POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216, art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa /j.t. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm./ Naczelnik Urzędu Skarbowego po rozpatrzeniu wniosku o pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa w indywidualnej sprawie dotyczącej podstawy do ustalenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych pobieranej od przychodów za czynności adwokatów, biegłych i radców prawnych z tytułu zastępstwa procesowego i obrony z urzędu
- postanawia uznać przedstawione stanowisko za prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 sierpnia 2005r. do tutejszego organu podatkowego wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, dotyczący podstawy do ustalenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych pobieranej od przychodów za czynności adwokatów, biegłych i radców prawnych z tytułu zastępstwa procesowego i obrony z urzędu.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Sąd Rejonowy dokonuje wypłat należności dla adwokatów i radców prawnych za świadczone przez nich usługi obrony z urzędu oraz biegłym sądowym za wydanie opinii w sprawie. Wysokość należnego adwokatowi, czy radcy wynagrodzenia wynika z postanowienia sądu, wydanego na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu /Dz. U. Nr 163, poz. 1348/. Wysokość wynagrodzenia biegłego określa sąd w postanowieniu na podstawie Dekretu z dnia 26 października 1950r. o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym /Dz. U. Nr 49, poz. 445/ oraz rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975r. w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym /Dz. U. Nr 46, poz. 254 ze zm./.
Pytanie dotyczy podstawy do ustalenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych pobieranej od przychodów za czynności adwokatów, biegłych i radców prawnych z tytułu zastępstwa procesowego i obrony z urzędu tj. czy podstawę stanowi przychód brutto wynikający z postanowienia sądu, czy przychód netto określony w wystawionej przez adwokata, radcę czy biegłego fakturze VAT.
Zgodnie z przepisami art. 13 pkt. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /j.t. Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm./ za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10 i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej z wyjątkiem przychodów o których mowa w pkt 9.
W świetle powyższego przychody adwokatów, radców prawnych, biegłych z tytułu świadczenia z urzędu, na zlecenie sądu, pomocy prawnej, należy kwalifikować do przychodów, o których mowa w powołanym wyżej przepisie art. 13 pkt 6 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pomoc prawna świadczona z urzędu, na zlecenie sądu przez adwokatów nie stanowi prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W świetle powołanego przepisu nie jest bowiem pozarolniczą działalnością taka działalność, z której przychody są zaliczane w szczególności do przychodów z działalności wykonywanej osobiście w rozumieniu w art. 13 pkt 6 w związku z art. 10 ust.1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Konsekwencją takiej kwalifikacji przychodu jest spoczywający na sądach dokonujących wypłaty przedmiotowych kwot obowiązek płatnika określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług /Dz.U. Nr 54, poz.535 z późn. zm./ podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności, która obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby materialne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy.
Natomiast w świetle art. 15 ust.3 pkt 3 ww. ustawy za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecone czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.
Zatem oceny zakresu stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług w odniesieniu do czynności wykonywanych przez adwokatów na zlecenie sądu należy dokonywać w świetle uregulowań zawartych w art. 15 ust. 3 pkt 3 tej ustawy, pod kątem kryterium decydującym o uznaniu tych osób za podatników podatku od towarów i usług. Stąd czynności wykonywane na zlecenie sądu przez adwokatów, biegłych i radców prawnych nie korzystają z wyłączenia z zakresu ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, gdyż nie jest spełniony jeden z warunków określonych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy odnośnie odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności za ich wykonanie przez zleceniobiorcę. Tym samym czynności te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.
Obowiązek w podatku od towarów i usług powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia przyznającego wynagrodzenie, co powoduje konieczność wystawienia sądowi przez adwokata, radcę i biegłego w ciągu 7 dni faktury VAT.
W świetle cytowanego wyżej art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody adwokatów, biegłych, radców prawnych wykonujących określone czynności na zlecenie sądu lub prokuratury, kwalifikowane są jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, co powoduje, że płatnik dokonujący wypłaty przedmiotowych należności na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązany jest pobierać od tych przychodów zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 19% pomniejszając o koszty uzyskania przychodu w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz ubezpieczenie chorobowe potrącone przez płatnika, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit.b.
Zaliczkę, o której mowa w ust. 1 zmniejsza się z zastrzeżeniem art. 27b ust. 1 pkt 2 i ust. 2 o kwotę składek na ubezpieczenie zdrowotne pobranych przez płatnika, o których mowa w ust. 1, zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia. Stosownie do art. 155 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług /Dz. U. Nr 54, poz. 535/ w przypadkach nieuregulowanych w odrębnych przepisach, do przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług oraz zwróconej różnicy podatku od towarów i usług.
Wobec powyższego przychodem w podatku dochodowym od osób fizycznych jest kwota przyznana przez sąd pomniejszona o należny podatek od towarów i usług.
Zatem podstawą naliczenia kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zaliczki na podatek dochodowy pobieranej na podstawie art. 41 ust. 1 tej ustawy powinien być przychód netto tj. kwota przyznana przez sąd pomniejszona o należny podatek od towarów i usług.
Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz wymienione przepisy tutejszy organ podatkowy potwierdza prawidłowość stanowiska wyrażonego we wniosku i postanawia jak na wstępie.
Niniejsza interpretacja odnosi się do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

POUCZENIE

Zgodnie z art 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa /j.t. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz.60. z późn. zm./ niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu zmiany lub uchylenia w trybie określonym w art. 14b §2 ustawy Ordynacja podatkowa.