POSTANOWIENIE

Działając na podstawie art. 216 § 1 w związku z art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) – Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu po rozpatrzeniu wniosku Strony z dnia 8 sierpnia 2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku likwidacji działalności gospodarczej prowadzonej na imię obojga małżonków – stwierdza, że stanowisko Podatniczki jest nieprawidłowe.

Postanowienie

W dniu 9 sierpnia 2005 r. w kancelarii tutejszego Urzędu Skarbowego złożono wniosek z dnia 8 sierpnia 2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami) w sprawie zmiany działalności gospodarczej prowadzonej na imię obojga małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez męża.

Stan faktyczny przedstawiony we wniosku.

Podatniczka zwraca się z zapytaniem, czy przekazanie mężowi firmy, która dotychczas była prowadzona na imię obojga małżonków i zarejestrowana dla celów VAT na Podatniczkę, wiąże się z koniecznością likwidacji dotychczasowej działalności ze wszystkimi tego skutkami: sporządzenia remanentu końcowego, zmianę kasy fiskalnej.

Zdaniem Podatniczki zmiana działalności prowadzonej przez małżonków na imię ich obojga – na działalność wykonywaną samodzielnie przez męża to tylko likwidacja wspólnego przedsięwzięcia, a dla celów podatkowych nie powoduje ona likwidacji działalności jako źródła przychodów. Wspomniana działalność będzie nadal prowadzona, z tym że przez jednego z małżonków. Według Podatniczki sytuacja ta obliguje ją i męża do sporządzenia remanentu na dzień wyrejestrowania współmałżonka z ewidencji działalności gospodarczej. Nie jest to jednak remanent likwidacyjny w rozumieniu art. 24 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz jest niezbędny do ustalenia faktycznych dochodów przypadających w tym okresie na każdego z małżonków z uwzględnieniem różnic remanentowych. Natomiast mąż, który będzie kontynuował działalność samodzielnie musi – zdaniem Strony – zarejestrować się dla potrzeb podatku VAT, sporządzić remanent początkowy i wpisać go do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego w piśmie wyjaśnia, co następuje.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tego przepisu, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z definicji podatnika określonej powyżej wynika, iż ustawa o VAT nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. W świetle przepisów dotyczących podatku VAT nie ma znaczenia, czy działalność prowadzona była przez osobę fizyczną, czy też przez małżonków wspólnie – bez zawiązania spółki cywilnej.

Za podatnika VAT w przypadku działalności prowadzonej przez oboje małżonków uznaje się tego z nich, który dokonał zgłoszenia rejestracyjnego i którego numer NIP został potwierdzony przez organ podatkowy. Ten z małżonków posługuje się swoim numerem NIP w rozliczeniach dla potrzeb VAT i ma obowiązek składania deklaracji VAT-7, wystawiania faktur VAT, w których podawany jest numer NIP jako numer sprzedawcy.

W sytuacji przedstawionej w piśmie z dnia 8 sierpnia 2005 r. wynika, iż Podatniczka została zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, obowiązany do rozliczania podatku VAT i wystawiania faktur VAT.

W przypadku wspólnego prowadzenia działalności gospodarczej przez małżonków, przepisy ustawy o VAT nie przewidują możliwości przekazania prowadzonej przez jednego z małżonków (będącego podatnikiem VAT) działalności drugiemu z nich, z pominięciem obowiązków likwidacyjnych określonych w art. 14 ustawy o VAT.

Przejęcie działalności przez tego z małżonków, który dotychczas nie był podatnikiem VAT wymaga spełnienia przez podatnika zaprzestającego działalności następujących obowiązków:
1) zgłoszenia naczelnikowi urzędu skarbowego zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej (VAT-Z),
2) sporządzenia spisu z natury, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o VAT i odprowadzenia podatku z tego tytułu,
3) dokonania stosownych czynności w celu zakończenia pracy kasy fiskalnej poprzez dokonanie końcowego odczytu jej pamięci przy udziale pracownika urzędu skarbowego i pracownika obsługującego kasę.

Reasumując, Podatniczka - likwidując działalność gospodarczą - jest obowiązana do opodatkowania wszystkich towarów objętych remanentem likwidacyjnym bez względu na to, jakie będzie ich przeznaczenie po zaprzestaniu prowadzenia działalności. Z kolei małżonek, który zamierza kontynuować działalność prowadzoną dotychczas na imię obojga małżonków, musi wypełnić wszelkie obowiązki jakie nakłada ustawa o VAT na podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą. I tak zobowiązany będzie do jej formalnego zgłoszenia na swoje nazwisko i swój numer NIP, zaprowadzenia stosownych ewidencji dla rozliczenia w prawidłowy sposób podatku należnego i naliczonego, w tym zgłoszenia ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kasy fiskalnej oraz składania deklaracji podatkowych itp.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że stanowisko Podatniczki przedstawione w piśmie jest nieprawidłowe.

Jednocześnie Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje:
- iż przedmiotowa informacja o zakresie stosowania prawa podatkowego ma zastosowanie wyłącznie w przedstawionym stanie faktycznym i w stanie prawnym obowiązującym na dzień zaistnienia omawianego zdarzenia;
- interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 236 § 1 i art. 236 § 2 pkt 1 oraz art. 239 w związku z art. 223 § 1 powołanej ustawy Ordynacja podatkowa, na niniejsze postanowienie służy zażalenie, które wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem tut. organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia otrzymania niniejszego postanowienia.

Zażalenie podlega opłacie skarbowej