejścia prawa charakter zawartej umowy o pracę.

Zdaniem Podatnika wynagrodzenie wypłacane pracownicy powinno stanowić koszt uzyskania przychodu w roku 2002, ponieważ był to wydatek faktycznie poniesiony przez spółkę.

Mając na uwadze ustalenia dokonane w trakcie postępowania kontrolnego oraz będącą ich wynikiem decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych utrzymaną w mocy przez Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdyni, Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, iż zawarta przez spółkę cywilną przedmiotowa umowa o pracę nosi znamiona pozornej czynności prawnej (art. 83 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny Dz. U. z 1964 r. Nr 16 poz. 93 z późn. zm.), dokonanej w celu obejścia prawa. Pozorność związana jest z brakiem zamiaru wywołania skutków prawnych i równoczesnym zamiarem stworzenia okoliczności mających na celu zmylenie osób trzecich. W przypadku pozorności występuje niezgodność miedzy aktem woli a jego uzewnętrznieniem, natomiast oświadczenie woli dla pozoru złożone jest za zgodą drugiej osoby. Pozorność oświadczenia woli wyrażonego w omawianym przypadku w formie umowy o pracę pociąga za sobą bezwzględną nieważność czynności prawnej.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) "kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23".

Wykładnia gramatyczna użytego przez ustawodawcę zwrotu "wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu" wskazuje, iż podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich poniesionych wydatków (z wyjątkiem wymienionych w art. 23) pod tym jednak warunkiem, iż wykaże ich bezpośredni związek ze źródłem przychodu oraz to, że ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wysokość osiągniętego przychodu (bez danego kosztu nie byłoby przychodu).

Podstawą do powstawania dowodów księgowych są najczęściej zawierane umowy, wydane dyspozycje, protokóły, które dla celów podatkowych poddawane są ocenie pod względem ich legalności i zgodności z obowiązującymi przepisami prawa.

Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (jednolity tekst Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60) nie reguluje zagadnień związanych z ciężarem dowodu, jednakże zarówno doktryna jak i orzecznictwo przyjmują zasadę, iż w postępowaniu podatkowym stosuje się odpowiednio zasady obowiązujące w prawie cywilnym. Zawarta w art. 6 kodeksu cywilnego zasada dotycząca ciężaru dowodu mówi, że "ciężar dowodu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne" (wyrok NSA z dnia 24 maja 2000 r., I SA/Ka 2121/98).

Udowodnienie faktów niezbędnych dla przeprowadzenia rozliczeń z tytułu należności podatkowych spoczywa na podatniku i podatnik powinien udowodnić fakt poniesienia kosztów i wydatków oraz celowość ich poniesienia i związek z uzyskiwanym przychodem w sposób nie budzący wątpliwości.

Reasumując tutejszy organ podatkowy stwierdza, iż wydatki związane z wynagrodzeniem osoby, która faktycznie nie była pracownikiem spółki nie mają wpływu na uzyskane przez spółkę cywilną przychody, więc nie mogą być uwzględnione przy ustaleniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych za rok 2002. W konsekwencji kwoty wynagrodzeń dotyczące faktycznie nie zatrudnionej osoby, nie mogą być uznane jako koszt uzyskania przychodu.

W związku z opisanym przez Pana stanem faktycznym oraz przedstawionym powyżej na jego podstawie stanowiskiem Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, biorąc pod uwagę art. 81 i art. 81a § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, który stanowi, iż:

"§ 1. Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, mogą skorygować uprzednio złożone zeznanie (deklarację), jeżeli: (...) 3) w złożonej deklaracji wykazali zobowiązanie podatkowe w wysokości niższej od należnej albo kwotę nadpłaty lub zwrotu podatku w wysokości większej od należnej." właściwe będzie złożenie przez Pana korekty zeznania o wysokości osiągniętego dochodu w 2002 r. uwzględniającej skorygowane zapisy w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, o ile nie zachodzą przesłanki wymienione w art. 81b Ordynacji podatkowej (nie jest prowadzona kontrola podatkowa i nie toczy się postępowanie podatkowe).