Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków – Stare Miasto, działając na podstawie art. 14a § 1 Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), w odpowiedzi na Państwa pismo z dnia 23.11.2004 r.(data wpływu do tut. Urzędu – 25.11.2004 r.), uprzejmie wyjaśnia:

Zgodnie z artykułem 9 ust. 2 pkt e tiret 9 VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich, dotyczących podatków obrotowych (77/388/EWG), za miejsce świadczenia usług telekomunikacyjnych, na rzecz klientów mających siedzibę poza terytorium wspólnoty lub podatników z siedzibą we wspólnocie, ale poza państwem usługodawcy, uważa się miejsce gdzie usługobiorca posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej lub posiada zakład stały, dla którego usługa jest świadczona lub przy ich braku, miejsce jego stałego zamieszkania lub zwyczajowego pobytu. Przez usługi telekomunikacyjne w rozumieniu przepisów dyrektywy uznaje się usługi polegające na przekazywaniu, nadawaniu i odbiorze sygnałów, tekstów pisanych, obrazów i dźwięków lub wszelkiego rodzaju informacji drogą kablową, radiową optyczną lub za pośrednictwem wszelkich innych systemów elektromagnetycznych lub cesję praw do korzystania z takich środków dla zapewnienia takiego przekazywania, nadawania odbioru. Usługi telekomunikacyjne, w myśl powyżej powołanego przepisu, oznaczają także dostęp do ogólnoświatowych sieci informatycznych.

Powyższa regulacja znajduje odzwierciedlenie również w przepisach ustawy a dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. , Nr 54, poz. 535). Zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 7 w związku z art. 27 ust. 3, miejscem świadczenia usług telekomunikacyjnych jest w przypadku kiedy usługi są świadczone na rzecz:
1. osób fizycznych osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego,
2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę,
- miejsce gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego dana usługa jest świadczona a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres zamieszkania .

Zgodnie z art. 17 ust. 2 powołanej ustawy, w przypadku świadczenia usług telekomunikacyjnych, w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca, zaś obowiązek podatkowy powstaje w sposób określony w przepisach art. 19 ust. 19 w związku z art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. b.

Przeliczenia kwot na fakturze wyrażonych w walucie obcej należy dokonywać zgodnie z dyspozycją przepisu § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 97, poz. 970, ze zm.).

Odpowiedzi udzielono w oparciu o stan prawny obowiązujący w dniu 20.12.2004 r.