POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 1i § 4 oraz art.216 §1 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r Nr 8 poz.60) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Opolu Lubelskim udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

w indywidualnej sprawie podatnika, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym postanawia uznać stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 10.06.2005r wpłynął wniosek w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika.

Podatnik prowadzi w działalność gospodarczą od 1995r w zakresie handlu materiałami budowlanymi.

Według stanu faktycznego przestawionego we wniosku z dnia 10.06.2005r oraz w piśmie uzupełniającym zapytanie z dnia 22.06.2005r wynika, iż podatnik w prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje utwardzony plac. Na skutek upływu czasu i użytkowania placu nawierzchnia uległa zniszczeniu. Z uwagi, że konieczna była naprawa nawierzchni podatnik wymienił ją i położył w miejsce trylinki, kostkę betonową.

Remontowany plac znajduje się w ewidencji środków trwałych, podlega amortyzacji.

Poniesiony wydatek nie zwiększa wartości technicznej i użytkowej placu, ma on na celu jedynie przywrócenie poprzedniego stanu technicznego z tym, że z innych materiałów budowlanych przy zastosowaniu obecnej technologii.

Przedmiotem wniosku jest pytanie – czy wydatki poniesione na remont placu można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Zdaniem podatnika poniesione wydatki na remont placu mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, gdyż remont nie spowoduje ulepszenia placu i nie spowoduje wzrostu jego wartości użytkowej.Pozwoli na użytkowanie go zgodnie z jego dotychczasowym przeznaczeniem, a tym samym pozwoli dalej wykonywać działalność gospodarczą w tym samym zakresie. Remontem zgodnie z art.3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994r prawo budowlane (Dz.U z 2003r Nr 207 poz.216 ze zm.) są prace wykonane w istniejącym obiekcie budowlanym polegające na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowią bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Istotą remontu jest przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego, wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniające jego charakteru i funkcji, a następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji – a więc będą to wszystkie zmiany trwale przywracające pierwotny poziom techniczny danego środka trwałego, pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji ,przy czym pojęcie to nie obejmuje zwykłych zabiegów konserwacyjnych.Remont przywraca jedynie pierwotną wartość użytkową nawet przy użyciu nowocześniejszych materiałów i technologii.

Zgodnie z art. 23 ust 1 pkt 1 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 z póź..zm.) wydatki na remont mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że efektem wykonanych prac nie jest zwiększenie wartości technicznej, użytkowej, a w konsekwencji –wartości początkowej środka trwałego, stanowiącej podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych.Wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych można uznać za remont. O tym czy dany wydatek może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodu w całości jako remont czy poprzez odpisy amortyzacyjne decyduje zakres rzeczowy wykonanych prac. Przy ocenie wydatków – czy są to wydatki na remont należy brać pod uwagę zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, mający wpływ na sposób i środki realizowania robót tym pojęciem objętym. W ujęciu podatkowym należy także zauważyć, że pewne unowocześnienie środka trwałego w wyniku poddania go pracom remontowym przy zastosowaniu nowej generacji materiałów nie musi być równoznaczne z jego ulepszeniem. Biorąc pod uwagę zmieniającą się rzeczywistość i postęp techniczny wydatki na wymianę starej nawierzchni placu na kostkę betonową, w ocenie tutejszego organu podatkowego można potraktować jako wydatki o charakterze remontowym, nie powodujące wzrostu wartości użytkowej środka trwałego.Tym samym poniesione wydatki na położenie kostki betonowej w miejsce starej nawierzchni są w myśl art. 22 ust.1 z uwzględnieniem art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – kosztem uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 14b § 1 interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, nie jest wiążąca dla podatnika. Jeżeli jednak, podatnik zastosował się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14 a § 4 ,jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Stosownie do art.14b § 2 interpretacja, o której mowa w art.14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłączenie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.W/w interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego w pytaniu i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.Zgodnie z art.236§ 2 pkt.1 Ordynacji podatkowej stronie przysługuje zażalenie w terminie 7 dni od daty otrzymania postanowienia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Opolu Lubelskim