P O S T A N O W I E N I E
Działając na podstawie art. 216 § 1 w związku z art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) – Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z dnia 12 lipca 2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie stosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie powstania obowiązku podatkowego w przypadku usług budowlanych - stwierdza że stanowisko podatnika jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E
Pismem z dnia 12 lipca 2005r. podatnik zwrócił się do tut. organu podatkowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w Jego indywidualnej sprawie, w której na dzień złożenia wniosku nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Podatnik przedstawił następujący stan faktyczny:
Podatnik w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje usługi budowlane na podstawie zawartej umowy konsorcjum z inną firmą .Firmy wykonują wspólnie zadania inwestycyjne . Prace są podzielone . Część robót jest wykonywana wspólnie i fakturowana na zasadach ogólnych , a część każdy wykonuje oddzielnie dzieląc się zyskiem lub stratą z danego odcinka .

Wątpliwości podatnika dotyczą momentu powstania obowiązku podatkowego od wystawionych faktur za zysk lub stratę . Przedstawione stanowisko podatnika w sprawie jest następujące:Obowiązek podatkowy powstaje na zasadach obowiązujących przy wykonaniu robót budowlano - montażowych .

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego w piśmie oraz obowiązującego stanu prawnego wyjaśnia, co następuje.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54 poz.535 ze zmian. ) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in.odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W świetle powyższego należy uznać, iż osiągnięty zysk lub poniesiona strata nie jest czynnością wymienioną w art. 5 i 8 cytowanej ustawy i jako taka nie rodzi skutków w podatku od towarów i usług tym samym nie podlega fakturowaniu .

Zasady regulujące sposób rozliczania udziału we wspólnym przedsięwzięciu zawarte są w przepisach ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.).

Ponieważ problem ten budził wątpliwości podatników, stanowisko w tej sprawie wyraziło Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 24 lutego 2004 r., które było odpowiedzią na interpelację poselską.

W zakresie podatku VAT stwierdzono tam m.in.: "(...) w przepisach ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 11, poz. 50 ze zm.) brak jest szczególnych regulacji dotyczących wzajemnych rozliczeń pomiędzy przedsiębiorcami, którzy zawarli umowę o wspólnym przedsięwzięciu i działają w ramach konsorcjum . W szczególności należy mieć na uwadze to, że przepisy ww. ustawy, definiując pojęcie podatnika (art. 5) nie przewidują uznania za jednego podatnika większej liczby przedsiębiorców pozostających w bliskich związkach, np. o charakterze ekonomicznym."

Przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami VAT, w tym także lider konsorcjum. Powyższe oznacza, że przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum powinni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ww. ustawy oraz aktów wykonawczych do tej ustawy, w tym także w zakresie wystawiania faktur VAT dokumentujących wykonywane przez nich czynności.

Analogiczne reguły dotyczyć będą podobnych przypadków w świetle nowej ustawy o VAT. Polski ustawodawca nie zastosował bowiem dopuszczonej w art. 4 ust. 4 VI Dyrektywy Rady możliwości by traktować jako jednego podatnika podmioty posiadające siedzibę na terytorium kraju, które pomimo prawnej odrębności, pozostają w bliskich związkach o charakterze finansowym, ekonomicznym i organizacyjnym.

Zawarcie umowy o wspólne przedsięwzięcie gospodarcze -umowy konsorcjum- nie ma na celu powstania nowego swoistego podmiotu gospodarczego lecz stanowi porozumienie intencyjne stron w zakresie realizacji wspólnego celu gospodarczego.

Ponadto należy wskazać, iż obowiązek prawidłowego zaklasyfikowania sprzedawanego towaru lub świadczonej usługi do właściwego symbolu statystycznego spoczywa wyłącznie na wykonawcy usługi lub sprzedawcy towaru. W przypadku wystąpienia trudności w ustaleniu właściwego grupowania Podatnik może zwrócić się o pomoc do uprawnionego organu statystycznego – Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że stanowisko Podatnika wyrażone w piśmie jest nieprawidłowe.

Jednocześnie Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje:

- iż przedmiotowa informacja o zakresie stosowania prawa podatkowego ma zastosowanie wyłącznie w przedstawionym stanie faktycznym i w stanie prawnym obowiązującym na dzień zaistnienia omawianego zdarzenia;

- interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 236 § 1 i art. 236 § 2 pkt 1 oraz art. 239 w związku z art. 223 § 1 powołanej ustawy Ordynacja podatkowa, na niniejsze postanowienie służy zażalenie, które wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem tut. organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia otrzymania niniejszego postanowienia. Zażalenie podlega opłacie skarbowej .